ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οι Φρουροί των Αιθέρων (και η Ηθική τού Υψους)

οι-φρουροί-των-αιθέρων-και-η-ηθική-τού-659643

Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού

Η κίνηση είναι άφθαρτη, αιώνια, και ο άνθρωπος δεν είναι ένα σώμα παθητικό μέσα στη φύση, αλλά ένα ον ενεργητικό, θείο και αυτόβουλο, που αναζητάει έναν προσανατολισμό, έναν ιδεαλισμό. Η κίνηση στους αιθέρες γίνεται συγκίνηση της καρδιάς, πάθος και, τελικά, πεπρωμένο.

Στους αιθέρες, τα συναισθήματα συνυπάρχουν και αναπτύσσονται, όπως δύο παράλληλες γραμμές, χωρίς να μπαίνει ζήτημα προτεραιότητας, ούτε για τη μία, ούτε για την άλλη. Έτσι, γεννιέται ένας ψυχοσωματικός παραλληλισμός και οι ψυχικές λειτουργίες ξετυλίγονται, παράλληλα με τις σωματικές. Το να είναι κανείς δυνατός στο σώμα, είναι υπόθεση της φύσης. Το να έχει, όμως, το κουράγιο να λέει και να κάνει εκείνα, που συμφέρουν την πατρίδα, αυτό είναι χαρακτηριστικό ψυχικής δύναμης και φρονιμάδας. Η συνείδηση, τότε, γίνεται η αντανάκλαση ενός συναισθήματος, καθαγιασμένου από τους αγώνες, από τους αιώνες τής ύπαρξης των πατρίδων. Είναι ένα βαθύτατο συναίσθημα αγάπης για την πατρίδα, δημιούργημα ενός εθνικού, πνεύματος, η ψυχή μιας φυλής, που εκδηλώνεται πάντοτε έντονα από τον Έλληνα ιπτάμενο και παίρνει τη μορφή ενός υπέροχου ηρωισμού στα πεδία των μαχών, αλλά και στα μετόπισθεν, με την επίτευξη καταπληκτικών επιδόσεων στον τομέα τής πολεμικής ετοιμότητας και της επαγρύπνησης.

Η αγάπη για την πατρίδα είναι ισχυρότερη και απ’ τη λογική. Όμως, η αγάπη τού ιπτάμενου για την πατρίδα, προέρχεται απ’ την αγάπη, που ένιωσε για τη μητέρα του, στην παιδική του ηλικία. Στην αγάπη του αυτή για την πατρίδα βρίσκεται και η αγάπη για τη χώρα, που τον γέννησε. Χωρίς πατρίδα, ο Έλληνας ιπτάμενος είναι ένα σημείο χαμένο μέσα στη φορά τού χρόνου και του διαστήματος. Γι αυτό, φλογίζεται η ζωή του, καθώς υπερασπίζεται τα σύνορα της πατρίδας. Ο ιπτάμενος γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν μάνες, πατεράδες, αδέρφια και φίλοι, παρά μόνο μέσα στην πατρίδα. Ο εξόριστος παντού είναι μόνος.

Η αγάπη για την πατρίδα εμψυχώνει τον ιπτάμενο στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, όταν ξεσηκώνεται ενάντια στους ξένους εισβολείς για την υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας και των ιδανικών της φυλής. Το θάρρος είναι η αρχή τής δράσης του. Ακολουθούν η μέθεξη, ο ηρωισμός, ο πατριωτισμός, η θυσία! Ο Έλληνας ιπτάμενος πεθαίνει για την πατρίδα του. Γιατί, είναι ωραίο να πεθαίνει κανείς πολεμώντας γενναία, στην πρώτη γραμμή, όταν υπερασπίζει την πατρίδα του. Είναι η στιγμή, που εμπνέεται από υψηλές αρχές, που τον κάνουν ικανό να θυσιάσει ό,τι έχει τιμιότερο και αγαπητότερο, παρά να αθετήσει το καθήκον του.

Ο χρόνος πτήσης για τον Έλληνα ιπτάμενο είναι ζωή και ελευθερία, όχι χρήμα και υλικό κέρδος. Όταν υψώνει τις ιδιότητες της ψυχής του, αυτός ο αετός τ’ ουρανού εκμηδενίζει, κατά μέγα μέρος, την πλάνη των αισθήσεών του. Όσο ψηλότερα πετάει, τόσο ψηλότερα υψώνει την τιμή τής πατρίδας του, την ηθική του, και τόσο περισσότερο η ηθική του ανεβαίνει στα ύψη, γίνεται η ηθική τού ύψους (αλλά και το ύψος της ηθικής). Τέτοιες σκέψεις μού έρχονται, συχνά, στο μυαλό, ρήσεις άρρητες στη γλώσσα και στην ψυχή μου, αλλά και στην ψυχή τού λαού.

Ο πιλότος έχει δύο μάνες: Αυτή που τον γέννησε και την πατρίδα, που τον ξαναγεννάει, σε κάθε εθνική συμφορά, κάθε φορά που καλείται να ελευθερώσει την πατρίδα, τους τάφους των προγόνων του, τα ιερά και τα όσια της φυλής του, πιστεύοντας πως είναι ένδοξος ο θάνατος για κείνον, που πολεμάει για την πατρίδα, ξέροντας πως η γυναίκα και τα παιδιά του βρίσκονται σε ασφαλή γη, και το σπίτι του παραμένει απαραβίαστο. Εκείνο που θυμάται ο Έλληνας πιλότος είναι ότι καθένας από μας δεν γεννήθηκε μονάχα για τον εαυτό του, αλλά ότι ένα κομμάτι τού εαυτού του το παίρνουν οι γονείς του, ένα άλλο οι φίλοι του, αλλά το μεγαλύτερο το παίρνει η πατρίδα, για την άμυνα και τη σωτηρία τής οποίας πρέπει να διαθέσει κάθε κόπο και αγώνα και κίνδυνο και θυσία. Γενικά, όταν ο κίνδυνος βρίσκεται «επί θύραις», δεν πρέπει να σκέφτεται κανείς τίποτε άλλο, παρά την πατρίδα. Τότε, η ένωση όλων των τέκνων της, όλων των δυνάμεών της είναι και η προϋπόθεση της σωτηρίας της.

Όταν μπαίνει στο πιλοτήριο ο Έλληνας πιλότος, επιστρατεύει το φιλότιμο και τη μεγαλοφροσύνη του, που τον παρακινούν ν’ αγωνιστεί για την υπεράσπιση της πατρίδας, κάθε φορά που απειλείται από μία πολεμική σύρραξη.

Βέβαια, υπάρχει και ο πατριωτισμός τής σημαίας: Και όσο πιο μικρός είναι ένας πολιτικός, τόσο περισσότερο την αγαπάει. Υπάρχει, όμως, και ο πατριωτισμός, σε καιρό ειρήνης, που συνίσταται σε τούτο: Καθένας κοιτάζει τη δουλειά του, ασχολείται με την οικογένειά του και φροντίζει να περνάει καλά μέσα στο σπίτι του…

Η πατρίδα, η δεύτερη αυτή μάνα, διαποτίζοντας τον πιλότο μ’ έναν αγνό πατριωτισμό, τον κάνει να πιστεύει ότι μοναδικό του καθήκον είναι να υπερασπίσει, όσο μπορεί και όταν χρειαστεί, την πατρίδα. Να βοηθήσει το λαό να ελευθερωθεί από τη δουλεία και την καταπίεση του εχθρού, όταν τολμήσει να εισβάλλει στα πάτρια εδάφη και να πλήξει την εδαφική ακεραιότητα. Ο πατριωτισμός τού Έλληνα πιλότου, πατριωτισμός μιας επαναστατημένης δημοκρατικής ψυχής, έκφραση της απέραντης, της βαθιάς του πίστης στις δημιουργικές δυνάμεις τού λαού, αστείρευτες δυνάμεις μιας πίστης στο μεγάλο μέλλον τής πατρίδας του. Η αγάπη τού Έλληνα πιλότου για την πατρίδα βασίζεται στο σεβασμό, στα ιερά και τα όσια του λαού και τη λογική τής καρδιάς. Αλλά αυτή η βασιλεία τής λογικής δεν είναι τίποτ’ άλλο από την εξιδανικευμένη βασιλεία των κοινωνικών τάξεων και της προκοπής τους. Ο Έλληνας πιλότος προβάλλει με υπερηφάνεια τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά τού ελληνικού λαού, που δεν έπαψε να δίνει στον κόσμο μεγάλους σοφούς, ποιητές, επιστήμονες, στοχαστές και αγωνιστές τής ελευθερίας.

– Ούτε οι κεραυνοί, ούτε τα αδιέξοδα, ούτε ο φόβος μπορούν να σας λυγίσουν. Από τους ομοίους σας είστε καμωμένοι και ακούραστα αφοσιωμένοι στα πεπρωμένα τής φυλής. Πετάτε προς την ελευθερία με ασύγκριτη ταχύτητα. Κι όσο πετάτε, είστε ανυποχώρητοι. Κάνετε τις μεγάλες πράξεις, παρόντες στη ζωή μας μέσα απ’ αυτές, μέσα απ’ το έργο των χεριών σας. Η γήινη τεχνολογία σάς γοητεύει.Το αεροπλάνο σας υπερσύγχρονο και δυνατό και οι αποσκευές σας γεμάτες πατρίδα. Κατεβείτε πιο κάτω για ένα φιλικό νεύμα, πετάξτε λίγο χαμηλότερα και δεχτείτε την ευγνωμοσύνη μας…

Υπολείπεται, τώρα, ο δικός μας αγώνας ενάντια στην υποκρισία της Πολιτείας, ενάντια στην όψιμη αναγνώριση της εθνικής προσφοράς σας. Εμείς, πάντα, θα καμαρώνουμε τους φρουρούς των αιθέρων, που λούζονται στη λάμψη των αστεριών!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου