Του Στάθη Βέτσικα, συνταξιούχου, κατοίκου Ν. Αγχιάλου
Πώς αλήθεια μπορεί να περιγράψει και να χαρακτηρίσει κανείς την αλλοπρόσαλλη πολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε τα τέσσερα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Το μόνο ίσως που μπορεί να κάνει, είναι να ομολογήσει πως «εξαπατήθηκε» κι αυτός όπως τόσοι και τόσοι άλλοι συμπολίτες μας από τον κ. Τσίπρα. Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Κατάφερε «να παρασύρει και να εξαπατήσει» έναν ολόκληρο λαό για να εκλεγεί πρωθυπουργός, μολονότι δεν είναι άξιος για οποιαδήποτε θετική προσφορά. Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι παρέλαβε μία οικονομία… σφύζουσα από ζωή και την έκανε μέσα σε ελάχιστο διάστημα συντρίμμια. Γι’ αυτό δεν μπορώ να κατανοήσω τους ξένους, όταν διατείνονται πως η Ελλάδα τώρα έγινε ένα κανονικό κράτος.
Προφανώς λησμονούν οι φίλοι μας Ευρωπαίοι πως πριν το 2015 η χώρα μας κατείχε περίοπτη θέση στην Ευρώπη χάρη στην …οικονομική της ευρωστία, ενώ σήμερα με την άφρονα πολιτική που ασκεί ο κ. πρωθυπουργός οδήγησε τη χώρα στον απεγκλωβισμό της από τον τρυφερό και γεμάτο ίμερο, πόθο, εναγκαλισμό του ΔΝΤ, ενώ παράλληλα αποστέρησε τον δύστυχο ελληνικό λαό της χαράς και της τιμής να απολαύει των ευγενών μνημονίων. Μνημόνια στα οποία μας οδήγησαν χάρη στις εργώδεις και άοκνες προσπάθειές τους οι κ.κ. Κ. Καραμανλής ο νεότερος, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος. Οι εν λόγω κύριοι λαχταρούσαν μεν να εφαρμόσουν νεοφιλελεύθερα προγράμματα, μέτρα λιτότητας, αλλά δεν αποτολμούσαν φοβούμενοι τις αντιδράσεις.
Επρεπε να βρεθεί κάποιο πρόσχημα. Κι αυτό μόνο ένας σοσιαλιστικός και μάλιστα ιδιαίτερα φαεινός εγκέφαλος σαν αυτόν που διαθέτει μόνο ο Γιωργάκης θα μπορούσε να συλλάβει. Τοιουτοτρόπως θα δικαιολογούσε και την προεδρία του στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Χωρίς να φείδεται κόπων και μόχθων ο ανεκδιήγητος και ανεπανάληπτος Γιωργάκης κατέφτασε φουριόζος και πανευτυχής ώς …το ακριτικό Καστελόριζο, προκειμένου να απευθύνει προσκλητήριο σάλπισμα προς το ΔΝΤ και τους τοκογλύφους (συγγνώμη, ανιδιοτελείς και ανυστερόβουλους ήθελα να γράψω) εταίρους μας. Ολοι θυμόμαστε με τι προθυμία, ευγένεια και ελευθεριότητα (απλοχεριά) έσπευσαν να καταφθάσουν κι οι δύο τους κομίζοντας σαν τους τρεις μάγους αφνειά τε και αγλαά δώρα. Ούτε το κέρας της Αμαλθείας να κουβαλούσαν δεν θα απολαμβάναμε συσσωρευμένα τόσα αγαθά. Και να μειώσεις μισθών και συντάξεων και να φόρτωμα στο υποζύγιο τα έξοδα της φαρμακευτικής περίθαλψης, γιατί ασφαλώς θα ήταν κρίμα κι άδικο να μειώσουμε την κερδοφορία από τη NOYARTIS και τις άλλες φαρμακευτικές εταιρείες. Τι κι αν μείναμε χάρη στον αξιότιμο κ. Ανδρέα Λοβέρδο ανασφάλιστοι 10.000.000 Έλληνες, εμείς απολαμβάναμε όλβιοι, ευτυχείς του κόσμου τα αγαθά μακαρίζοντας εαυτούς που μας έλαχαν τέτοιοι κυβερνήτες. Αυτοί πάλι με αυταρέσκεια και ξεχωριστό κομπασμό για την επινόηση της πρόσκλησης έλεγαν «και να μην υπήρχαν τα μνημόνια έπρεπε να τα εφεύρουμε». Κι ενώ πήγαιναν όλα μέλι γάλα εμφανίστηκε ξαφνικά ο κ. Τσίπρας κι έφερε τα πάνω κάτω.
«Και ουδέν ό τι ό ουκ απώλετο», όπως θα έλεγε κι ο Θουκυδίδης. Νέος, ωραίος και γοητευτικός κατάφερε να ενθουσιάσει και να παρασύρει όχι μόνο εμάς, αλλά και τους εταίρους μας, οι οποίοι εκφράζονται γι’ αυτόν με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια. Προφανώς οι κουτόφραγκοι εταίροι μας θα εκλαμβάνουν ως θετικά στοιχεία την ανάπτυξη 2%, τη μείωση της ανεργίας από 27,5% στο 18,6, την άνευ προηγουμένου τουριστική ανάπτυξη, την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 11,4%, την αύξηση των εξαγωγών με παράλληλη μείωση των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο πληρωμών και μάλιστα τη δημιουργία όχι μόνο πρωτογενών, αλλά και δημοσιονομικών πλεονασμάτων, που είχε να δει η χώρα μας προ αμνημονεύτων χρόνων, αν είχε δει ποτέ της.
Φυσικά εμείς οι Νεοέλληνες όντας… γνήσιοι απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, αφού αποστερηθήκαμε όλων αυτών των αγαθών, δεν είμαστε τόσο αφελείς, ώστε να τσιμπήσουμε. Αλλ’ εμπνεόμενοι από τα υψηλά ιδανικά της ρεμούλας και της λοβιτούρας με τα οποία μας γαλούχησαν οι προκάτοχοί του, στις προσεχείς εκλογές αυτόν μεν θα ρίψουμε εις τα Τάρταρα και το πυρ το εξώτερον, αυτούς δε θα επαναφέρουμε εν δόξη και τιμή στην εξουσία επιβραβεύοντάς τους, διότι πράγματι υπήρξαν οι στιβαροί και αδιαφιλονίκητοι λυμεώνες και ολετήρες της Εθνικής μας Οικονομίας. Έτσι μόνο θα αποδείξουμε ότι βάλαμε μυαλό. «Ρεχθέν δε τε νήπιος έγνω» καθώς έλεγε κι ο καλός μας Ομηρος. Δηλαδή, κι ο χαζός βάζει μυαλό, σαν πάθει.
