Της Μαρίας Καραγιάννη,
μέλους Κ.Ε. ΟΝΝΕΔ, αν. υπεύθυνης Γυναικείων Θεμάτων & Ισότητας των Φύλων ΟΝΝΕΔ
Σήμερα 25 Νοεμβρίου, είναι μια ημέρα ιδιαίτερη καθώς και διαφορετική από τις άλλες. Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2018, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης βιώνουμε και μια βαθύτερη κρίση, αυτή των αξιών. Η επιδημία της βίας κατά των γυναικών συνεχίζει να εξαπλώνεται.
Σύμφωνα με την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων την χρονιά του 2017, σημειώθηκαν και καταγράφηκαν στην χώρα μας 3.134 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με 4.243 θύματα. Τα τηλεφωνήματα στην γραμμή SOS 15900 έφτασαν τις 5041 κλήσεις και τα email τα 113. Τα αιτήματα των κλήσεων αφορούσαν σε 1.516 κλήσεις (40%) σε ψυχοκοινωνική στήριξη, 976 κλήσεις (26%) σε νομική συμβουλευτική, 191 κλήσεις (5%) σε νομική βοήθεια, 251 κλήσεις (7%) σε αναζήτηση φιλοξενίας και 15 κλήσεις (0%) σε αναζήτηση εργασίας. Από τις 3.034 γυναίκες που κάλεσαν τη γραμμή, οι 1.663 (50%) είναι μητέρες.
Και εάν τα νούμερα ενδεχομένως ακούγονται σοκαριστικά και τρομάζουν, η ανθρώπινη υπόσταση τους είναι τρομακτικότερη. Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος πως στην Ελλάδα του 21ου αιώνα 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα πέσει θύμα λεκτικής, σωματικής ή οικονομικής βίας. Τα επιφανειακά σημάδια θα παρέλθουν με την πάροδο του χρόνου από τα σώματα των θυμάτων , ωστόσο ο πόνος θα μείνει για πάντα εκεί. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος, έλλειψη εμπιστοσύνης, κατάθλιψη, διαταραχές μετατραυματικού στρες μέχρι και χρόνια προβλήματα υγείας είναι κάποια από τα βαρίδια που θα κουβαλούν τα θύματα για πάντα μαζί τους.
Η αποτροπή κάθε μορφής βίας δεν αποτελεί ευθύνη του θύματος, αλλά ευθύνη όλων μας. Μπορούμε να αλλάξουμε τα νούμερα. Το πρώτο βήμα για να επιτευχθεί κάτι τόσο αυτονόητο είναι να χτίσουμε γερά συνειδησιακά θεμέλια και η ισότητα των φύλων να διδάσκεται από μικρή ηλικία στα παιδιά μας, να επιβραβεύεται και να ενισχύεται με κάθε τρόπο από γονείς και εκπαιδευτικούς. Η κοινωνία μας θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι η βία η οποία ασκείται με οποιοδήποτε τρόπο στις γυναίκες δεν είναι κάτι ανεκτό ,κάτι το κοινότυπο ούτε κάτι το φυσιολογικό. Αντιθέτως είναι εξ ορισμού κατακριτέο και αποτελεί εγκληματική πράξη η οποία διώκεται ποινικά. Για τα θύματα βίας, μόνη σανίδα σωτηρίας μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία είναι να υπερνικήσουν τον φόβο τους και να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό. Μια μαρτυρία μπορεί να αποβεί σωτήρια, όχι μόνο για τα ίδια τα θύματα, αλλά και για την ζωή ενός άλλου πιθανού θύματος που θα πάρει το θάρρος να μοιραστεί το πρόβλημα του και τελικώς να το υπερκεράσει. Εάν πραγματικά λοιπόν, αποφασίσουμε πως θέλουμε να βάλουμε οριστικό «φρένο» στην βία της διπλανής πόρτας θα πρέπει και να μάθουμε να μιλάμε δυνατά και χωρίς φόβο για αυτήν. Να μην την προσπερνάμε, να μην αδιαφορούμε αλλά ούτε να κρυβόμαστε πίσω από ταμπού του παρελθόντος. Θα πρέπει να την κοιτάμε κατάματα και να την αντιμετωπίζουμε όχι ως δευτερεύον γεγονός αλλά όπως της αξίζει ως ΕΓΚΛΗΜΑ.
Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει -Vittorio Alfieri.
Μηδένισε τα νούμερα. Μπορείς!
