Για άλλη μια φορά, πολλοστή, έρχεται στο προσκήνιο το μάθημα των θρησκευτικών στο πρόγραμμα των σχολείων. Πρέπει να διδάσκονται θρησκευτικά ή όχι; αν θα παραμείνει στο πρόγραμμα, θα είναι ομολογιακό ή απλώς θρησκειολογικό; Και, αλήθεια, τι σημαίνει ομολογιακό, θρησκειολογικό, γνωσιολογικό, κτλ.; Θα είναι υποχρεωτικό ή προαιρετικό, επιλογής; Ατέλειωτα μπορεί να είναι τα ερωτήματα, διότι το θέμα δεν είναι αμελητέο και ασήμαντο, άλλα πολύ σοβαρό και άφορα στον ελληνικό λαό, που στην πλειοψηφία του, κατά τεκμήριο και εξ ορισμού, είναι λαός ορθόδοξος χριστιανικός.
Επομένως ως ένας τέτοιος λαός έχομε ιστορία και παράδοση με μεγάλο βάθος χρόνου. Πιθανόν ή ιστορία μας και η παράδοση να μην αρέσει σε κάποιους. Για παράδειγμα, οι όσοι, με οποιονδήποτε τρόπο νόμιμο ή παράνομο και εκβιαστικό, προσήλθαν στην χώρα μας, θέλουν να διδαχθούν τα ελληνικά; Δεν ενοχλούνται και δεν προσβάλλονται πού αναγκάζονται να μαθητεύσουν στην ελληνική γλώσσα; Πώς δεν σκέφθηκε κανένας αρμόδιος να εισηγηθεί την χρήση κάποιας κοινής για να μην στενοχωρείται κανένας;
Και επειδή δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα, δεν πρέπει να έχουν δυνατότητα να απαλλάσσονται από το μάθημα τής ελληνικής; Άλλα και με την ελληνική ιστορία δεν θίγονται κάποιοι με τους οποίους βρεθήκαμε αντιμέτωποι στο παρελθόν; Θα αποποιηθούμε την ιστορία μας επειδή κάποιοι θίγονται, ή θα υπάρχει και για το μάθημα αυτό η ευχέρεια απαλλαγής; Μήπως θα «κατασκευασθεί» μία ιστορία χωρίς Ιστορικά δεδομένα για να είναι αρεστή σε όλους;
Οχι. Στην νέα τάξη πραγμάτων εμπόδιο στο δρόμο τής «προόδου» και εξανδραποδισμού τού προσώπου είναι η Ορθοδοξία. Αυτή δεν πρέπει να μεταλαμπαδεύεται στις νέες ηλικίες, γι’ αυτό το μάθημα των θρησκευτικών προτείνεται να γίνει προαιρετικό ή θρησκειολογικό. Δηλαδή ή καμία γεύσης ορθοδοξίας, ή άοσμη, άγευστη, απνευμάτιστη θρησκειολογία.
Μελαγχολικά ενθυμούμαι διακηρύξεις όλων των πολιτικών παρατάξεων τής χώρας μας, τότε πού ετοιμαζόμασταν για την είσοδο στην πάλαι ΕΟΚ, ότι εφόδια μας στην Ευρώπη θα είναι ή γλώσσα μας και η Ορθοδοξία μας! Εχω όμως και την ελπίδα ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας θα αναλάβει δυναμικά, ενεργά και με θέρμη την ορθόδοξη κατήχηση προς τον λαό τού Θεού, το λογικό της ποίμνιο, ιδίως τους νέους ανθρώπους, και με το βλέμμα βεβαίως «προς πάντα τα έθνη».
