ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ελα μνημόνιο στον τόπο σου!

ελα-μνημόνιο-στον-τόπο-σου-267070

Του Κώστα Πώποτα*

Τελικά τα μνημόνια στην Ελλάδα θα αποτελέσουν τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Σε λίγο, με τον ίδιο τρόπο που διεκδικούμε τις πολιτιστικές πρωτεύουσες, θα μαλλιοτραβιόμαστε για το ποιο μνημόνιο υπήρξε καλύτερο ή χειρότερο . Θα λέμε, ας πούμε, «η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών και το μακροβιότερο μνημόνιο». Το βλέπω αυτό να έρχεται – γιατί ξανακύλησα στην καταστροφική συνήθεια να παρακολουθώ πρωινάδικα, δεν κόβεται το άτιμο το αλκοολίκι.

Βεβαίως παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειές μου να κατανοήσω τι μου λεν αυτοί οι θαμώνες της πρωινής ζώνης και παρόλο ότι όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι εμφανίζονται – νομίζω ότι τα κανάλια μας έχουν απόλυτα εμπεδώσει την ρήση «η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως» – να μη μπορώ ο άνθρωπος να επαναλάβω με δικά μου λόγια τι ακριβώς μέλλεται να γίνει! Άλλοι ας πούμε λένε, αύξηση των φόρων για να έχουμε μείωση των δημοσίων δαπανών, άλλοι, μείωση των φόρων ΚΑΙ μείωση των δημοσίων δαπανών. Αλλά όλα γίνονται για την Ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη είναι μια κυρία που μας έχει στήσει στο ραντεβού – και μα την παναγία καλά κάνει γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας ποιος θα της πληρώσει το ποτό!

Διαβάζω ας πούμε τις δυσάρεστες σκέψεις για την ενδεχόμενη αδρανοποίηση του αεροδρομίου. Ολοι οι τοπικοί φορείς ολοφυρόμενοι μέμφονται και οικτίρουν την πολιτεία που περικόπτοντας τις δημόσιες δαπάνες δεν πλήρωσε την κρατική ενίσχυση προς την αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους ώστε να έχουμε την ίδια μεταχείριση με άλλα περιφερειακά αεροδρόμια . Αναρωτιέμαι όμως: τόσοι επαγγελματίες της περιοχής και της Θεσσαλίας γενικότερα, τόσοι φορείς που αντλούν όφελος από τις πτήσεις, πως γίνεται και δεν κάναν έναν έρανο, πως δεν πρόσθεσαν μια πρόσθετη εισφορά στις τιμές τους ώστε να καλυφθεί – αναλογικά με την κίνηση κάθε περιοχής – το κόστος της επιδότησης της αεροπορικής εταιρείας. Χώρια που πολλά άλλα δεν έγιναν όπως η σιδηροδρομική σύνδεση με το αεροδρόμιο και η χρήση της υπάρχουσας γραμμής για ελαφρούς συρμούς. Αλλά πολύ περισσότερο αναρωτιέμαι μήπως μας έχει φάει η πολλή εσωστρέφεια! Διότι ο πολύς καυγάς έγινε το καλοκαίρι του 2014, όμως ήδη από τον Φλεβάρη του 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναμορφώσει το πλαίσιο των κρατικών ενισχύσεων (βλ. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:52014XC0404%2801%29&from=EN ). Πλαίσιο το οποίο πέραν από την ενίσχυση για την λειτουργία των περιφερειακών αεροδρομίων προβλέπει και για τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρείες για την έναρξη νέων γραμμών. Είναι κάτι που το ψάξαμε ή μήπως μας ξέφυγε; Και αν ναι, μας ξέφυγε, μήπως είναι ευκαιρία να αναδιοργανωθούμε σε πιο επαγγελματικό πλαίσιο; Και μήπως το Cargo μας σώσει όπως θα λέω πιο κάτω;

Παράλληλα βλέπω να εξελίσσεται και ο καυγάς ο λιμανίσιος. Κρουαζιέρα η μη, μια σοβαρή πρόταση από τον Σωτήρη Γιαμάκο για Μαρίνα, αλλά η κουβέντα κομμάτια κι αποσπάσματα, ένα Μaster plan άτολμο για μένα γιατί δεν θέτει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, ήγουν δεν μιλά για την μεταφορά των εμπορικών δραστηριοτήτων στο λιμάνι του Αλμυρού. Είχα στο παρελθόν επανειλημμένα προβάλει τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας λύσης με την εγγύτητα προς τον αυτοκινητόδρομο και κυρίως προς το αεροδρόμιο για συνδυασμένες μεταφορές. Σκεφθείτε τι πλεονέκτημα θα είχε για την Ευρώπη η λύση της αποφυγής ενός μακρινού αεροπορικού μεταφορικού ναύλου παράλληλα με την αποφυγή μιας μακράς σε χρόνο θαλάσσιας μεταφοράς. Αντίθετα το να προσπαθείς να στριμώξεις μέσα στον περιορισμένο χώρο του λιμανιού μας το επιβατικό τέρμιναλ, το εμπορικό ντόκο, μια μαρίνα, ένα ντόκο για Κρουαζιέρες, και χώρο για Container ( χώρια που όπως εντοπίζει ο τωρινός διοικητής του ΟΛΒ χρειαζόμαστε εκβαθύνσεις) και ακόμη διάφορα παλαιότερα φαιδρά όπως η εξέδρα-εστιατόριο στην άκρη του κυματοθραύστη (για να την σημαδεύουν καλύτερα τα πλοία που μανουβράρουν στενά στην είσοδο του λιμανιού) είναι τουλάχιστο κοντόφθαλμο. Η μεταφορά πάντως στη δυτική Μαγνησία, πέρα του ότι θα τόνωνε μια παρθένα περιοχή, θα εξασφάλιζε τη λειτουργία του αεροδρομίου που έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να μη βρίσκεται τόσο κοντά σε κατοικημένη περιοχή ώστε να ενοχλούν οι Cargo πτήσεις – και έχει και μεγάλο διάδρομο! Ετσι θα μπορούσε να αναπτυχθεί διαφορετικά το λιμάνι ώστε να γίνει πόλος αναμόρφωσης της παραλιακής ζώνης της πόλης.

Και επειδή όλα συνδέονται, μιας μιλήσαμε και για σιδηροδρόμους (άλλο αυτό που κάποιοι ήθελαν να στείλουν τον σταθμό του τραίνου στα βουνά, ζήλεψαν το Λιανοκλάδι) κι εκεί ήμαστε άξιοι της μοίρας μας. Οι παλαιότεροι θυμούνται τη σιδηροδρομική σύνδεση Βόλου – Λαττάκειας . Αν κοιτάξετε μέσω του Google Earth θα βρείτε τα λείψανα της γραμμής αυτής που παρατρέχουν το ρέμα της Καλιακούδας τον γνωστό Ξηριά δηλαδή. Αν όμως ζουμάρετε αρκετά θα διαπιστώσετε ότι η γραμμή είναι αποξηλωμένη σε πολλά σημεία, ασφαλτοστρωμένη όπως η γραμμή Πηλίου σε άλλα και εν γένει λεηλατημένη όπως αρμόζει στους απόγονους του ευγενούς γένους μας που κομπάζει για τις παραδόσεις των αρχαίων προγόνων μας αλλά αδιαφορεί για την διατήρηση των σύγχρονων υποδομών. Κάπως έτσι θα καταντήσει και το αεροδρόμιο (και έχει σε μεγάλο βαθμό καταντήσει το λιμάνι).

Θα κάνει κάποιος κάτι; Το κράτος ακούω με έκπληξη να λέν πολλοί αντικρατιστές, ο ιδιωτικός τομέας λένε δημόσιοι φορείς! Και στη μέση το χάος! Ώσπου ν’ αλλάξουμε ή να βουλιάξουμε!

Το θέλει αυτός ο τόπος το μνημόνιό του;

* Οι απόψεις του γράφοντος προσωπικές δεν εκφράζουν θέσεις του οργάνου που υπηρετεί

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου