Γράφει ο Κων. Χρονάκης
Brumaire είναι, κατά το Γαλλικό Ημερολόγιο μετά το 1789, ο δεύτερος φθινοπωρινός μήνας. Η ονομασία προκύπτει από την λέξη Brume, δηλαδή Ομίχλη. Απλοελληνιστί, Θολούρα στην κατώτερη ατμόσφαιρα. Αυτές τις μέρες, ιδίως την 27η Ιουλίου, στην Αθήνα η υγρασία ήταν αυξημένη, ειδικά κοντά στον Πανελλήνιο, κι’ επικρατούσε μπόλικη θολούρα.
- Η 27η Ιουλίου αντιστοιχεί, κατά το παλιό ημερολόγιο, στην 14η Ιουλίου, ημερομηνία με άκρως επαναστατικό συμβολισμό.
- Οι Έλληνες παλαιοημερολογίτες, τηρούντες κατά γράμμα τις Γραφές ως γνήσιοι μεταφυσικοί, αυτοαποκαλούνται Γ.Ο.Χ., δηλαδή Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σεβαστό το δικαίωμα διαφωνίας με την πραγματικότητα.
- Ανάλογο φαινόμενο στον χώρο της Ελληνικής Αριστεράς το Κ.Κ.Ε. Εντονώτερο δε, καθώς οι εν λόγω Γ.Ο.Κ. –Γνήσιοι Ορθόδοξοι Κομμουνιστές, έχτισαν χωρίς περίσκεψη κι’ εδώ και πολλά χρόνια γύρω τους τείχη μεγάλα και υψηλά κι’ έκλεισαν απέξω τον κόσμον όλον. Και την κοινωνική πραγματικότητα βεβαίως. Νοσταλγοί ενός παρελθόντος, από το 1924 και δώθε, μοιάζουν με τους Εσφιγμενίτες Μοναχούς, καθώς διαθέτουν ιερά κείμενα –πιο πρόσφατα βέβαια- που περιέχουν αιώνιες, αναλλοίωτες αλήθειες, τις οποίες πιστεύουν μέχρι τις τελευταίες λεπτομέρειες, ιδιαίτερα όπως αυτές καταγράφονται στις εκδόσεις παλαιότερης Ακαδημίας Επιστημών. Κοντολογής διαθέτουν μια ειδική θεώρηση των πραγμάτων, που κοντοφέρνει σ’ έναν ιδιότυπο ομαδικό Σολιψισμό. Σεβαστό κι’ αυτό το δικαίωμα, σε μια ιδιάζουσα μεταφυσική.
- Εδώ και 5 χρόνια προέκυψε, μέσω της επιλογής ίδρυσης της Ελληνικής ISKRA, η επισημοποίηση ενός δίδυμου προς τους προηγούμενους Γ.Ο.Κ. σχήματος Αυτών που κατ’ ουσίαν αυτοθεωρούνται Γ.Ο.Λ., δηλαδή Γνήσιοι Ορθόδοξοι Λενινιστές. Η κύρια, αν όχι και μοναδική, διαφορά τους με τους Γ.Ο.Κ. σχετίζεται με την παντελή έλλειψη ανοχής του Περισσού ακόμη και στο πιο στοιχειώδες δικαίωμα ελάχιστης ελευθερίας έκφρασης κι’ ερώτησης. Κατά τα λοιπά αγνοούν υπερηφάνως το αγαπημένο λατινικό ρητό του Κ. Μάρξ, το «De omnibus dubitandum” (Αμφιβάλλω για όλα, αλλά και την θεμελιώδη παραίνεση του μεγάλου τακτικιστή Β. Λένιν (Μπρεστ-Λιτόφσκ, Ν.Ε.Π. κ.λ.π.) για «συγκεκριμμένη ανάλυση της συγκεκριμμένης κατάστασης». Και ακλόνητη πίστη σε μια και μοναδική αλήθεια, που την κατέχουν κατ’ αποκλειστικότητα. Μεταφυσική κι’ εδώ και ιδιότυπος ομαδικός σολιψισμός.
- Οι Γ.Ο.Λ. όμως, με την επιλογή τους για την iskra.gr διαμηνύουν, ή τουλάχιστον υπονοούν κάτι ακόμα. Ότι είναι οι «Μπολσεβίκοι» ( Λένιν) που μάχονται εναντίον των «Μενσεβίκων» του Τσίπρα (Μαρτώφ), ο οποίος προερχόμενος από την ίδια αρχική μήτρα (Αριστερό Ρεύμα), τους εγκατέλειψε υπό την επιρροή των προερχόμενων από τον «χυλό» του πάλαι ποτέ Κ.Κ.Ε εσωτ. (ο χαρακτηρισμός εκ χειλέων δικών τους), και έγινε πλέον στόχος τους.
- Αλλά η Ιστορία έχει ενίοτε κέφια! Η ISKRA του Λένιν ιδρύθηκε το 1900 . Η ISKRA των «πολύ αριστερών» το 2010. Και στις 27 Ιουλίου 2015 γιόρτασε στον Πανελλήνιο τα πεντάχρονά της. Όμως., το 1905, στα πεντάχρονα της αυθεντικής ISKRA ήταν οι «Μενσεβίκοι» που την ήλεγχαν. Οπότε ποια η σημειολογία του Πανελλήνιου; Ότι οι «πολύ αριστεροί» Έλληνες αποδεικνύονται καλύτεροι του Λένιν στην διαχείριση εξ αρχής του Οργάνου τους; Ή μήπως τους αξίζει δικαίως ο τίτλος των ¨Μενσεβίκων» και όσων αυτός σηματοδοτεί; Φαρσοκωμωδία η όλη υπόθεση!
- Ιδού λοιπόν πόθεν προκύπτει ο τίτλος του σημειώματος. Στον εξαίρετο λίβελλό του με τίτλο: « Η 18η Brumaire του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», ο Κ. Μάρξ αρχίζει με την φράση «Ο Χέγκελ λέει κάπου ότι όλα τα γεγονότα και οι προσωπικότητες της Ιστορίας επανεμφανίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ξέχασε να προσθέσει: την πρώτη φορά ως τραγωδία, την δεύτερη ως φάρσα».
Και εν προκειμένω η συγκεκριμμένη φάρσα, αν την δει κανείς από κάποια απόσταση, είναι ταυτόχρονα κακή αλλά και τελείως για γέλια. Οπότε αγαπητοί/τές «πολύ αριστεροί/ές» υπάρχουν μόνον δύο επιλογές για σας: α) το «κρείττον σιγάν» και β) Το παράρτημα της Μονής Εσφιγμένου στον Περισσό. Αν σας δεχτούν βέβαια…,
Υ.Γ. Ο υπογράφων αποχώρησε από την Κομματική Οργάνωση Βόλου του ΣΥΡΙΖΑ προ διμήνου. Σας επισυνάπτω την σχετική γραπτή δήλωση. Και διευκρινίζω ότι η αποχώρησή μου αυτή έγινε για λόγους πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας, προκειμένου να μην παρακωλύεται μία ισχυρή, όπως φαίνεται, επιμονή στην διατήρηση της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ από την δική μου αμετάκλητη εκτίμηση ότι κάτι τέτοιο είναι και απολύτως ανέφικτο και απολύτως βλαπτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, την αριστερά γενικώς και εν τέλει για τον λαό της πατρίδας και όχι μόνον.
