Γράφει η Ελένη Χάνου
Χρειάστηκε μία επώνυμη καταγγελία από το Σύλλογο Γονέων ΑμεΑ Μαγνησίας και να πάρει δημοσιότητα το θέμα της «έντεχνης περικοπής επιδομάτων αναπηρίας» μέσα από πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, για να κινηθεί ο κρατικός μηχανισμός.
Γονείς ατόμων με αναπηρίες δεν έχουν να ανέβουν μόνο το Γολγοθά που συνεπάγεται η αναπηρία του παιδιού τους. Να το στηρίξουν για να μπορέσει να ζήσει, να μορφωθεί, να αναπτύξει δεξιότητες, να μπορέσει να αυτονομηθεί. Πράγματα που για άλλα παιδιά είναι αυτονόητα, για παιδιά με αναπηρίες, αποτελούν κάθε φορά κατακτήσεις.
Το σύστημα πρόνοιας προέβλεψε επιδόματα για τα συγκεκριμένα παιδιά. Επιδόματα που όμως για να τα πάρουν πρέπει να ανέβουν ένα διαφορετικό Γολγοθά: αυτόν του κέντρου πιστοποίησης αναπηριών. Μέσα σε λίγο χρόνο που διαρκεί η εξέταση από γιατρούς που κάθε φορά συστήνουν την επιτροπή, κρίνεται το ύψος του επιδόματος και ως εκ τούτου η ποιότητα ζωής των ανάπηρων παιδιών.
Μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά δεν λείπουν τα… παρατράγουδα: ειδικά τεστ από επίσημους κρατικούς φορείς δεν λαμβάνονται υπόψη με αποτέλεσμα να πετσοκόβονται επιδόματα.
Ο τοπικός σύλλογος γονέων ΑμεΑ είχε γνωστοποιήσει το πρόβλημα στην εθνική συνομοσπονδία, που έκανε παρέμβαση στο ΙΚΑ ζητώντας απαντήσεις με στοιχεία για να δικαιολογηθεί η περικοπή του ύψους του επιδόματος για παιδιά με αναπηρίες.
«Είναι στην κρίση των γιατρών της επιτροπής», ήταν απάντηση που πήρε η συνομοσπονδία για μία από τις περιπτώσεις, σύμφωνα με ενημέρωση που είχε ο τοπικός σύλλογος.
Μετά τη δημοσιότητα που πήρε το πρόβλημα, οι φάκελοι ξανανοίγουν και ξεκινά έρευνα.
Η ταλαιπωρία όμως δεν σταματά εκεί. Από τις επιτροπές περνούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, άτομα που λαμβάνουν επιδόματα -μετά από κάποιο ατύχημα- για να πιστοποιηθεί για μία ακόμη φορά η αναπηρία τους. Λες και μέσα σε μήνες θα τους… «φυτρώσει» νέο χέρι ή πόδι στη θέση του άκρου που έχασαν, λες και η αναπηρία -κάθε μορφής- είναι… γρίπη που περνά.
Ανοίγουν ξανά φάκελοι αναπήρων μετά από δημοσίευμα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ
