Χρήστος Μπουκώρος: Κλειδωμένοι μέσα στις κάλπες

χρήστος-μπουκώρος-κλειδωμένοι-μέσα-σ-396213

Το εκλογικό αποτέλεσμα καθορίζει τις κινήσεις και τη φυσιογνωμία των κομμάτων

Οι τελευταίες ημέρες της εβδομάδας σημαδεύτηκαν από γεγονότα, τα οποία προκαθορίζουν τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Οι συναντήσεις του Αντώνη Σαμαρά με τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη. Το θέμα ηγεσίας που τίθεται πλέον με καταιγιστικούς ρυθμούς στο ΠΑΣΟΚ. Η επαπειλούμενη παραίτηση του Φώτη Κουβέλη από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ. Το χάος που προκάλεσαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Η συνεχιζόμενη πολιτική επιθετικότητα του Αλέξη Τσίπρα. Είναι ορισμένες βασικές εικόνες των ημερών που πέρασαν.

Για να αρχίσουμε αντίστροφα την ανάλυση, θα λέγαμε ότι η πιο περιορισμένη κινητικότητα αυτή την ώρα καταγράφεται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η αξιωματική αντιπολίτευση, καθισμένη στις δάφνες της πρωτιάς των τελευταίων ευρωεκλογών, δεν δείχνει έτοιμη να ρισκάρει μεγάλες πολιτικές κινήσεις με στόχο την αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού. Συνεχίζει με αυξημένη ένταση την αντιπολιτευτική τακτική, καταγγέλλοντας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό την κυβέρνηση και τα μνημόνια ως ξενόβουλες καταστάσεις, από τις οποίες πρέπει να απαλλαγεί ο ελληνικός λαός. Ελπίζει έτσι ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ότι θα διευρύνουν τη διαφορά των τεσσάρων μονάδων και όποτε και αν διεξαχθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές, θα καταστούν κυρίαρχη πολιτική δύναμη και θα σχηματίσουν κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι ακριβώς η τακτική του «ώριμου φρούτου» ακολουθούμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εκείνη της «δοκιμασμένης συνταγής» που βασίζεται στο θεώρημα ότι το ελληνικό εκλογικό σώμα κυρίως καταψηφίζει και σπανίως υπερψηφίζει, δίνοντας θετική ψήφο επιλογής. Αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν σήμερα, δεν είναι καθόλου απίθανο να επιβεβαιωθούν και να επιβραβευθούν οι σχεδιασμοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν όμως τα πράγματα βελτιωθούν, όπως φιλοδοξεί η κυβέρνηση, τότε η τράπουλα θα ξαναμοιραστεί και κανέναν ρόλο δεν θα παίξει το αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών, ιδιαίτερα στην περίπτωση που εξαντληθεί η τρέχουσα κυβερνητική τετραετία.

Ας μετακινηθούμε λίγο δεξιότερα, ερχόμενοι στο χώρο της κεντροαριστεράς. Κόσμος πάει και έρχεται. Η κινητικότητα εμφανέστατη. Ο προορισμός ακόμη θολός. ΠΑΣΟΚ, Ελιά, συρρικνωμένη ΔΗΜΑΡ, ελπιδοφόρο Ποτάμι, κινήσεις των 58 και των… 108, Βενιζελικοί και Παπανδρεϊκοί, δηλώνουν αποφασισμένοι να αναγεννήσουν την αριστερά και τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη. Μέχρι τώρα απλά δηλώνουν. Πέρα από λόγια, ουσιαστικές κινήσεις δεν καταγράφονται. Λέγεται ότι το θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ τίθεται επιτακτικά πλέον από βουλευτές ή πρώην βουλευτές και υπουργούς, που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του Γιώργου Παπανδρέου. Το κομμάτι αυτό του ΠΑΣΟΚ, όλα δείχνουν, ότι αρχικά θα επιχειρήσει μια δυναμική επιστροφή για την ηγεμόνευση του χώρου και αν δεν τα καταφέρει θα αποτελέσει το πρόπλασμα ενός μελλοντικού κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού κόμματος. Είναι πλέον εμφανές ότι οι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκονται πιο κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, παρά στο Βαγγέλη Βενιζέλο. Ολοι οι υπόλοιποι, αν κατορθώσουν να ξεφύγουν από τον όψιμο μικρομεγαλισμό που τους πλήττει, είναι πιθανό στις αρχές του φθινοπώρου -αν δεν τους προλάβουν οι εξελίξεις- να συγκροτήσουν έναν πολιτικό φορέα, με πιθανότερη μορφή αυτή του συνασπισμού κομμάτων και κινήσεων και να διεκδικήσουν ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Ακόμα και με βάση τα καταστροφικά αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών, ΠΑΣΟΚ, Ελιά, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ συγκεντρώνουν ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 16%. Εκλογική μάζα καθόλου ασήμαντη για την εποχή μας. Το ερώτημα είναι αν ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι έχουν κάποιο συμφέρον να συμπορευτούν με το παλιό. Ο ίδιος, όμως, έχει δηλώσει ότι ακούει και κατά συνέπεια μπορούμε να συμπεράνουμε ότι συζητάει κιόλας. Πάντως, η δημιουργία ενός τέτοιου πολιτικού φορέα από πουθενά δεν προκύπτει ότι θα διαθέτει αποκλειστικά τους σημερινούς κυβερνητικούς προσανατολισμούς. Κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει και τον κυβερνητικό εταίρο μιας αριστερού προσανατολισμού κυβέρνησης.

Η έντονη κινητικότητα ήταν φυσικό να μην αφήσει αδιάφορο τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Η άλλοτε εύρωστη κεντροδεξιά παράταξη ασφυκτιά στο «κουστούμι» του 23%. Οι συναντήσεις με τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη περισσότερο πιστεύουμε ότι στοχεύουν στην ανασύνταξη της κεντροδεξιάς παράταξης και δευτερευόντως μάλλον στον επερχόμενο ανασχηματισμό. Ο Αντώνης Σαμαράς διαβλέπει ότι η επερχόμενη σκληρή εκλογική αναμέτρηση των εθνικών εκλογών δεν μπορεί να δοθεί με πολυδιασπασμένο το χώρο της κεντροδεξιάς. Πέρα από τις κεφαλές της παράταξης, όλοι βλέπουν ότι οι γειτονικές δεξαμενές έχουν παραφουσκώσει. ΑΝ.ΕΛ., ΛΑ.Ο.Σ., Γέφυρες, Δράση, Για την Πατρίδα και το Λαό και ένα ακόμα πλήθος κομματιδίων, μαζί με τους τυφλά διαμαρτυρόμενους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, αποτελούν στόχο για την ηγεσία της κεντροδεξιάς. Όλα αυτά τα μικρά κόμματα στις τελευταίες εκλογές ξεπέρασαν τους 600.000 ψηφοφόρους. Ο Αντώνης Σαμαράς θεωρεί ότι ένα μέρος από αυτούς μπορεί να τους επαναπατρίσει στη Νέα Δημοκρατία. Τέλος, κάτω από αυτές τις συνθήκες, όποτε και αν γίνουν οι εθνικές εκλογές, φθινόπωρο, άνοιξη του ’15 ή στο τέλος της τετραετίας, θα είναι ενδιαφέρουσες και σκληρές. Μέχρι τελικής επικράτησης ή αν προτιμάτε μέχρι τελικής πτώσης.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου