Ιούλιος 1964. Πήγαινα να καταταγώ στην Κόρινθο. Το φύλλο πορείας μού έδινε το δικαίωμα για δωρεάν επιβίβαση σε τρένο. Ηταν φοβερή εμπειρία. Το τρένο, οι τακτικοί χρήστες του το είχαν ονομάσει καρβουνιάρη, έτρεχε …αγκομαχώντας με τέτοια ταχύτητα, ώστε σε ορισμένα σημεία της διαδρομής κάποιοι κατέβαιναν από τον συρμό, προχωρούσαν παραλλήλως, έτσι για να ξεμουδιάσουν και ανέβαιναν πάλι λίγο πιο πέρα.
Νοέμβριος 2016. Ελλάδα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και της τηλεκπαίδευσης. Εγώ, κατά μισόν αιώνα γηραιότερος, ξαναθυμάμαι τον καρβουνιάρη, διότι είναι κάποιες στιγμές, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, κατά τις οποίες έως ότου καταφέρει να «κατέβει» μια ιστοσελίδα, προλαβαίνω να πάω τουαλέτα ή να κάνω καμία δουλειά του σπιτιού. Το διαδίκτυο κινείται με ρυθμούς …καρβουνιάρη.
Την πρώτη φορά που συνέβη θεώρησα ότι πρέπει να φταίει ο συγκεκριμένος πάροχος, που χρησιμοποιώ, αλλά δεν επρόκειτο περί αυτού. Σε άλλο δωμάτιο εργάζεται η σύντροφός μου, η οποία, σε μια προσπάθεια να βρει δουλειά, παρακολουθεί έναν ακόμη κύκλο σπουδών σε δημόσιο ΙΕΚ. «Η γιαγιά πάει κολείο», που λέει και ο εγγονός μου και ξεκαρδίζεται. Τώρα, όμως, δεν πάει. Προσπαθεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, με διαφορετικό πάροχο από τον δικό μου, αλλά με …χειρότερα προβλήματα. Πότε δεν τους βλέπει, πότε δεν τους ακούει, πότε δεν την ακούν και δώστου ημικρανίες. Λίγο πιο πέρα, ο γιος μου το έχει ρίξει στο διαδικτυακό ξενύχτι, διότι, τις μικρές ώρες δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, στην προσπάθειά του να συγκεντρώσει υλικό για το επόμενο βιβλίο του.
Γιατί να μην είμαι συριζαίος; Τα πράγματα θα ήταν απλά. Με ένα «φταίνε η Κεραμέως και ο Μητσοτάκης» θα καθάριζα. Αντε και ο Πιερρακάκης. Αλλά δεν είμαι. Οπότε, αναγκαστικώς, θυμάμαι τι δεν έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι θα χαθούμε, αν δεν κερδίσουμε «τη μάχη της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας». Από το μηδέν έως το είκοσι δεν θα κέρδιζαν ούτε το πενταράκι. Μηδέ των «προοδευτικών», που μας κυβέρνησαν για μια πενταετία, εξαιρουμένων. Οπως και η αυτοδιοίκηση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, πιο φωτεινή από τις οποίες είναι εκείνη της δημοτικής αρχής των Τρικάλων.
Ελπίζω απλώς η δουλειά της ομάδας του Πιερρακάκη να μας πάει λίγο πιο πέρα από την εποχή του …καρβουνιάρη.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
