Μας είπατε κ. Πρόεδρε ότι θα καταργήσετε τον ΕΝΦΙΑ και μας καλούσατε προεκλογικώς να μην πληρώνουμε τις δόσεις που απέμεναν. Τώρα ο ΕΝΦΙΑ παραμένει. Προσωπικώς έχω ταχθεί υπέρ της διατήρησής του, αλλά με εξορθολογισμό. Με διορθώσεις των αδικιών. Με κοινωνικά κριτήρια. Ετσι όμως όπως τα κάνατε, ο ΕΝΦΙΑ παραμένει σε ισχύ στη χειρότερη μορφή του.
Μας είπατε επίσης ότι θα καταργήσετε αυτό που ονομάζατε «χαράτσι». Την έκτακτη εισφορά. Την οποία οι προκάτοχοί σας είχαν ανακοινώσει ότι, φέτος, θα ήταν μειωμένη κατά 30%. Τώρα, στις προτάσεις σας προς τους δανειστές όχι μόνον τη διατηρείτε, αλλά κάνετε δύο χειρότερα: Πρώτον καταργείτε, αναδρομικώς από 1 Ιανουαρίου 2015, την μείωση που είχαν αποφασίσει οι προηγούμενοι και δεύτερον επιβάλλετε νέα. Υποτίθεται στα «υψηλά εισοδήματα».
Αν πράγματι επρόκειτο περί των υψηλών εισοδημάτων, να σας χειροκροτούσα ενθέρμως. Αλλά πώς να χειροκροτήσω, όταν ορίζετε ως υψηλό οικογενειακό εισόδημα ακόμη και τα 1.800 ευρώ, χωρίς κανένα κοινωνικό κριτήριο; Χωρίς δηλαδή να εξετάζετε αν ο τυχεράκιας που συνεχίζει να έχει δουλειά και να εισπράττει ένα τέτοιο ποσό μηνιαίως, έχει να θρέψει και να σπουδάσει δύο ή και περισσότερα παιδιά;
Το προκλητικώς ανήθικο, σε αυτή την υπόθεση, είναι ότι συνεχίζετε την άθλια πρακτική των προκατόχων σας για τον τρόπο υπολογισμού της έκτακτης εισφοράς. Ενώ δηλαδή όλες οι συντάξεις έχουν υποστεί μειώσεις που κυμαίνονται γύρω στο 50% και οι μισθοί στο 40%, τα εκκαθαριστικά εκδίδονται με βάση το ανύπαρκτο πλέον ονομαστικό εισόδημα του παρελθόντος. Και η εισφορά υπολογίζεται με βάση όσα έπαιρνε κάποιος πριν από το 2010. Ενώ το πραγματικό του εισόδημα είναι σήμερα το μισό, αν όχι και λιγότερο.
Με συμπαθάτε, αλλά αν αυτή είναι πολφική «δίκαιης αναδιανομής των βαρών» από μια «για πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, τότε εγώ είμαι ο Τζορτζ Σόρος ή ο Γουόρεν Μπάφετ. Αυτή είναι μια πολιτική επιβάρυνσης «επί δικαίων και αδίκων». Δηλαδή μια τυπικότατα «δεξιά» πολιτική.
Βλέπω όμως ότι έχετε και …αντιστάσεις. Οπως η μάχη που δίνετε να μπορούν οι διορισμένοι να βγαίνουν σε μειωμένη σύνταξη ακόμη και στα 56 τους, με μια «τεχνική ποινή» επί του ύψους της συντάξεως. Τρικυμία εν κρανίω, ή εξάρτηση από τη στήριξη των κρατικοδίαιτων εργατοπατέρων που κοιμήθηκαν «πράσινοι» και ξυπνήσανε «ροζέ»;
