Για τον Βολιώτη που υφίσταται τις συνέπειες της πολιτικής του μνημονίου μια προετοιμασία για απεργία εμπεριέχει πολλαπλά νοήματα, τα οποία μπορεί σταδιακά να ανακαλύψει ακολουθώντας τις δικές του εμπειρίες.
Αρχικά με αυτόν τον τρόπο πολύ εύκολα θα διαπιστώσει ότι η πολιτική του μνημονίου τον εγγίζει άμεσα και έμμεσα, ότι έχει συντρίψει ήδη φίλους και γνωστούς και ότι, εάν δεν προετοιμαστεί πνευματικά και ψυχικά ώστε αύριο να απεργήσει συνειδητά, τότε δεν θα αργήσει η στιγμή που θα παρασυρθεί κι ο ίδιος από συμφορές που ούτε τις φαντάζεται.
Προς την κατεύθυνση αυτή βοηθάει μια ματιά παντού γύρω μας στο Βόλο σήμερα. Πράγματι, όπου κι αν βρίσκεσαι, στον Άγιο Νικόλαο ή τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Δημητριάδα ή τη Νεάπολη, ένα βλέμμα γύρω σου αρκεί για να διαπιστώσεις τη γρήγορη πορεία της μετωπικής επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι, η οποία πολλές φορές συνεχίζεται σε άλλα πεδία (όπως στο πεδίο των θεσμών), ενώ το κάθε χτύπημα είναι δοσμένο σε διαφορετικό ύφος, που ποικίλλει και κυμαίνεται από το ακραιφνώς ωμό (όπως η αστυνομική καταστολή ή η περικοπή των συντάξεων) μέχρι το περίτρανα ειρωνικό (όπως η φορολόγηση των τσιγάρων ανάλογα με το… μήκος τους).
Από την άλλη, προετοιμαζόμενος για την απεργία με βάση τις εμπειρίες σου, διαπιστώνεις τη σχεδόν ακούσια κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας, η οποία τόσο απροκάλυπτα διαστρεβλώνεται από τα δελτία ειδήσεων. Μια φευγαλέα ματιά γύρω σου κι η ιστορία σου κι η ιστορία των φίλων σου ξετυλίγεται μπροστά σου, σαν μια λεπίδα που σκίζει τον πέπλο της συσκότισης. Μέσα σε αυτό το περιορισμένο αλλά ακριβέστατο πλαίσιο της προσωπικής σου εμπειρίας, συνεπώς μέσα από οικείους χαρακτηρισμούς και σύμβολα, κατανοείς τη σημασία της απεργίας όχι μόνο ως μια μαρτυρική κι επώδυνη αλληλεγγύη προς τον άνεργο της διπλανής πόρτας για παράδειγμα, αλλά και ως αντίσταση στον προελαύνοντα μεσαίωνα ή ως τα επιφάνια μιας σκοτεινής εποχής, στην οποία κανείς μόνον να αντιστέκεται μπορεί. Και σε κάτι τέτοια ο Βόλος έχει παράδοση.
