ΓΙΑ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Από την ώρα που ο δήμαρχος Βόλου απαγόρευσε το συνδικαλισμό μέσα στο Δημαρχείο, ανέλαβε ανάμεσα στα άλλα καθήκοντά του και μια εξαιρετικά λεπτή αποστολή: Το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η εκδηλωμένη πρόθεση του δημάρχου δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια αναφορά μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο ή μια επίπληξη σε μια συνδικαλίστρια. Θα έχει και συνέχεια. Για ό,τι ακολουθήσει οφείλει ο δήμαρχός μας να διαθέτει ένα σχέδιο δράσης. Σ’ αυτή τη δράση, περισσότερο από ό,τι σε άλλες, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες, που, για να τον βοηθήσουμε να τις υπερκεράσει, να οι κυριότερες:
α) Η μεγάλη αντίδραση των εργαζομένων στο Δήμο. -Εκτός από την αντίδραση των εργαζομένων που βρίσκονται κοντά στο σωματείο τους, στο Δημαρχείο υπάρχουν κι ένα σωρό υπάλληλοι που στέκονται παράμερα, αλλά κατανοούν ότι χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα θα χάσουν κάθε προστασία από τυχόν αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής ή της κεντρικής εξουσίας και θα γίνουν έρμαια στα χέρια του δημάρχου ή της κυβέρνησης. Αυτοί οι υπάλληλοι μιλάνε επί του θέματος με το σωματείο την ίδια γλώσσα. Τούτη η κατανόηση μεταξύ των υπαλλήλων δεν διευκολύνει την προπαγάνδα του δημάρχου σχετικά με την απαγόρευση του συνδικαλισμού μέσα στο Δημαρχείο, γιατί, με εξαίρεση ορισμένους, όλοι οι υπόλοιποι στέκονται με λόγο και με πράξη απέναντι σε τέτοιες προθέσεις. Σε έναν χώρο όπου εκδηλώνεται προσπάθεια να μεταβληθεί σε χώρο διοικητικής αυθαιρεσίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να πειστούν οι υπάλληλοι να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους στην άμυνα, ακόμα κι αν επιστρατευτεί ο πιο θηριώδης προπαγανδιστικός μηχανισμός.
β) Η αδιαφορία που αποπνέει η πρόθεση του δημάρχου για τη σημερινή κατάσταση των υπαλλήλων. Ο δήμαρχος δυστυχώς αδιαφορεί για τα προβλήματα των υπαλλήλων, για το τι συμβαίνει μέσα στις αποψιλωμένες από προσωπικό Υπηρεσίες και Οργανισμούς του Δήμου, πώς οι υπάλληλοι τα φέρνουν βόλτα με τον πετσοκομμένο μισθό τους κ.ο.κ. Εάν ενδιαφερόταν, δεν θα απαγόρευε τον συνδικαλισμό μέσα στο Δημαρχείο, το μόνο όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι για να προστατευτούν από την αυθαιρεσία της εξουσίας και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής. Η αδιαφορία του δημάρχου εξαγριώνει όλους τους υπαλλήλους και τους τοποθετεί συλλήβδην απέναντί του.
γ) Η γνώση του δημάρχου σχετικά με την αξία του υποταγμένου εργαζόμενου. Ο δήμαρχος καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει εργατική διεκδίκηση, τι σημαίνει δύναμη των εργαζομένων, και θέλει την κατάργησή τους για τον απλό λόγο ότι μόνο με υπαλλήλους χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα και με συνδικαλιστική οργάνωση που υπάρχει μόνο τυπικά θα μπορέσει να υλοποιήσει την πολιτική του. Τι άλλο, όμως, από αντεργατική και αντιλαϊκή μπορεί να είναι μία πολιτική, όταν η εφαρμογή της προϋποθέτει το τσάκισμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων; Η καλή γνώση του δημάρχου σχετικά με την αξία του υποταγμένου εργαζόμενου διεγείρει τον πολιτικό χαρακτήρα του, τον κάνει ανυπόμονο και τον οδηγεί σε λάθη.
δ) Η αμοιβαία γνώση για την αξία του συνδικαλισμού. Η αμοιβαία γνώση του δημάρχου και των υπαλλήλων του Δήμου σχετικά με την αξία του συνδικαλισμού οδηγεί σε σύγκρουση από την οποία ο μόνος που μπορεί να χάσει είναι ο δήμαρχος. Οι εργαζόμενοι του Δήμου δεν θα παραλείψουν να επωφεληθούν από αυτή τη γνώση για να εμποδίσουν την προπαγάνδα των εραστών μιας πόλης δίχως δικαιώματα και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις δυνάμεις τους.
