ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΛΙΚΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ
Οσο πλησιάζουμε στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, τόσο πάνω στο ζήτημα αυτό η κυβέρνηση εκδηλώνει πολιτική μιας απεχθούς κλίκας, η οποία είναι υποχρεωμένη να κινείται στα σκοτάδια, γιατί δεν αντέχει το φως της μέρας.
Για την πατενταρισμένη κυβέρνηση της ολιγαρχίας φυσικό είναι να λειτουργεί έτσι εν όψει μιας διαδικασίας της οποίας το διακύβευμα είναι η πολιτική εξουσία. Αποφεύγει να κινηθεί φανερά από πολιτική αδυναμία και φόβο. Είναι υποχρεωμένη να ψάχνει κρυφά και έναντι ανταλλαγμάτων να βρει αποστάτες βουλευτές για να μη γίνουν έκτακτες εκλογές. Πολλά συμβαίνουν μες στα σκοτάδια, ό,τι κι αν γίνεται όμως το σίγουρο είναι πως δεν συνεισφέρει στην υπόθεση του λαού αλλά των λίγων. Διαφορετικά δε θα γινόταν στα κρυφά ούτε η κυβέρνηση θα έδινε το δικαίωμα να κατηγορείται για πολιτική κλίκας και συναλλαγής στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Ή, αλλιώς, μόνο μια κυβέρνηση που θέλει να συνεχίσει να ζει κόντρα στη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού θα έδινε το δικαίωμα για τέτοιες κατηγορίες.
Είναι αναγκαίο να τραβήξουμε έξω από τα σκοτάδια ορισμένα γεγονότα: Η κυβέρνηση διαρρέει στον φιλικό της Τύπο ότι εκτός απ’ τους 155 δικούς της ψήφους υπάρχουν ήδη 21 επιπλέον βουλευτές που είναι έτοιμοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, να πουν «ναι» στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Οι 12 που μάλλον θα ψηφίσουν «ναι» είναι οι Καπερνάρος, Νταβρής, Γιοβανόπουλος, Κασαπίδης, Κουράκος, Λυκούδης, Πολύδωρας, Ψαριανός, Οικονόμου και Μελάς, αλλά και οι κυρίες Μάρκου και Ιατρίδη. Οι 5 που βρίσκονται «κοντά στο ναι» είναι οι Αηδόνης, Χαϊκάλης, Μπούκουρας, Αλεξόπουλος και η κυρία Κουντουρά. Τέλος, υπάρχουν άλλοι τέσσερις βουλευτές που δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους. Πρόκειται για τους Μουτσινά, Δημαρά, Αβραμίδη και την κυρία Ανδρουλάκη. Δηλαδή η κυβέρνηση πίσω απ’ τις πλάτες του λαού τσαλαβουτάει στα θολά νερά της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ανεξάρτητων Βουλευτών, χτυπώντας ταυτόχρονα την πόρτα της ΔΗΜΑΡ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, χωρίς να περιφρονεί τους αδέσποτους Χρυσαυγίτες, για να νοθεύσει με μια νέα αποστασία τη λαϊκή βούληση. Με δεδομένο ότι οι προαναφερόμενοι βουλευτές δεν βγήκαν να διαψεύσουν ευθέως, στο σημείο που αφορά στο πρόσωπό τους, αυτά τα δημοσιεύματα στο φιλικό Τύπο της κυβέρνησης και με δεδομένο ότι έως τώρα μόνο οι Τατσόπουλος, Βουδούρης, Παραστατίδης, Μπόλαρης, αλλά και οι κυρίες Γιαταγάνα, Ρ. Μακρή και Τζάκρη έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ψηφίσουν κανένα πρόσωπο για Πρόεδρο Δημοκρατίας, μπορούμε να πούμε ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης βαίνει γι’ αυτήν καλώς. Προς επίρρωση, η εκτίμηση του Μανόλη Γλέζου, που ανέφερε ως πιθανή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Όπως όλα δείχνουν, το ερώτημα δεν είναι αν βαδίζουμε προς μία νέα αποστασία. Το ερώτημα είναι το μέγεθός της. Αν με άλλα λόγια θα αρκέσουν οι αποστάτες για να συμπληρωθεί ο αριθμός 180. Με τη μεθόδευση της νέας αποστασίας -και άσχετα με το αν θα συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός αποστατών- η κυβέρνηση δείχνει ποια πραγματικά είναι. Κι οι αποστάτες το ίδιο. Από εδώ κι εμπρός μαζί προχωρούν στην εκπλήρωση των μεγάλων καθηκόντων που ανέλαβαν προς τους επικυριάρχους της χώρας. Το ζήτημα είναι τι θα κάνει μαζί τους ο λαός.
