Του Ευθύμιου Ζιγγιρίδη, BEng MSc AMIEE MILT, Συμβούλου Επενδύσεων
Ο προϋπολογισμός του κράτους προβλέπει το 2018 περίπου 1,8 δισ. ευρώ περισσότερα έσοδα από την άμεση και την έμμεση φορολογία. Oι άμεσοι φόροι προβλέπεται να φτάσουν στα 20,8 δισ. το 2018 από 20,4 δισ. φέτος, και οι έμμεσοι στα 27,4 δισ. από 26,9 δισ. ευρώ που είναι η εκτίμηση για τη φετινή χρονιά. Τα συνολικά έσοδα του κράτους θα ανέλθουν στα 54,2 δισ. Από 55, δισ. ευρώ που αναμένεται να φτάσουν φέτος. Οι δαπάνες θα μειωθούν στα 55,2 δισ. από 57,2 δισ. ευρώ.
Ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 αναθεωρήθηκε προς τα πάνω από το 2,21% του ΑΕΠ του προσχεδίου στο 2,44%, χωρίς να περιλαμβάνει και τα 1,4 δισ. ευρώ του κοινωνικού μερίσματος. Μαζί με το μέρισμα, το πλεόνασμα για φέτος διαμορφώνεται στο 3, 45% του ΑΕΠ.
Ο προϋπολογισμός των οικογενειακών επιδομάτων από 650 εκατ. ευρώ εφέτος αυξάνεται στα 910 εκατ. ευρώ (αύξηση 40%). Τα εισοδηματικά κριτήρια και η κλιμάκωση των επιδομάτων ακολουθούν αυτά που ισχύουν για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης.
Όπως όλοι γνωρίζουμε τα υπερπλεονάσματα τα οποία μοιράζονται έχουν προκύψει από
Α. Υπερφορολογήσεις των μεσαίων στρωμάτων
Β. Από μη απόδοση των οφειλόμενων προς τους φορολογούμενους είτε είναι συνταξιούχοι εν αναμονή λήψης ολόκληρης της σύνταξης, είτε επιχειρηματίες στους οποίους χρωστά το κράτος ΦΠΑ ή επιστροφή φόρου.
Γ. Περικοπές σε δημόσιες επενδύσεις
Δ. Περικοπές στην Υγεία και στην Παιδεία.
Πρέπει ένα κράτος να έχει μία ικανοποιητική προνοιακή πολιτική; Ασφαλώς ναι. Η αναδιανομή του πλούτου πρέπει να γίνεται δίκαια και με σοβαρά κριτήρια προκειμένου να φροντιστούν οι αδύναμοι συμπολίτες αλλά να μην καταστραφούν αυτοί που έχουν την φοροδοτική ικανότητα. Δεν είναι δίκαιη ανακατανομή πλούτου η φτωχοποίηση όλου του ενεργού πληθυσμού.
Το 2016 και το 2017 συγκεντρώθηκαν επιπλέον 8,17 δισ. ευρώ πρωτογενή πλεονάσματα. Ουσιαστικά από τα 8,17 δισ. ευρώ απέμειναν (μαξιλάρι κ.τ.λ.) 5,46 δισ. ευρώ. Αυτά τα κεφάλαια αποτραβήχτηκαν από την οικονομία και είναι κατεξοχήν υπεύθυνα για την στασιμότητά της. Έχει υπολογιστεί ότι εάν υπήρξε μείωση φόρων κατά 3 δισ. περίπου κατά έτος δηλαδή για 2 έτη περίπου 6 δις ευρώ (περίπου το μαξιλάρι που απέμεινε), εάν με άλλα λόγια δεν είχαμε πάρει τα χρήματα ή εάν τα γυρίζαμε πίσω τότε αποδεικνύεται ότι το ΑΕΠ τον επόμενο χρόνο θα αυξανόταν κατά 1% επιπλέον, το διαθέσιμο εισόδημα (όλων των Ελλήνων) 3% επιπλέον, η κατανάλωση 2% παραπάνω και οι επενδύσεις 1,5% επιπλέον.
Αυτό σημαίνει ότι το επιδιωκόμενο μαξιλάρι έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας.
Τα συνολικά επιδόματα που θα δοθούν το δικαιούνται το 55% των φορολογούμενων (3,3 εκατ. άτομα) ενώ το πληρώνει το 45% των φορολογούμενων δηλαδή 3 εκατ. άτομα. Ενα μεγάλο μέρος αυτών που πληρώνουν έχουν εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και οι 2,3 εκατ. έχουν μέχρι 30.000 ευρώ! Αυτό σημαίνει ότι φτωχοποιώ τον ήδη χαμηλά αμειβόμενο επαγγελματία η υπάλληλο προκειμένου να δώσω σε ακόμη οικονομικά ασθενέστερους. Με λίγα λόγια η αναδιανομή γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να φτωχοποιηθεί στην ουσία ολόκληρη η μικρομεσαία τάξη και όχι να ενδυναμωθούν μόνιμα τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.
Η μείωση της ανισοκατανομής προφανώς δεν μπορεί να επιτευχθεί με επιδοματικές πολιτικές αλλά από την πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας, την ελάφρυνση των φόρων, την δημιουργία θέσεων απασχόλησης και γενικότερα τη βελτίωση των χαμηλά εισοδηματικών στρωμάτων, και όχι την εξάλειψη των μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων.
