Σε ένα τέτοιο «καυτό» οικονομικό τοπίο με χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν και χιλιάδες εργαζομένους να οδηγούνται στην ανεργία κανείς δεν μπορεί να παραμένει θεατής
Τελικά …τα καταφέραμε ως χώρα να συγκρινόμαστε με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και να νιώθουμε και τυχεροί, εάν στην κατάταξη βρισκόμαστε λίγο πιο πάνω από τις γειτονικές χώρες είτε στους δείκτες που αφορούν στην ποιότητα ζωής είτε στους δείκτες που αφορούν την απασχόληση.
Η τραγική μοίρα του Έλληνα που μέσα σε επτά χρόνια είδε τη ζωή του όχι απλά να αλλάζει, αλλά να κατεδαφίζεται. Κυριολεκτικά από τα ψηλά στα χαμηλά… για να μην πω στον πάτο, γιατί και αυτός έχει αξία.
Και δεν είναι ένα, δεν είναι δύο, είναι πολλά τα χτυπήματα που δεχόμαστε καθημερινά.
Τα τελευταία όμως στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα πραγματικά προκαλούν σοκ. Ένας στους 3 Έλληνες ζει σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Και όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, βάση των δεικτών της Eurostat, εννοούμε ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την καθημερινότητά του. Είτε θεωρείται φτωχός -δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος-, είτε ζει σε κατάσταση ένδειας -δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις-, είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας -δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά».
Με βάση αυτούς τους δείκτες λοιπόν… οι Έλληνες είναι εν δυνάμει φτωχοί, αφού σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 22,2%, ενώ την ίδια ώρα ένα ποσοστό 17% ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της γενικευμένης ανεργίας.
Σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα- εάν είναι δυνατόν αυτό να θεωρηθεί παρήγορο- είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία, καθώς εμείς πλέον «ανταγωνιζόμαστε» τους κατώτερους από εμάς.
Για τις υπόλοιπες χώρες δεν το συζητάμε, διότι τα στοιχεία δεν αντέχουν καν σύγκριση. Απέχουμε έτη φωτός στο να φτάσουμε το επίπεδο της Γαλλίας και της Γερμανίας, είτε της Ελβετίας, όπου οι μισοί μισθωτοί κερδίζουν περισσότερα από 6.118 φράγκα μηνιαίως ( δηλαδή 5.100 ευρώ).
Μαύρο τοπίο αποτυπώνει όμως και η τελευταία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ για την ελληνική οικονομία που μιλάει για χιλιάδες νέα λουκέτα, μειώσεις μισθών, μιλούν οι προβλέψεις, ενώ στα 235 δισ. εκτινάχθηκαν οι απλήρωτοι φόροι, τα χρέη στα Ταμεία, τα «κόκκινα» δάνεια και οι οφειλές σε ΔΕΚΟ. Η εκτίμηση μάλιστα ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα κλείσουν τουλάχιστον άλλες 18.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κάνει πλέον εφιαλτική την κατάσταση. Και όμως η Κυβέρνηση επιμένει να μην βλέπει την αλήθεια κατάμουτρα. Επιμένει να κλείνει τα αυτιά της στις απεγνωσμένες φωνές των επιχειρήσεων που καθημερινά έρχονται αντιμέτωπες με κατασχέσεις ή δέσμευση λογαριασμών, με εκείνες που σε λίγο δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές υποχρεώσεις τους αλλά και σε όσες στην απόγνωσή τους εξετάζουν ως λύση τη μετανάστευση.. σε άλλες χώρες.
Σε ένα τέτοιο «καυτό» οικονομικό τοπίο με χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν και χιλιάδες εργαζομένους να οδηγούνται στην ανεργία κανείς δεν μπορεί να παραμένει θεατής. Πόσο μάλλον εκείνοι που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και που αντί να αναζητούν λύσεις, δημιουργούν παντού προσκόμματα, τραβώντας την πρίζα.. που κρατάει την κοινωνία ακόμη ζωντανή.
