ΤΟΠΙΚΑ

Αγριες μέρες…

αγριες-μέρες-228277

Του Γιάννη Μαντίδη

Με τα μάτια μας στραμμένα στις μέρες της συμφοράς που έπληξε τη Μάνδρα, τη Νέα Πέραμο κι ευρύτερα, ακούμε σαν αιτία του κακού εκείνο το γνωστό «η φύση εκδικείται»! Λάθος! Η φύση δεν είναι εμπαθής ούτε κι απάνθρωπη για να εκδικηθεί τα ανθρωποειδή της. «Ανθρώπων έργα» είναι αυτά που φέρνουν την καταστροφή. Κι όσο το σκέφτομαι, τόσο ο νους μου οδεύει προς μία λύση τελική: Να αποτοξινωθεί ο πλανήτης Γη απ’ το ανθρώπινο είδος της και ν’ αρκεσθεί στο ζωικό βασίλειό της! Θα ’ναι καλύτερα. Για τη φύση βασικά. Για εμάς θα ’ναι καλύτερα να ξανάρθουμε στον πλανήτη Γη μόνο σαν άγρια ζώα, κάτι σαν Ιαγουάρος, να τρέχω άνετα, μιας και δεν αξιώθηκα να οδηγήσω «τζάγκουαρ» στην ανθρώπινη ζωή μου…

Ας έλθουμε όμως στα τωρινά, στα φλέγοντα και στα πλημμυρισμένα. Ποιοί έχουν σειρά να πλημμυρίσουν, να πνιγούν ή να διασωθούν από εθελοντές και άλλους διασώστες στην ανοχύρωτη μνημονιακή μας χώρα; Άσχημα τα νέα από Ζαγορά, την Πορταριά κι από άλλα σημεία του Πηλίου. Τα ακαθάριστα φρεάτια, αυλάκια, ρείθρα, χωματερές και προπαντός οι ακαθάριστοι χείμαρροι που μας ζώνουν, είναι ό,τι πρέπει για να μας πάνε σούμπιτους στον Παγασητικό. Κι όσο σκέπτομαι ότι βρίσκομαι και ζω μεταξύ δύο επικίνδυνων χειμάρρων, του «Βρύχωνα» και της «Κουφάλας» (συγνώμην για την έκφραση), τόσο με πιάνει πανικός για ένα επερχόμενο «τσουνάμι». Λες μετά την «Ευρυδίκη» να μας επιτεθεί η «Ευρύκλεια»; Δεν νομίζω. Άλλωστε εμείς έχουμε «Ντόροθυ» που λειτουργεί σαν τοπικό και ασφαλές αντι-τσουνάμι, εντάξει;

Με επιτυχία και φέτος έληξε η επέτειος του Πολυτεχνείου. Και κουκουλοφόρους είχαμε και μολότοφ και τραυματισμούς και ξεχωριστές πορείες. Αν κι όλα αυτά και τα παρόμοια είναι πια συνηθισμένα, γίνανε όλα ντεμοντέ. Κάτι καινούργιο θα πρέπει να σκεφτούν οι νέοι μας, αναρχικοί και άλλοι. Κάτι σαν αυτό που διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αυτές τις ίδιες μέρες: «Αντί να κάνουν κατάληψη στο Πολυτεχνείο, θα έπρεπε να είναι δίπλα στους πάσχοντες να βοηθήσουν συνανθρώπους που επλήγησαν από τις άγριες πλημμύρες». Κομμάτι δύσκολο βεβαίως…

Και μες στη σύγχυση, νά και η επιδημία των facebook που αλωνίζουν το διαδίκτυο, όσο και αν η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος αντιμάχεται το φαινόμενο. Συγνώμην, δεν έχω facebook, δεν έχω κάτι «έξυπνο» να πω, κάτι που αξίζει να… «κρεμάσω»! Άλλωστε γράφω ακόμη σε λευκό χαρτί, με μπλε στιλό και το ευχαριστιέμαι. Κι όταν ο εγγονός μου πρωτεύσει στο νηπιαγωγείο του, δεν θα του πάρω δώρο… κινητό, θα του ευχηθώ να γίνει καλός άνθρωπος χωρίς να ’ναι διαδικτυωμένος. Όχι, δεν θα του πάρω… νηπιοαγωγίστικο facebook, όχι! Εκτός κι αν το ’χει πάρει από μόνος του και το ’χει μάθει ήδη απ’ έξω…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου