ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΔΙΚΟΥΝ ΖΗΤΑΝΕ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΟΥ
Εν όψει των ευρωεκλογών τα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μιλούν για πολιτική σταθερότητα. Δεν μιλούν όμως καθόλου για τα δικαιώματα του λαού, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας μας.
Το ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας είναι πολύ σημαντικό. Περισσότερο σημαντικά όμως είναι τα δικαιώματα του λαού, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ανεξαρτησία και η κυριαρχία μας. Ποιος δεν θα ήθελε να ζει μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτικής σταθερότητας; Αν όμως του έλεγε κάποιος ότι μέσα στο πλαίσιο αυτό θα καταργούνταν τα δικαιώματά του, θα κουρελιαζόταν η κοινωνική δικαιοσύνη κι η χώρα του θα γινόταν κλοτσοσκούφι μεγάλων οικονομικοπολιτικών συμφερόντων, τότε θα ήταν εναντίον του πλαισίου αυτού, με την προϋπόθεση ότι σκέφτεται λογικά.
Αν αποκηρύσσουμε τα δικαιώματά μας, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας μας, τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης επ’ ωφελεία μιας χούφτας ολιγαρχών, τότε, ασφαλώς, χίλιες φορές πρέπει να ψηφίσουμε τα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Αυτά δεν είναι που εγγυώνται το νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο σταθερότητας, όπου η ανάπτυξη που επιτυγχάνεται ρημάζει το λαό και πλουτίζει κι άλλο τους πλούσιους; Ας τους δώσουμε, λοιπόν, ξανά την πολιτική εξουσία για να κρατήσουν τα σημερινά μας δεινά για πάντα! Ας αποδεχτούμε ως πολίτες ότι υπάρχει μια ανώτερη βούληση από τη βούληση του λαού, που χειραγωγεί την ελληνική κυβέρνηση και κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Αφού δε θέλουμε να παραβιάσουμε την προϋπάρχουσα συμφωνία της ελληνικής δεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας με ξένα πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων, ας υποταχτούμε σ’ αυτή και ας δεχτούμε τις συνέπειες.
Ας σταματήσουμε, επιτέλους, κι εμείς να υποκινούμε τις μάζες, όπως μας κατηγορούν, ας πάψουμε να ζεσταίνουμε την ελπίδα στην καρδιά του προδομένου λαού. Τι, δηλαδή, επιζητούμε, μια κοινωνική αντίδραση που θα σπάσει το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και θα δημιουργήσει συνθήκες να αποδοθούν στο λαό όλα του τα δικαιώματα, παλιά και καινούρια; Μα είμαστε τόσο απαίσιοι, που επιδιώκουμε την καταστροφή του πολιτισμού μας; Γιατί, αφού μπορούμε, δεν κάνουμε κι εμείς κάτι αξιόλογο, λέγοντας στο βασανισμένο λαό να υποταχτεί στη μοίρα του και να ψηφίσει τα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στις ευρωεκλογές; Σε τελευταία ανάλυση η αληθινή ευτυχία ανθίζει μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτικής σταθερότητας. Αυτό δεν εγγυώνται η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, οι διάφορες μεταμορφώσεις και προσομοιώσεις τους, η τρόικα, η Μέρκελ, η ξένη κι η ντόπια ολιγαρχία που λυμαίνονται το λαό και τον τόπο;
Θα συμπεριφερόμασταν έτσι, αν ήμασταν προνομιούχοι. Αλλά εμείς είμαστε ο λαός. Πόσο χρήσιμο θα ήταν για τους δυνάστες μας εμείς οι ίδιοι να βάλουμε στο χέρι τους το μαχαίρι για να συνεχίσουν να μας θυσιάζουν! Μα δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Εφόσον τα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που ήταν πάντα και παραμένουν στην υπηρεσία των πλουσίων, ζητούν την ψήφο μας, εμείς θα πάμε απέναντι. Αριστερά.
