Της Ελενας Αντωνοπούλου
Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες μια προβληματική κατάσταση στο θέμα του προσφυγικού και κυρίως στα νησιά μας, αλλά και στα σύνορα στον Έβρο.
Κάθε μέρα εκατοντάδες μπαίνουν από τα σύνορα του Έβρου ενώ στα νησιά, και κυρίως στη Λέσβο, η κατάσταση καθημερινά είναι ανησυχητική με τις εντάσεις μεταξύ των προσφύγων και των κατοίκων του νησιού.
Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να μη γνωρίζουμε τι γίνεται κυρίως στις περιοχές που υπάρχουν κέντρα μεταναστών, όμως η κατάσταση όπως διαβάζουμε είναι ιδιαίτερα ασφυκτική και αυξάνεται καθημερινά το κύμα των προσφύγων.
Θα αναρωτιέται κάποιος τι ισχύει με τη συμφωνία Ευρώπης Τουρκίας η οποία στην πράξη και στην εφαρμογή κρίνεται προβληματική για τη χωρά μας επειδή οι γείτονές μας κάθε άλλο παρά πιστά εφαρμόζουν τους όρους της συμφωνίας.
Οι διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου γενικά καρκινοβατούν, οι ευρωπαϊκές χώρες αδιάφορα σφυρίζουν και δεν θέλουν να δεχτούν κανέναν πρόσφυγα, οι επιστροφές προς την Τουρκία είναι ανύπαρκτες ή ίσως ελάχιστες
Τα επεισόδια που παρακολουθούμε και πολλά που δεν καταγράφονται, είναι ένα δείγμα για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση αν δεν υπάρξουν λογικοί χειρισμοί. Δεν είναι σε πολλές περιπτώσεις καλές οι συνθήκες στα κέντρα που ζουν και από την άλλη η μακροχρόνια παραμονή τους , οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές και ανεξέλεγκτες που τροφοδοτούν εθνικιστικούς κύκλους. Από την άλλη μεριά υπάρχει η δίκαια αγανάκτηση των κατοίκων που βιώνουν καθημερινά περιστατικά πρωτόγνωρα για την τοπική κοινωνία.
Δεν αντιμετωπίζει δυστυχώς η κυβέρνηση με ρεαλισμό και σοβαρότητα το πρόβλημα και πολλές φορές γραφικές δηλώσεις των στελεχών της ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Από εκεί που οι κάτοικοι των νησιών για τη φιλοξενία και τη θαλπωρή τους είχαν προταθεί μέχρι και για βραβεία για την αλληλεγγύη τους, σήμερα κινδυνεύουν από κρούσματα ρατσισμού και ξενοφοβίας και με το δίκιο τους.
Πολλές περιοχές έχουν εγκαταλειφτεί στην τύχη τους και δοκιμάζονται τα όρια αντοχής και κυρίως της ανοχής τους.
Σίγουρα το πρόβλημα είναι μεγάλο θέλει δύσκολες λύσεις αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μονό περιστασιακά και κατόπιν εορτής.
Δεν μπορεί τα νησιά να είναι αποθήκες δυστυχισμένων ψυχών και μάλιστα ενόψει τουριστικής σαιζόν και θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί πάνω απ όλα και η Ευρώπη , που όπως προαναφέραμε σφυρίζει αδιάφορα.
Δεν πάει άλλο κύριοι της κυβέρνησης, λύση εδώ και τώρα.
Διάβαζα σε ένα στατιστικό δελτίο της Υπάτης αρμοστούς του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ότι σε όλον τον κόσμο, 65,6 εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός άνευ προηγουμένου, έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται περίπου 22,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και ανάμεσά τους πάνω από τα μισά είναι παιδιά.
Περιλαμβάνονται επίσης 10 εκατομμύρια ανιθαγενείς, που έχουν στερηθεί τη δυνατότητα να έχουν ιθαγένεια και πρόσβαση σε βασικά δικαιώματα όπως η εκπαίδευση, η ιατρική φροντίδα, η εργασία και η ελευθερία μετακίνησης.
Ενώ κάθε λεπτο,20 άνθρωποι αναγκάζονται να εκτοπιστούν, ως συνέπεια συρράξεων ή διώξεων.
Από τις αρχές του 2018, γύρω στις 22000 άτομα έχουν έρθει στη Μεσόγειο μέσω πλοίων , έκτος από τα παράνομα πλοιάρια που πολλές φόρες δεν εντοπίζονται .
