ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Είναι η Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση; Μπορεί μια εγκληματική οργάνωση να μεταμφιεστεί σε κόμμα, να δρα κοινοβουλευτικά και την ίδια στιγμή τα στελέχη της να δίνουν εντολές για εγκληματικές πράξεις που σκοπό έχουν την κατίσχυση των ιδεών του και την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων του;
Ναι, λέει απερίφραστα ο εισαγγελέας που επόπτευσε την ανάκριση της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο λένε και τα δύο από τα τρία μέλη του δικαστικού συμβουλίου το οποίο παραπέμπει στη δίκη που άρχισε χτες 69 βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής, από τον αρχηγό Μιχαλολιάκο ως τον Ρουπακιά, το δολοφόνο του Φύσσα (ο τρίτος δικαστής διαφωνεί να αποδοθεί στους κατηγορουμένους η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης με το σκεπτικό ότι δεν έχει αποδειχθεί πως τα μέλη της επιδίωκαν οικονομικό όφελος). Εισαγγελέας και παραπέμποντες δικαστές αποδέχονται πως μπορεί ένα κόμμα να αποτελεί εγκληματική οργάνωση, όταν αντιτίθεται στην επιταγή του Συντάγματος για την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Για την κατηγορία αυτή έχει ήδη καταδικαστεί πολιτικά η Χρυσή Αυγή από τον ελληνικό λαό. Αποτελεί συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας ότι η εγκληματική δράση της σκοπό είχε να αντιμετωπίσει τους αντιφρονούντες και τους πολιτικούς της αντιπάλους και να διαδώσει με τη βία τις ιδέες της, χρησιμοποιώντας οργανωμένο σχέδιο, το οποίο διεκπεραίωναν ομάδες με στρατιωτική συγκρότηση, τα ειδεχθή «τάγματα εφόδου».
Η καταδίκη που αποδόθηκε πολιτικά από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού στη Χρυσή Αυγή ήρθε η ώρα να αποδοθεί και δικαστικά. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι δικαστές να αποδείξουν πως η Χρυσή Αυγή συνδέεται με μια σειρά από δολοφονικές επιθέσεις, ανάμεσά τους και η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Πρέπει να αποδείξουν την εμπλοκή και τη σχέση του αρχηγού Μιχαλολιάκου και των κατηγορούμενων βουλευτών της με τις εγκληματικές πράξεις που περιλαμβάνει το κατηγορητήριο. Να αποδείξουν ότι υπήρξε μια εγκληματική οργάνωση με μανδύα πολιτικού κόμματος, με πυραμιδική μορφή και αυστηρή ιεραρχική δομή, της οποίας οι εντολές εκπορεύονταν από τον απόλυτο αρχηγό Μιχαλολιάκο και μεταφέρονταν από πάνω προς τα κάτω στις επόμενες βαθμίδες, στους βουλευτές ή αλλιώς περιφερειάρχες, μετά στους πυρηνάρχες, τους υπευθύνους δηλαδή των τοπικών οργανώσεων κι από εκεί σε ομάδες ειδικά εκπαιδευμένων μελών της Χρυσής Αυγής, που υπάκουαν τυφλά στις εντολές, τα «τάγματα εφόδου», τα οποία και διενεργούσαν επιθέσεις κατά αλλοδαπών και πολιτικών αντιπάλων της.
Εφόσον η ελληνική Δικαιοσύνη αποδείξει τα προηγούμενα, η βέβαιη καταδίκη της Χρυσής Αυγής από το δικαστήριο μπορεί να χρησιμεύσει από ηθικής πλευράς ως παράδειγμα προς αποφυγήν του ναζισμού για κάθε πολίτη. Αλλά η πραγματική απάντηση ενάντια στην κτηνωδία του ναζισμού πρέπει να είναι πολιτική. Αυτός είναι ο δρόμος: ένα μεγάλο αντιφασιστικό μαζικό κίνημα που δεν θα δρα ως τιμωρός κι εκδικητής των εγκλημάτων των ναζιστών, αλλά που θα χτυπάει την αιτία της δημιουργίας του ναζισμού, το σύστημα της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας, των ρατσιστικών διώξεων. Η προβλεπόμενη από το νόμο τιμωρία των ναζιστών για τα εγκλήματά τους, βέβαια, είναι απαραίτητη, αλλά δεν είναι αρκετή ώστε να μη βρεθεί ξανά η ελληνική κοινωνία μπροστά σε παρόμοια εγκλήματα. Μόνο όταν τεθούν σε κίνηση εκατομμύρια πολίτες σ’ όλη τη χώρα θα συντριβεί ολοκληρωτικά η ναζιστική Χρυσή Αυγή.
