Φάνης Τριανταφύλλου: Η ήττα της αχρειότητας

φάνης-τριανταφύλλου-η-ήττα-της-αχρειό-563731

Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Οι βαθύπλουτοι ολιγάρχες κι οι ευρωπαϊκοί λαοί (μαζί κι ο ελληνικός) ζούνε στην ίδια Ευρώπη. Οι πρώτοι όμως αισθάνονται μια χαρά μέσα σ’ αυτήν την Ευρώπη που παίρνει απ’ τους πολλούς και τα δίνει στους λίγους. Το δίκιο του ισχυρού είναι η δύναμή τους και σ’ αυτό βασίζεται κάθε πολιτική και οικονομική τους ενέργεια και πράξη.

Οι λαοί (και πάνω απ’ όλους σήμερα ο ελληνικός λαός) είναι αφανισμένοι μέσα σ’ αυτή την Ευρώπη. Στο δίκιο του ισχυρού βλέπουν την απώλεια του δικού τους δίκιου. Και στην απώλεια του δικού τους δίκιου την πραγματικότητα της οικονομικής δικτατορίας των ισχυρών. Οι λίγοι ξεσκίζουν τις σάρκες των πολλών για να σωρεύουν πλούτη. Είναι μια αχρειότητα που κοστίζει ανθρώπινες ζωές. Μέσα από την καθημερινή επιβεβαίωση αυτής της αχρειότητας οι λίγοι και ισχυροί αισθάνονται ιδιοκτήτες της Ευρώπης και οι λαοί παρίες (και σε περιπτώσεις σαν του ελληνικού λαού δουλοπάροικοι). Μέσα από την προβολή αυτής της εικόνας οι ολιγάρχες μαζί με το υπηρετικό τους προσωπικό διακρίνονται καθαρά ως οι αμύντορες, παντί τρόπω, της Ευρώπης που καταπατεί τα δικαιώματα των λαών (και πάνω απ’ όλους σ’ αυτή τη συγκυρία του ελληνικού) και οι λαοί (και περισσότερο απ’ όλους σήμερα ο ελληνικός) ως οι έχοντες κάθε λόγο να είναι οι καταστροφείς της Ευρώπης των ολιγαρχών. Από τους πρώτους εκπορεύεται η πράξη της διατήρησης και επέκτασης του δίκιου των ισχυρών, από τους δεύτερους η πράξη της καταστροφής του.

Στην Ελλάδα, που σήμερα είναι το κύριο θέατρο αυτής της μάχης, οι λίγοι και ισχυροί, ξένοι και ντόπιοι, και όσοι τους υπηρετούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σύρονται από μόνοι τους στην ήττα. Είναι μια εξέλιξη που δεν μπορούν να αποφύγουν, αφού για να μην ηττηθούν με τον προδιαγραφόμενο τρόπο θα πρέπει να αναιρέσουν τον ίδιο τον εαυτό τους, πράγμα που συνιστά κατ’ εξοχήν ήττα. Όσο πιο πολύ, λοιπόν, εμφανίζονται ως αυτοί που πράγματι είναι, εξακολουθώντας να απαιτούν πολιτικές που συνάδουν προς το δίκιο του ισχυρού, τόσο πιο πολύ ο λαός αποκτά συνείδηση της ηθικής, πολιτικής και φυσικής αχρειότητας που εμπερικλείει η πολιτική τους και τόσο ξεμακραίνει από αυτούς κι έλκεται από πολιτικές δυνάμεις που αποδεδειγμένα μάχονται σθεναρά για το δίκιο των πολλών. Αυτός είναι κι ο λόγος που ο ελληνικός λαός παύει σήμερα να εκτελεί την αποστολή που έχει βγάλει η ευρωπαϊκή κι η ελληνική ολιγαρχία γι’ αυτόν και εκτελεί, πρώτη φορά, την αποστολή που ο ίδιος έχει αναθέσει στον εαυτό του: Να σπάσει τα δεσμά της εξάρτησης και της δουλείας και να κάνει αυτός κουμάντο στο σπίτι του.

Ο λαός αρνείται πεισματικά να συνεχίσει να υποτάσσεται σε μια πολιτική που παράγει πλούτο για τους βαθύπλουτους Ευρωπαίους κι Έλληνες ολιγάρχες και για τον ίδιο φτώχεια και εξαθλίωση. Στο πλαίσιο αυτό είναι που πλαισιώνει συνεχώς με νέες δυνάμεις τη νέα κυβέρνηση. Όταν στηρίζει ο λαός την αριστερή ελληνική κυβέρνηση στη μάχη της με την ξένη και την ντόπια ολιγαρχία, αναιρεί το δίκιο του ισχυρού και στη θέση του βάζει το δικό του δίκιο, το δίκιο του λαού, προϋπόθεση που είναι απαραίτητη για δει τούτος ο τόπος μια άσπρη μέρα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου