Ισχυρές θύμησες από το «ανενεργό» εδώ και περίπου 25 χρόνια δρομολόγιο αναβίωσαν στο Βελεστίνο, με ομάδα Γερμανών, που συμπαθεί τον σιδηρόδρομο, να επισκέπτεται την περιοχή έχοντας την ευκαιρία να θαυμάσει τις απαράμιλλης ομορφιάς γεωργικές εκτάσεις της περιοχής.
Ρεπορτάζ: ΦΟΙΒΟΣ ΑΠ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η εκδρομή ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή από τον σταθμό του Βελεστίνου με τη μουσειακή αυτοκινητάμαξα Linke–Hofmann, η οποία κινήθηκε για πρώτη φορά ύστερα από εννέα χρόνια και τη σπουδαιότητα της οποίας έχει αναδείξει με σειρά αποκλειστικών ρεπορτάζ ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ.
Στη στάση «Τσιφλίκι» του Βελεστίνου όπου έγινε η μετεπιβίβαση των τουριστών σε γραφικές δρεζίνες και άλλο τροχαίο υλικό με προορισμό το Αερινό, ο κόσμος έμεινε να θαυμάζει τα τρένα με τις αναμνήσεις από το παρελθόν να είναιβαθιά ριζωμένες στο θυμικό των κατοίκων. «Το 1952 που πέρασε το οτομοτρίς ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, ήμασταν πιτσιρικάδες στους μπαξέδες και τρέχαμε κάθε φορά να το θαυμάσουμε», μας διηγείται ο Δημήτριος Παπανικολάου που ζει στην περιοχή. «Όταν καθιερώθηκαν τα δρομολόγια το τρένο εξυπηρετούσε πολύ κόσμο. Θυμόμαστε τους φύλακες, τους βοσκούς που απομάκρυναν τα ζώα στις γραμμές για να μην γίνει ατύχημα. Πολλές αναμνήσεις για εμάς τους παλαιότερους. Θα ήταν ευχής έργο να ξαναδούμε το τρένο να περνάει, έστω για τουριστικούς σκοπούς».
Οι Γερμανοί φίλοι των τρένων περιηγήθηκαν μέσασε φυσικά τοπία που όσοι τα βλέπουν καθημερινά, ίσως και να μη μπορούν να εκτιμήσουν την ομορφιά τους. Στο Αερινό, ξαπόστασαν για λίγο σε τοπική καφετέρια για να πραγματοποιήσουν στη συνέχεια το δρομολόγιο της επιστροφής και πάλι πάνω στις ράγες, ενώ στη συνέχεια θα έκαναν βόλτα και με τον πασίγνωστο «Μουτζούρη» του Πηλίου.
Κάτι μεγάλο φαίνεται λοιπόν πως πάει να γεννηθεί στο Βελεστίνο αναμειγνύοντας τα βιώματα των κατοίκων με την -όχι και τόσο γνώριμη για την Ελλάδα γενικότερα- έννοια του σιδηροδρομικού τουρισμού.
Ο Παναγιώτης Γιαννούλας, αντιπρόεδρος της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Μουσειακός Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας», αναπτύσσει μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ το όραμα των εθελοντών: «Πρόκειται για μεγάλη στιγμή για εμάς. Η δράση υλοποιήθηκε ύστερα επικοινωνία μας με την IGE, μία σιδηροδρομική εταιρεία – κολοσσό της Ευρώπης.
Στόχος, πάντα σε συνεργασία με τον ΟΣΕ, είναι να αναβιώσουμε τη γραμμή όπως ήταν στις δόξες της και ταυτόχρονα να προωθήσουμε την μουσειακή παιδεία, τα μουσειακά τρένα και γενικά την βιομηχανική κληρονομιά του τόπου μας. Για αυτό το λόγο ταξίδεψαν μαζί μας και μέλη της ομάδας ΒΙ.Δ.Α. (Βιομηχανικά Δελτία Απογραφής). Πιστέψτε με, χρειάστηκε πολλή δουλειά για να αποκατασταθεί όλο αυτό το τροχαίο υλικό».
Περίοικοι που άκουσαν ξανά το οτομοτρίς να σφυρίζει στη γειτονιά τους και ο κόσμος που εντόπισε τις φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άρχισαν αμέσως να ρωτούν αν υπάρχουν προγραμματισμένες διαδρομές για το ευρύ κοινό.
Ο ίδιος αναφέρει: «Στο εγγύς μέλλον θα θέλαμε να εγκαθιδρύσουμε τακτικά δρομολόγια για να ωφεληθεί και η περιοχή. Να στήσουμε κάτι μόνιμο και όμορφο όπως συμβαίνει αντίστοιχα σε πολλά μέρηστο εξωτερικό».
Αναμφίβολα, καταλαβαίνει κανείς πως το συγκεκριμένο δρομολόγιο αναψυχής με φόντο το παρελθόν μπορεί να δημιουργήσει ευοίωνες συνθήκες για το σύνολο του τόπου στο μέλλον. Ραντεβού λοιπόν στις ράγες!
Υ.Σ. Οι φωτογραφίες είναι των Φοίβου Παπαγεωργίου, Σπύρου Παπαδρεάδη και Θανάση Σταμούλη
