ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα μισοτελειωμένα ελάφια…

τα-μισοτελειωμένα-ελάφια-340663

Της Εύας Λόλιου

Τις Κυριακές ντυνόταν με τα καλά της η Αννα για να πάει στην εκκλησιά. Και εγώ κάθε Κυριακή την ερωτευόμουν όλο και περισσότερο. Το πιο όμορφο κορίτσι του νησιού.

Σήκωνε ψηλά το πηγούνι και με βήματα ελαφίνας προσπερνούσε το παραθύρι μου. Πριν χαθεί στην στροφή του δρόμου έτρεχα στον καμβά να αποτυπώσω την εικόνα της.

Μια καινούργια γραμμή στο πρόσωπο, στις καμπύλες, στις κινήσεις του σώματος της.

Σαν απριλιάτικο χελιδόνι μου έδειχνε κάποιες φορές την λευκή του κοιλίτσα και κάποιες άλλες, τα μαύρα φτερά του. Δυο φορέματα είχε όλα και όλα, ένα άσπρο κι ένα μαύρο.

Προτιμούσα το λευκό που μ’ άφηνέ να δω λίγο περισσότερο τον λαιμό, τους ώμους και τα μπράτσα της.

Της άρεσαν πολύ τα γιασεμιά, κάθε που περνούσε απ’ την γειτονιά κοντοστεκόταν να κόψει δυο κλωνάρια απ’ την αυλή της κυρά Παναγιώτας. Θυμάμαι που ’βαλα την μάνα να φυτέψει ένα γιασεμί στο παρτέρι, δίπλα απ’ τα κάγκελα, να σταθεί λίγο η Αννα έξω απ’ το δικό μου παραθύρι.

Τότε ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσα να αγγίξω τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ομορφα καφετιά ελάφια και χρυσά πουλιά ξεδιψούσαν στο ήρεμο ποτάμι των ματιών της. Η ροδαυγή χρωματισμένη στα ολόγιομα χείλη της, με την απαλή γυαλάδα των δροσοσταλίδων στα φύλλα τους.

Το δέρμα της λευκό, τα ροζ πέταλα μιας ανεμώνης στόλιζαν την μικρή της λακκούβα στον λαιμό. Στο πρόσωπό της το φως που ήξερα αν μη τι άλλο να ξεχωρίζω απ’ τα σκοτάδια. Δεν είχε καμία γραμμή αγριάδας, μόνο τη γλύκα μιας ξεχωριστής και μοναδικής ομορφιάς.

Κοιτώ το πορτρέτο της μετά από τόσα χρόνια. Η Αννα ψηλώνει τις μικρές της πατούσες κόβοντας ένα ολάνθιστο κλωνάρι.

Κάποια γιασεμιά στολίζουν τα ξανθά μαλλιά της κι άλλα είναι πεσμένα πάνω στο λευκό ντουβάρι, δίπλα απ’ τα γαλάζια κάγκελα του Αιγαίου.

Ισα που ξεχωρίζουν τα χελιδόνια στα μάτια της.

Την παρακάλεσα μια φορά να μ’ αφήσει να μετρήσω με μεζούρα την ψυχή της, τα ποτάμια και τους ήλιους μέσα στα καταπράσινα λιβάδια. Να πλησιάσω τ’ όμορφα ελάφια.

Μα αρνήθηκε κι έμεινε μισοτελειωμένο τ’ όνειρο μου στον καμβά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου