Ο διακεκριμένος ακτινοδιαγνώστης Σπύρος Λαζάρου εκθέτει φωτογραφίες του στον Χώρο Τέχνης «δ.»
Αποτυπώνει και δημιουργεί, ζει και λειτουργεί με τη δική του ματιά ως φωτογράφος, αλλά και ως υποστηρικτής ζωής υπηρετώντας τον άνθρωπο με τα δικά του μέσα γνώσης και έμπνευσης. Πρόκειται για τον Σπύρο Λαζάρου γνωστός στους πολλούς ως διακεκριμένος ακτινοδιαγνώστης αλλά και ως φωτογράφος σε εκείνους που τον έχουν συναντήσει μέσα από τα αποτυπώματα ματιάς που η φωτογραφική μηχανή αποθηκεύει υστερόβουλα.
Η έκθεση έργων του στο Βόλο, στον Χώρο Τέχνης « δ. » δίνει τη δυνατότητα παρατήρησης έργων – φωτογραφιών στο πλαίσιο παρουσίασης με τίτλο «Παράθυρο στον κόσμο». Μικρές και μεγάλες, ασπρόμαυρες και έγχρωμες, με ανεπιτήδευτη επιμέλεια, δημιουργούν ένα κόσμο που υπάρχει και διακρίνεται, υπονοείται και υπαινίσσεται συνέχεια χωρίς να επιδιώκει επιβράβευση καθώς την έχει ήδη εισπράξει.
Ο Σπύρος Λαζάρου είναι μια ιδιότυπη περίπτωση δημιουργού στιγμών, καταστάσεων, φωτογραφιών, ζωής.
Από τη ανάμνηση στην αναζήτηση
Ο Σπύρος Λαζάρου γεννημένος στην Αθήνα, σπουδαγμένος στη Θεσσαλονίκη και μετεξελιγμένος επιστημονικά στην Ιατρική στην Αμερική δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση διακεκριμένου ιατρού – ακτινοδιαγνώστη. Η φήμη του ξεπερνά την ύπαρξή του καθώς η αγάπη του για τη ζωή και τη διαφύλαξη της του έχουν δώσει τη δύναμη σωστής διάγνωσης – διάσωσης πολλών γυναικών καθώς ο μαστός είναι ο τομέας εξειδίκευσής του. Η φωτογραφία για την οποία μας μίλησε προϋπήρξε όλων αυτών, σπουδών και τίτλων εξειδίκευσης. Η φωτογραφία ως αποτύπωση ανάμνησης όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά δηλώνει «θυμάμαι τον εαυτό μου μπροστά σε μια φωτογραφική μηχανή – του πατέρα μου αλλά και τον εαυτό μου πίσω από μια φωτογραφική μηχανή. Ο πατέρας μου έκανε αναμνηστική φωτογραφία όπως οι περισσότεροι όχι όμως όλοι ή τουλάχιστον όχι όπως κάποιοι. Κι αυτοί όπως κι εγώ δεν βλέπουμε τη φωτογραφία αλλά μέσα από τη φωτογραφία. Κι αυτή η σχέση όταν δημιουργηθεί είναι μοναδική και σίγουρα για πάντα». Ο πατέρας του που «έφυγε» πλήρης ημερών και εμπειριών πριν από λίγους μήνες άφησε άπειρες φωτογραφίες και κυρίως την αγάπη για το πάντα που γίνεται αιώνιο και τη φευγαλέα εντύπωση ότι η στιγμή μένει χωρίς να εγκλωβίζεται. Η γνώση του πατέρα και η αγάπη του μετεξελίχθηκε, έγινε αγάπη και πάθος, διαρκής ενασχόληση και τρόπος ζωής. Έγινε φωτογραφία με την έννοια της συνεχούς επαναφοράς με την ενεργοποίηση μνήμης και αισθημάτων.
Αναζήτηση του χαμένου χρόνου
Ο Σπύρος Λαζάρου διαθέτει ένα ικανό αριθμό φίλων και συνεργατών, ασθενών αλλά και φίλων που θα μπορούσαν να γεμίσουν τη φυσική του ανάγκη για επικοινωνία με την έννοια της ανταλλαγής σκέψεων, απόψεων, αισθημάτων. Ο Σπύρος Λαζάρου ωστόσο δεν είναι μόνον αυτό καθώς όλα είναι μέσα του και γύρω από αυτόν ισοδύναμα και ταυτόχρονα ετεροβαρή. Με την έννοια των εκφραστικών μέσων που κατά περίπτωση λαμβάνουν χώρο καταλαμβάνοντας τη συμπαντική του καθημερινότητα. «Είχα την τύχη να βρεθώ στην εξαιρετική ομάδα του Φωτογραφικού Κύκλου. Να λειτουργώ από το 2014 μαζί τους κάνοντας εκθέσεις κα εκδηλώσεις, μιλώντας, ζώντας. Κι έτσι αισθάνομαι ότι από τότε η ζωή μου έχει αλλάξει προσφέροντας νέα δεδομένα που επηρέασαν θετικά τη δουλειά και την καθημερινότητά μου» αναφέρει. Η διαπίστωση αυτή δεν κατατίθεται ως αιτιολογία – απολογία καθώς ο ίδιος δεν απορρίπτει πρότερες καταστάσεις δηλώνοντας ότι όλα συνεχίστηκαν εξελισσόμενα προσφέροντας μέσα από τη φωτογραφία μιαν άλλη θεώρηση – στάση ζωής. «Ακούμε Μπαχ, βλέπουμε ταινίες του Μπέργκμαν, διαβάζουμε Προυστ κι αυτό ξεπερνά τον ευδαιμονισμό προσφέροντας αβίαστα πληρότητα. Οφείλω πολλά και ωφελούμαι πραγματικά από τη σχέση μου με τη Φωτογραφική Ομάδα», υπογραμμίζει.
Ισορροπώντας με χάρη
Στην ερώτηση εάν η ειδικότητά που ασκεί στο λειτούργημα της Ιατρικής που με επιτυχία ασκεί έχει σχέση με τη φωτογραφία έδωσε την απάντηση «Καμία σχέση». Κι όμως ερωτάται ξανά η απεικόνιση δεν έχει σχέση με τη φωτογραφία όσο και εάν παραπέμπει σε κλειστό θάλαμο όσο και αν η τεχνολογία μπορεί να ευνοήσει. Για τον ίδιον η σχέση με το επάγγελμα εκτός της επιτυχίας και της αναγνώρισης του έχει προσφέρει την αμεσότητα με το γυναικείο φύλο στο οποίο καταθέτει χωρίς δισταγμό εκτίμηση και λατρεία ξεκινώντας από τη γυναίκα του, αναρτώντας στην έκθεση το δικό της πορτραίτο. Ο Σπύρος Λαζάρου ξεκαθαρίζει ότι φωτογραφία είναι διαφορετική διαδικασία και προϋποθέτει άλλη διεργασία. Εξάλλου ο ίδιος ισορροπεί με χάρη ανάμεσά τους προσφέροντας εξαιρετικές φωτογραφίες έγχρωμες και ασπρόμαυρες, με στατική κινητικότητα και άπλετη θεατρικότητα. Άνθρωποι και τοπία, τόποι και δράσεις με φυσικότητα εισβάλλουν στο ορατό πεδίο και καταλαμβάνουν τη θέση που τους αναλογεί : στη ψυχή και στην καρδιά εγείροντας αισθήσεις. Κι αυτό είναι το ζητούμενο.
Τόπος – άνθρωποι
Ο Βόλος για τον Σπύρο Λαζάρου είναι αγαπημένος τόπος. Εδώ έχει φίλους και εδώ έχει δημιουργήσει σχέσεις υγιείς με την απόλυτη έννοια του όρου. «Εκτιμώ βαθύτατα τον Θανάση Δουλκέρολγου και τον τρόπο που λειτουργεί. Έχουμε ήδη συνεργαστεί και αυτή τη φορά στην πρώτη ατομική έκθεση διάλεξα το Βόλο και τον μοναδικό αυτό χώρο» υπογραμμίζει. Κι εφόσον ο λόγος αφορά τον τόπο και τον χώρο δεν κρύβει τη χαρά του στη δημιουργία ενός δικού του χώρου στην Αθήνα, δίπλα στο ιατρείο του στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, ένας Χώρο Τέχνης που θα φιλοξενεί και θα φιλοξενείται από φίλους και τα έργα τους και κυρίως τα δικά του αποτυπώματα προσωπικής έκφρασης. Τις δικές του Φωτογραφίες. Για την ώρα μας προτρέπει να απολαύσουμε μαζί του την ανάρτησή τους στο Χώρο Τέχνης « δ. ».
Η έκθεση φωτογραφίας του Σπύρου Λαζάρου με τίτλο «Παράθυρο στον Κόσμο» φιλοξενείται στο Χώρο Τέχνης «δ.» μέχρι τις 12 Ιουλίου.
