Επανεκδόθηκε το «χαμένο» βιβλίο, που έγραψε ο αείμνηστος Ηλίας Λεφούσης
Η «επιστροφή στο αλέτρι…» είναι το δεύτερο χρονικά (το 1958) βιβλίο, που έγραψε ο αείμνηστος συγγραφέας της πόλης μας Ηλίας Λεφούσης. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι είναι πιθανότατα και το πιο δυσεύρετο. Ο ίδιος ο Ηλίας Λεφούσης δεν είχε κρατήσει αντίτυπο του συγκεκριμένου βιβλίου ή τουλάχιστον δεν του βρισκόταν κανένα στις αρχές της δεκαετίας του ΄70. Το 1979 κάποιος φίλος του από την Αθήνα τού πρόσφερε ένα αντίτυπο με μία αφιέρωση. Αυτό είναι και το μοναδικό αντίτυπο που είχε στη διάθεσή του ο συγγραφέας και αυτό που κληροδότησε στην οικογένειά του.
Στη συνέχεια αυτής της μάλλον ενδιαφέρουσας ιστορίας το βιβλιοπωλείο «Ηλιος», το οποίο είναι συνιδιοκτησία με τις εκδόσεις «Ηβη», οι οποίες ανέλαβαν τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, διέθετε επίσης ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης. Μάλιστα απείραχτο, απανάρωτο. Αυτό αλήθεια προκάλεσε μέγιστη εντύπωση στους επιμελητές της σημερινής έκδοσης. Ηταν κληροδότημα γνωστής συγγραφέως της πόλης μας από την προσωπική της συλλογή προς τους ιδιοκτήτες του βιβλιοπωλείου. Ούτως ή άλλως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τον αριθμό αντιτύπων που είχαν εκδοθεί κατά την πρώτη έκδοση του βιβλίου.
Στο βιβλίο ο πρωταγωνιστής περιηγείται στα τοπία, στους ανθρώπους και στα ήθη της δεκαετίας του ΄50 στον χώρο της Θεσσαλίας. Το βιβλίο κινείται στη γνωστή «εικαστική» μορφή που συνήθως χρησιμοποιεί ο Λεφούσης στη γραφή του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πανέμορφες εικόνες από τον τόπο και τη ζωή των ανθρώπων στον κάμπο της Θεσσαλίας της εποχής εκείνης, αλλά και σε μικρότερο βαθμό από τις δύσκολες συνθήκες των πόλεων της περιοχής. Το κείμενο συνιστά έναν ύμνο στο μόχθο, τον πόνο και την προσπάθεια των φτωχών ανθρώπων. Ο πρωταγωνιστής παλεύει να ξεφύγει από τη μοίρα που του επιφύλαξε η ζωή. Από τη μοίρα που προδιέγραφε γι’ αυτόν τον βίο του γεωργού. Ο στόχος του συγγραφέα δεν είναι τόσο η συγκλονιστική πλοκή, όσο η ακριβής περιγραφή μιας περιόδου και ενός τρόπου ζωής, που διαφορετικά θα χάνονταν στη λήθη του χρόνου.
Η δυνατότητα της απόδοσης του τόπου, του χρόνου, αλλά και της ατμόσφαιρας του βίου των πρωταγωνιστών κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Είναι η γλώσσα του έργου, η γνωστή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Λεφούσης με τις κοντές περιόδους και την εναλλαγή ιδιωματισμών και αρχαιοπρεπών εκφράσεων. Αυτή συμβάλλει πολύ στην γλυκύτητα που αποπνέει το έργο. Γύρω απ’ αυτό πλέκονται τα συναισθήματά του πρωταγωνιστή, αλλά και ο προβληματισμός του συγγραφέα για τις αξίες της ζωής. Οι δυσκολίες της ζωής, εξάλλου, δεν εμποδίζουν τον άνθρωπο να μπορεί να εκτιμά τις ομορφιές της. Την ομορφιά με την οποία προίκισε ο Θεός τον κόσμο, αλλά και την ομορφιά των ανθρωπίνων έργων.
Υπάρχει άραγε δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που αρχικά φαίνεται ότι μας επιφυλάσσει η μοίρα; Και αξίζει άραγε να μοχθήσει κανείς γι’ αυτό; Η συνέχεια επί του κειμένου…
