ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ελένη Αναστασοπούλου: Διδακτικό μέσο το παραμύθι

ελένη-αναστασοπούλου-διδακτικό-μέσο-592730

Η περιφερειακή διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το βιβλίο της «Ενα δώρο για τον παππού»

Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ, εκπαιδευτικό – συγγραφέα

Μια όμορφη θεατρική παράσταση – παρουσίαση του παραμυθιού της περιφερειακής διευθύντριας Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, εκπαιδευτικού και συγγραφέως κ. Ελένης Αναστασοπούλου «Ενα δώρο για τον παππού» από τις εκδόσεις «Διάπλους» θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μικροί και μεγάλοι την Πέμπτη 14 Μαρτίου στο Δημοτικό Σχολείο «Αγιος Ιωσήφ», στις 11 το πρωί. Οι μαθητές της Β΄ τάξης, υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού και συγγραφέως κ. Ελενας Νταβλαμάνου, θα παρουσιάσουν μια εκδήλωση αφιερωμένη στον παππού και τη γιαγιά, καθώς αποτελούν ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα σημεία αναφοράς στη ζωή ενός παιδιού. Με την εμπειρία και τις γνώσεις τους είναι οι μεγαλύτεροι αρχικοί υποστηρικτές και σύμμαχοι στη ζωή των εγγονών τους και ο ρόλος τους είναι καθοριστικός για την ανάπτυξη της θετικής εικόνας, της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησής τους. Με την παρουσία της θα τιμήσει τη γιορτή αντιπροσωπεία από το Γηροκομείο Βόλου, ενώ επίτιμη προσκεκλημένη στην εκδήλωση θα είναι η συγγραφέας του βιβλίου, με την οποία συνομιλούμε σήμερα στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο με τον τίτλο «Ενα δώρο για τον παππού»από τις εκδόσεις «Διάπλους». Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Αυτή η πηγή έμπνευσης ταυτίζεται με την πηγή των παραμυθιών, της αγάπης, της τρυφερότητας, της σοφίας. Τους παππούδες και τις γιαγιάδες όπου γης. Η ιστορία αφορά την αλληλεπιδραστική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και τις νεότερες γενιές. Ένας παππούς κι ένα περιστέρι. Η αντίθεση των ηλικιών. Η συνύπαρξη μέσα από τη διαφορετικότητα. Πώς ο ένας προσφέρει στον άλλο.

Ποιες είναι οι μνήμες σας από τους δικούς σας παππούδες;

Οι καλυτερότερες. Οφείλω σε μεγάλο βαθμό την ενασχόληση μου με τη συγγραφή παραμυθιών στη σχέση που είχα με τους δικούς μου παππούδες. Οι μνήμες μου από τη σχέση μου μαζί τους είναι γεμάτες νοσταλγία από στιγμές τρυφερότητας και αγάπης. Το παραμύθι προέκυψε ως φόρος τιμής και αγάπης, μια οφειλή στους δικούς μου παππούδες-γιαγιάδες αλλά και σε όλους τους αγαπημένους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Ενα δώρο!

Πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείτε πως παίζουν στην ανατροφή των παιδιών στις μέρες μας ο παππούς και η γιαγιά;

Οι παππούδες-γιαγιάδες είναι από τους σημαντικούς άλλους στη ζωή των παιδιών, μια σχέση ζωτικής σημασίας. Είναι η ζωντανή και απτή συνέχεια της πολιτισμικής αλλά και της φυσικής κληρονομιάς του. Ο παππούς και η γιαγιά επιδρά στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών καθώς η παρουσία τους και η αλληλεπίδραση με τα εγγόνια δημιουργεί βαθιές συναισθηματικές σχέσεις και επιδρά θετικά στη ζωή τους. Δημιουργείται μια αμφίδρομη και αλληλεπιδραστική σχέση αφού οι παππούδες και οι γιαγιάδες αναζωογονούνται από την ενέργεια και αισιοδοξία των παιδιών αλλά και τα παιδιά μαθαίνουν από τις γνώσεις και την εμπειρία των παππούδων-γιαγιάδων. Επιπλέον δε, αποκτούν φυσικά και βιωματικά την επίγνωση της ταυτότητάς τους, ποια είναι και από πού προέρχονται. Ταυτόχρονα, η συνύπαρξη με τον παππού και τη γιαγιά επιφέρει τον σεβασμό στην Τρίτη ηλικία, την κατανόηση της ηλικιακής ιεραρχίας και την γεφύρωση του χάσματος των γενεών.

Με ποιους τρόπους μπορούμε ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί να εμφυσήσουμε στα παιδιά την τρυφερότητα και την αγάπη προς όλους τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας;

Δίνοντας την ευκαιρία στους γηραιότερους να αναλαμβάνουν ενεργή δράση, βοηθώντας στην ανατροφή των εγγονιών τους και την καθημερινή διαβίωση της οικογένειας των παιδιών τους. Αυτό πρέπει να είναι μια συνειδητή επιλογή των νέων γονιών αφού αυτό συνεισφέρει στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξή τους και επιπλέον ο χρόνος αυτός μπορεί να αξιοποιηθεί συμμετέχοντας στις καθημερινές ασχολίες του παππού και της γιαγιάς με δραστηριότητες που ενισχύουν την ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων.

Την επόμενη Πέμπτη, στις 14 Μαρτίου, είστε επίτιμη προσκεκλημένη στην εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου σας στο Δημοτικό Σχολείο «Αγιος Ιωσήφ» σε συνεργασία με το Γηροκομείο Βόλου. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;

Η παιδική και η τρίτη ηλικία είναι οι αγαπημένες μου ηλικιακές ομάδες αφού θεωρώ αξεχώριστη αυτή τη σχέση. Οπότε είμαι διπλά χαρούμενη που θα βρεθώ ανάμεσα σε άτομα αυτών των ηλικιών. Και βέβαια θεωρώ πολύ σημαντικό και οφείλω να συγχαρώ το σχολείο που βοηθά στην ανάδειξη αυτής της σχέσης και της συνύπαρξης. Εύχομαι να το χαρούν το ίδιο παιδιά και παππούδες – γιαγιάδες.

Είστε μέλος μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης και πρόσφατα ταξιδέψατε στην Αφρική. Μιλήστε μας για αυτήν την εμπειρία.

Δεν μου αρέσει και πολύ ο όρος ανθρωπιστική οργάνωση καθώς πιστεύω ότι ο ανθρωπισμός είναι στάση ζωής και υιοθέτησης αξιακού κώδικα που βασίζεται στη στην ενσυναίσθηση, στο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο που έχει ως κεντρική αξία της την άποψη που ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνίας και του πολιτισμού. Ήταν και είναι μια εμπειρία που αλλάζει τις προτεραιότητες στη ζωή όποιου τη βιώνει. Συνειδητοποιείς ότι είσαι μια κουκίδα στο σύμπαν και φυσικά το σύμπαν δεν περιστρέφεται γύρω από αυτή την κουκίδα και τον μικρόκοσμο του καθενός μας. Αντίθετα, αν αυτή η ανθρώπινη η κουκίδα έχει την ατυχία να γεννηθεί στην Αφρική τα διαχρονικά συμφέροντα και οι επιδιώξεις την οδηγούν στην εξαθλίωση. Είμαι μέλος μια μικρής ομάδας φίλων που μας ενώνουν αξίες στη βάση που ανέλυσα πιο πάνω.

Κατέχετε μια θέση ευθύνης. Ως περιφερειακή διευθύντρια Εκπαίδευσης έχετε μια καθημερινότητα που απέχει πολύ από τη λογοτεχνία. Πώς κατορθώνετε να τα υπηρετείτε και τα δύο ταυτόχρονα;

Υπάρχει κι εδώ μια αλληλεπίδραση καθώς η συγγραφή, η ανάγνωση, η γενικότερη ενασχόληση με τη λογοτεχνία με βοηθούν να ξεφεύγω από τα στενά όρια της διοίκησης και ταυτόχρονα τα διευρύνουν και τα απαλλάσσουν από τον στείρο δοκητισμό. Προσθέτουν στο ρόλο της διοίκησης χαρακτηριστικά που θέτουν τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Από την άλλη η διοίκηση με βοηθά να πατώ στη γη, να λειτουργώ μεθοδικά και στα πλαισίου αρμοδιοτήτων και νομοθεσίας με γνώμονα τη χρηστή διοίκηση, τον σεβασμό σε κανόνες και θεσμούς και την αποφυγή της αδικίας.

Πόσο σημαντικά είναι τα παραμύθια για την εξέλιξη τους παιδιού;

Τα παραμύθια είναι ο τρόπος να μαθαίνει το παιδί τον εαυτό του και τον έξω κόσμο υπό την ασφάλεια και την προστασία της αγκαλιάς και τους αγάπης αυτού που το μυεί στον κόσμο του παραμυθιού. Είναι το κύριο διδακτικό και το πιο ευχάριστο μέσο μετάδοσης της γνώσης στα παιδιά γι’ αυτό και ιδιαίτερα αποτελεσματικά, αφού μαθαίνουμε καλύτερα ό,τι αγαπάμε. Με τα παραμύθια τα παιδιά αναπτύσσουν τη φαντασία τους, τη δημιουργικότητά τους, ταυτίζονται με τους ήρωες, καλλιεργούν αξίες και πρότυπα συμπεριφοράς και δια μέσου αυτών επιλύουν αρχετυπικές συγκρούσεις και κατανοούν έννοιες όπως η εντιμότητα, η αλληλεγγύη, το θάρρος, ο σεβασμός.

Ποια είναι τα προσεχή συγγραφικά σας σχέδια;

Δεν κάνω σχέδια διότι η διάθεση τη συγγραφή προκύπτει ως αδήριτη ανάγκη και παίρνει το έναυσμα από γεγονότα, καταστάσεις, συναισθήματα, εικόνες που συμβαίνουν δίπλα μου, ανάμεσα τους ανθρώπους. Τα θέματα τα οποία διαπραγματεύομαι τα αντλώ από την κοινωνία και όσα συμβαίνουν σε αυτή. Μόλις λοιπόν κάτι με τσιγκλήσει, σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη, τότε θα καταπιαστώ συγγραφικά με αυτό αφού δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι προέκυψε το Σανταλάκι που μιλάει για την προσφυγιά, Ο Μπαμπαγιούμ που μιλάει για την Αφρική, η Ερασμία κι ο Εραλντ που μιλάνε για τη φιλία και τα εμπόδια που χωρίζουν τους ανθρώπους.

Μια ευχή για τους μικρούς αναγνώστες.

Να είναι χαρούμενοι, να έχουν αγάπη και ασφάλεια και να ονειρεύονται ότι θα σώσουν τον κόσμο.

Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου