ΠΕΝΘΙΜΑ

Στη μνήμη του Νικολάου Κροτόπουλου

στη-μνήμη-του-νικολάου-κροτόπουλου-589653

Στη μνήμη του Νικολάου Κροτόπουλου

Με τον θάνατο

δεν σβήνει το Φως,

η λάμπα σβήνει

γιατί ξημέρωσε…

Το Φως του Νίκου δεν θα σβήσει ποτέ…

Είναι πολλοί οι λόγοι…

Πρώτον είναι ένα φως αυθεντικό, γνήσιο, αγνό, απέριττο, συμβολικό… όπως ήταν ο χαρακτήρας του.

Δεύτερον είναι ένα φως που εμείς, η οικογένειά του και οι φίλοι του θα συντηρήσουμε, θα διατηρήσουμε, θα φυλάξουμε…

Όχι, για να «κρατήσουμε» τη μνήμη του για πάντα ζωντανή αλλά γιατί εμείς έχουμε ανάγκη από τη λάμψη του, τη ζεστασιά του.

Ο Νίκος Κροτόπουλος ήταν ένας ήρωας.

Ήρωες δεν είναι μόνο αυτοί που πράττουν κάτι λαμπερό, κάτι ξεχωριστό, κάτι υπεράνθρωπο.

Ήρωες είναι αυτοί που διάγουν τον βίο τους με αξιοπρέπεια, ήθος, ευγένεια, αλληλεγγύη, πίστη στον Θεό και στο Καθήκον.

Αυτός ήταν ο Νίκος Κροτόπουλος!

Ζήτησα να τον επισκεφθώ.

Είχα ένα χρέος να εκπληρώσω.

Ο Νίκος Κροτόπουλος ήταν ο καλύτερος φίλος του πατέρα μου, Γιάννη Τσακνάκη. Είχαν κι οι δυο τον ίδιο ακέραιο χαρακτήρα.

Τον επισκέφθηκα ακριβώς μια εβδομάδα πριν «φύγει». Ήξερα πως ήταν άρρωστος… Βαριά.

Οι τελευταίες λέξεις του Νίκου που κράτησα απ’ αυτήν την επίσκεψη «αποχαιρετισμού» ήταν: «Πάντα έκανα το καθήκον μου. Πάντα έλεγα την αλήθεια…».

Είναι απλό!

Πόσο απλό, Νίκο; Αν δεν είσαι ακέραιος, σωστός Άνθρωπος;

Σ’ ευχαριστούμε που μας τίμησες με τη φιλία σου.

Η Μαρίνα σου, ο Γιώργος, η Σοφία, η Κατερίνα τα παιδιά σου θα είναι πάντα περήφανα που έχουν το όνομά σου.

Εκεί, στη Χώρα των Αγγέλων, μαζί με τον πατέρα μου, είμαι σίγουρη ότι οι Ψυχές σας θα εκπέμπουν

Φως Αληθινό!

Αιώνια να είναι η Μνήμη σου!

Mαίρη Τσακνάκη Γαβαλά

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου