Για άλλη μια χρονιά ο Μορφωτικός Σύλλογος Σοφάδων θύμισε στους πιστούς και στο κοινό που είχε συγκεντρωθεί στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου αμέσως μετά τη Λειτουργία της ημέρας, τραγούδια της Πασχαλιάς από το Σεργιάνι των Σοφάδων.
Το Σεργιάνι μέχρι και πριν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούσε μια κοινωνική περίσταση συμμετοχής των γυναικών στην Κοινότητα με χορό και τραγούδι συνδεδεμένη παράλληλα και με το νυφοδιάλεγμα. Όλες οι γυναίκες πιάνονταν στον κύκλο κατά σειρά φυσικής και κοινωνικής ηλικίας ώστε να είναι ευδιάκριτη η οικογενειακή κατάστασή τους πρώτα οι ηλικιωμένες, έπειτα οι πολλά χρόνια παντρεμένες, οι “πολυκαιρισμένες”, οι νιόπαντρες, οι αρραβωνιασμένες και στο τέλος οι ελεύθερες κοπέλες, δηλαδή οι υποψήφιες νύφες, αλλά και μικρότερα κορίτσια από δώδεκα χρόνων και πάνω.
Ο όρος προέρχεται από την τουρκική λέξη sergan που σημαίνει “περπατάω και απολαμβάνω”, από όπου και έμεινε ως τώρα η έννοια “σεργιανίζω” ως συνώνυμη του “κάνω βόλτα, χαζεύω”.
Στους Σοφάδες το Σεργιάνι πραγματοποιούνταν την Κυριακή της Αποκριάς στην περιοχή του Σταλού όπου σήμερα βρίσκεται ο χώρος του Γυμνασίου και Λυκείου Σοφάδων και την ημέρα του Αγίου Γεωργίου στο προαύλιο του φερώνυμου Ιερού Ναού. Κάποιες φορές γινόταν και κατά το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, πολιούχου της περιοχής.
Το Σεργιάνι του Αϊ Γιώργη, λοιπόν, αποδίδουν κάθε χρόνο γυναίκες του Μορφωτικού Συλλόγου Σοφάδων, ενώ “πιάνονται” μαζί τους και όσες ενορίτισσες το επιθυμούν.
Τα τραγούδια της Πασχαλιάς είναι διαφορετικά από αυτά των υπόλοιπων περιστάσεων. Κάθε ημιστίχιο λέγεται πρώτα από το μισό κύκλο και έπειτα από τον υπόλοιπο. Πρόκειται δηλαδή για μια μορφή αντιφωνίας. Φέτος το χορό έσυραν η Τασούλα Κοσκινιώτη και η Κούλα Τομαρά, ενώ ο κύκλος έκλεισε με μικρά κορίτσια που μπήκαν φέτος για πρώτη φορά στο χορό σηματοδοτώντας τη συνέχεια των γενεών και του εθίμου.
