Στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο λειτουργεί η 2η ετήσια ομαδική έκθεση φωτογραφίας «More than a click» από τη φωτογραφική ομάδα f1.2/50mm. Συμμετέχουν οι Αλέξανδρος Αλαμανιώτης, Αντα Αλεξίου, Γαρύφαλλος Γανωτόπουλος, Νικόλαος Θεοδώρου, Πάρης Κουτσογεώργης, Γεωργία Μαραϊδώνη, Παναγιώτης Παναγιώτου, Πασχάλης Πασχαλόπουλος, Νίκη Σβολιαντοπούλου. Την έκθεση επιμελείται ο Γαρύφαλλος Γανωτόπουλος, ο οποίος σημειώνει:
«Η εφεύρεση τις φωτογραφίας ήρθε για να αλλάξει ριζικά τη διαδικασία παραγωγής εικόνων, μια διαδικασία η οποία βασίζεται όχι μόνο στην επιλογή, αλλά και στη σύνθεση του θέματος. Πρώιμα τέθηκε το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε αυτή η μηχανική και χωρίς νόημα διαδικασία να παράγει εικόνες με ανθρώπινο νόημα; Εικόνες με σαφήνεια και άποψη; Η διαφορά ήταν βασική και η σύγκρουση με τις παραδοσιακές τέχνες π.χ. τη ζωγραφική ήταν αναπόφευκτη.
Ο Baudlaire βιάστηκε να δηλώσει: «Αυτή η βιομηχανία, εισβάλλοντας στα εδάφη της τέχνης, έχει γίνει ο πιο θανάσιμος εχθρός της».
Ο Αμερικανός φωτογράφος Alfred Stieglilz (1864 – 1946) με την πεντηκονταετή του καριέρα συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει η φωτογραφία αποδεκτή μορφή τέχνης.
Σχεδόν πριν από έναν αιώνα, το 1932, ο Ούγγρος ζωγράφος, φωτογράφος και καθηγητής στη σχολή του Μπάου Χάους Λάσλο Μόχολι – Νάγκι επινόησε τον όρο neues sehen (νέο όραμα), για την πεποίθησή του ότι η φωτογραφική μηχανή θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης του εξωτερικού κόσμου, που το ανθρώπινο μάτι δεν θα μπορούσε.
Στα 180 χρόνια ύπαρξης της φωτογραφίας, η δημοτικότητά της ως μέσο δημιούργησε χιλιάδες επαγγελματίες και μη και τρισεκατομμύρια εικόνες, ιδίως από την ψηφιακή έκρηξη και μετά. Ομως από αυτά τα τρισεκατομμύρια των εικόνων πόσες έχουν καλλιτεχνική αξία; Ελάχιστες. Κι αυτό επειδή είναι βιαστικά κλικ, που καλύπτουν βασικές ανάγκες κοινωνικής συναναστροφής του χρήστη. Είναι απόρροια μιας ματιάς, που από πίσω της δεν υπάρχουν οπτική παιδεία, παιδεία καλών τεχνών, επαφή με το βιβλίο ή με εξασκημένη παρατηρητικότητα. Λίγες φωτογραφίες έχουν να πουν μια ιστορία, ελάχιστες τυπώνονται και πιο λίγες ακόμη καταλήγουν σε έκθεση.
Ούτως ή άλλως η φωτογραφία εν γένει είναι ένα ίχνος της πραγματικότητας, που δεν υπάρχει πλέον. Είναι η αποτύπωση του προηγούμενου δευτερολέπτου και μιλά για αυτό που πέρασε. Το θέμα τι λέει, πόσο δυνατά το λέει και για πόσο πολύ ή λίγο χρόνο θα ηχεί μέσα μας. Θα μείνει καιρό στη μνήμη του θεατή; Για να μείνει στη μνήμη του θεατή πρέπει να έχει δημιουργηθεί πρώτα στο μυαλό του φωτογράφου και μετά στη μηχανή του. Πρέπει να την έχει δει με τα μάτια του νου και της ψυχής πριν πατήσει το κουμπί. Να τη συνθέσει δηλαδή. Ακόμη και αν η εικόνα περνά από μπροστά του αστραπιαία».
Διάρκεια έκθεσης έως 18 Σεπτεμβρίου. Ωράριο λειτουργίας Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00 – 13:00 και 19:00 – 21:00, Σάββατο 10:00 – 13:00.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
