Οι ελπίδες των χωρών, ιδίως δε των λαών, των ανθρώπων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχουν πληγεί σοβαρώς από την ύφεση και την έξαρση της ανεργίας, που έφερε η πανδημία, είναι στραμμένες προς τη σύνοδο κορυφής, στα μέσα του τρέχοντος μήνα, με την προεδρία της ΕΕ να έχει η Γερμανία. Με την καγκελάριο Μέρκελ να μπορεί από θέση ισχύος να υπερασπισθεί το σχέδιο, που η ίδια κατάρτισε σε συνεργασία με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν.
Υπάρχουν μπροστά μας δύο σενάρια. Το χειρότερο είναι να συμβεί ό,τι και στην προηγούμενη σύνοδο. Να μην υπάρξει, δηλαδή, και πάλι τελική απόφαση, εξαιτίας των αντιδράσεων του μετώπου κάποιων βορείων εταίρων, οπότε οι αποφάσεις θα παραπεμφθούν στις καλένδες του Σεπτεμβρίου. Αλλά ακόμη και αν ισχύσει το καλό σενάριο, αν έχουμε άμεση απόφαση, χρήματα από το νέο πακέτο των 1,85 τρισ. ευρώ δεν πρόκειται να δούμε φέτος. Οχι μόνο εμείς, αλλά και κανένα κράτος μέλος της ΕΕ. Με εξαίρεση δύο δράσεις, που έχουν προταθεί ως μεταβατικές, αλλά δεν προβλέπουν μεγάλα ποσά.
Με το καλό σενάριο, οι εκροές θα αρχίσουν το πρώτο τρίμηνο του 2021. Με το κακό σενάριο θα ισχύσει το «ζήσε Μάη μου» και βλέπουμε. Εκτός αν κάποια από τις ευρωπαϊκές χώρες καταρρεύσει σε τέτοιο βαθμό, σενάριο καθόλου απίθανο, ώστε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να αναγκασθούν να καταφύγουν σε ενδιάμεσα «μπαλώματα».
Από το πακέτο του Απριλίου των 540 δισ. ευρώ, το μόνο άμεσα διαθέσιμο πρόγραμμα είναι το δάνειο του ESM. Τα υπόλοιπα προγράμματα ακόμη είναι σε φάση ενεργοποίησης. Μικρή ανάσα θα πάρουμε το δεύτερο εξάμηνο, όταν, δηλαδή, θα έρθουν και οι δαπάνες του ΕΣΠΑ, που έχουν αλλάξει χρήση, ώστε αντί να προορίζονται αποκλειστικώς για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, θα καλύψουν και μέρος της κρατικής δαπάνης για το πακέτο μέτρων των 24 δισ. ευρώ για τη στήριξη της οικονομίας, που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση.
Ολα αυτά, βεβαίως, με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουμε νέο άγριο κύμα έξαρσης της πανδημίας, με τα διεθνή σημάδια να είναι ανησυχητικά, διότι η πανδημία συνεχίζει να καλπάζει σε ΗΠΑ, Βραζιλία, Ινδία και αλλού. Με βρετανικές πόλεις να επαναφέρουν την καραντίνα, όπως το Λέστερ, και με τον επιβαρυντικό κίνδυνο να υπάρχουν πολλοί, ιδίως νεαροί, και στην Ελλάδα, που δεν «χαμπαριάζουν» και επιδίδονται σε διοργανώσεις επικίνδυνου συγχρωτισμού.
Γ. Π. ΜΑΣΣΣΑΒΕΤΑΣ
