Κάποιοι, με ηλεκτρονικά μηνύματα, με ρωτούν γιατί δεν ασχολήθηκα με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάστηκαν πομπωδώς στο Ζάππειο Μέγαρο από τον Αλέξη Τσίπρα και τους στενούς συνεργάτες του, με τον τίτλο «Μένουμε Ορθιοι 2». Πράγματι, δεν το έκανα. Ούτε πρόκειται να το κάνω. Για έναν απλούστατο λόγο: Οποιος είναι στην αντιπολίτευση, έχει την ελευθεριότητα να «τάζει» ό,τι του κατέβει, διότι το κάνει αδαπάνως, κατ’ εφαρμογή της λαϊκής παροιμίας «Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια». Εδώ απλώς ο …Μανωλιός παίρνει το όνομα Αλέξης ή κατά περίπτωση Εφη, Ευκλείδης, Νίκος κλπ.
Αν πράγματι υπάρχουν κάποια θετικά σημεία στις προτάσεις, που διατυπώθηκαν, πρέπει πρωτίστως να απασχολήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, που έχουν υποχρέωση να αξιολογήσουν κάθε πρόταση και να υιοθετήσουν ό,τι είναι ρεαλιστικό, απορρίπτοντας ό,τι κινείται στη σφαίρα του ανέξοδου και ανεύθυνου βερμπαλισμού, διότι, ασφαλώς, θα υπάρχουν και θετικά σημεία.
Προσωπικώς είμαι υποχρεωμένος να θυμάμαι ότι μεγαλεπήβολες εξαγγελίες προγραμμάτων για τη διάσωση της οικονομίας και την ευημερία των Ελλήνων πολιτών από τον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα έχουμε δεχθεί και αξιολογήσει και στο παρελθόν. Από το περίφημο, προεκλογικό, «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», έως πολλά άλλα. Μόνο που κατά την άσκηση της εξουσίας όλα αυτά αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες.
Οπως είχαμε ακούσει, κατ’ επανάληψη, η σωτηρία της χώρας μας θα ερχόταν αν ακολουθούσαμε «τον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή». Με τους επικίνδυνους «επαναστατικούς» θεατρινισμούς του πρώτου εξαμήνου του 2015, που μας οδήγησαν από το κλείσιμο των τραπεζών ώς την αποδοχή του τρίτου μνημονίου. Μόνο που τώρα οι «σύντροφοι» ξέχασαν το …μεγαλειώδες παράδειγμα της Αργεντινής. Ούτε αναφέρουν καν το όνομα της χώρας.
Πώς αλήθεια να αναφερθούν ξανά σε αυτό το «πρότυπο» που μας πρόβαλαν; Κυρίως τούτες τις μέρες, που η Αργεντινή οδηγείται και πάλι σε κατάσταση χρεοκοπίας; Οταν κηρύσσει στάση πληρωμών, για ένατη φορά στην ιστορία της; Οταν η κυβέρνηση του κεντροαριστερού προέδρου Φερνάντες προσπαθεί εναγωνίως να κλείσει συμφωνία με τους πιστωτές του δημοσίου της Αργεντινής, ώστε να αποφύγει την κήρυξη πτώχευσης; Οταν ο πληθωρισμός, που πλήττει περισσότερο τις φτωχότερες τάξεις, εξανεμίζοντας την αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων τους, έχει φθάσει στο 53%;
Αλλα, εύκολα, λόγια ν’ αγαπιόμαστε, λοιπόν.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
