Του Γ. Π. Μασσαβέτα
Τι λαός και αυτοί οι Βρετανοί. Ακούς εκεί, βουλευτές του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος να καταψηφίζουν την κυβέρνηση Τζόνσον και να μη γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου με δημοσιεύματα για «αποστάτες», «πουλημένους» ή «γερμανογρεναδιέρους», κατά το, ευκόλως χρησιμοποιούμενο παρ’ ημίν, «γερμανοτσολιάδες». Σχεδόν το σύνολο του ημερήσιου βρετανικού Τύπου αφιερώνει τα πρωτοσέλιδά του στη δεινή κοινοβουλευτική ήττα του επεισοδιακού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον. Μόνο μία εφημερίδα, η Daily Express, παρουσιάζει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ως «υποταγή της Βουλής στις Βρυξέλλες».
Είναι αλήθεια αδιαμφισβήτητη ότι η Βρετανία υπήρξε η κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού. Το δε κοινοβουλευτικό της σύστημα λειτουργεί αψόγως, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει εκεί, διατυπωμένο σε ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, αυτό που διεθνώς ορίζεται ως Σύνταγμα. Αλλά υπάρχουν ακόμη και άγραφοι κανόνες, τους οποίους ουδείς διανοείται να περιφρονεί και να ευτελίζει.
Το αληθές νόημα της αρνητικής ψήφου, που εισέπραξε ο Μπόρις Τζόνσον, ακόμη και από βουλευτές του κόμματός του, είναι ακριβώς η πρόθεση των βουλευτών να υπερασπισθούν την ανεξαρτησία της Βουλής των Κοινοτήτων. Την κυριαρχία της ως του ανωτάτου οργάνου, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού συστήματος. Να υπερασπισθούν τη λειτουργία του κοινοβουλίου, έναντι των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, ακόμη και της δικής τους κυβέρνησης. Της αυθαιρεσίας του Τζόνσον να αναστείλει τη λειτουργία της Βουλής για να μην τον …ενοχλεί στην υλοποίηση του σχεδίου του για άτακτη έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ηταν μία γενναία απόφαση. Διότι εκείνοι που έκαναν αυτήν την επιλογή, ως βουλευτές των Συντηρητικών, γνώριζαν τι θα αντιμετωπίσουν. Αυτό δηλαδή που ήδη ανακοίνωσε ο αρχηγός του κόμματός τους, τον αποκλεισμό τους από τα ψηφοδέλτια των προσεχών εκλογών. Ζύγισαν το κόστος και επέλεξαν να ακολουθήσουν αυτό, το οποίο υπαγόρευε η συνείδησή τους και όχι η κομματική πειθαρχία. Να αρνηθούν εμπράκτως την «ενός ανδρός αρχή», η οποία ισχύει συνήθως στο δικό μας, κοινοβουλευτικό μεν, αλλά κατ’ εξοχήν πρωθυπουργικοκεντρικό και γενικώς «αρχηγικό» πολιτικό σύστημα.
Ας βγάλουμε όλοι τα χρήσιμα και για τη δίκη μας πραγματικότητα συμπεράσματα. Συνειδητοποιώντας ότι οι κομματικοί σχηματισμοί δεν μπορούν να λειτουργούν μόνο με τη λογική του …μαντριού, της αγέλης. Οτι οι βουλευτές οφείλουν να λειτουργούν ως εκπρόσωποι του έθνους και όχι μόνον του κόμματος. Και η συνείδησή τους δεν τελεί …εν αναστολή.
