Ο συνολικός σχεδιασμός που απαιτείται, έτσι ώστε να οχυρωθεί αποτελεσματικά η χώρα απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα κακοκαιρίας, φαίνεται πως θα παραμείνει για αρκετά χρόνια ακόμη στη σφαίρα της θεωρίας
Του Γιώργου Λαμπράκη
Ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας στη Μαγνησία προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που θα προκαλέσει ο επερχόμενος χειμώνας με τις ίδιες ελλείψεις σε πόρους και μέσα και τα ίδια κενά σε προσωπικό. Οι ελλείψεις σε προσωπικό θα αντιμετωπιστούν με το μητρώο ιδιωτών και μηχανημάτων, που θα επιστρατευθούν σε περίπτωση που προκληθούν και πάλι καταστροφές από τη μανία των ακραίων καιρικών φαινομένων σε έργα και υποδομές. Η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας στελεχώνεται από μόλις έναν υπάλληλο, ο οποίος είναι αδύνατο να βρίσκεται ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία.
Σε ό,τι αφορά στο πρόβλημα της χρηματοδότησης, υπάρχουν δύο επιλογές, ή θα πρέπει η τοπική Περιφερειακή Ενότητα να περιμένει από την κεντρική εξουσία να καλύψει τις έκτακτες οικονομικές ανάγκες ή θα αφαιρέσει πόρους από τον προγραμματισμό υλοποίησης έργων για να χρηματοδοτηθούν παρεμβάσεις αποκατάστασης σε κατεστραμμένα έργα και υποδομές.
Η Μαγνησία από το 2015 και μετά δέχεται κάθε χρόνο ισχυρά πλήγματα από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, που πλέον εκδηλώνονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση. Το 2015 ήταν η Σκόπελος, στη συνέχεια το Ανατολικό και το Νότιο Πήλιο, ο Δήμος Ρήγα Φεραίου, η Σκιάθος και φέτος ο Αλμυρός. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προκλήθηκαν ανυπολόγιστες καταστροφές, χάθηκαν περιουσίες και απειλήθηκαν ανθρώπινες ζωές.
Η κλιματική αλλαγή αποτελεί πλέον αναπόφευκτη πραγματικότητα για τους πολίτες, την τοπική αυτοδιοίκηση και την κεντρική εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι πολίτες να προσπαθήσουν να προστατεύσουν τις περιουσίες τους, η αυτοδιοίκηση να εξοπλιστεί με μέσα και προσωπικό, ώστε να σπεύσει να βοηθήσει σε περίπτωση ανάγκης και η κεντρική εξουσία, εφόσον δεν μπορεί να ενεργήσει προληπτικά για την προστασία των πολιτών από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, ας εξασφαλίσει κονδύλι στον κρατικό προϋπολογισμό, που ανά πάσα στιγμή θα είναι έτοιμο προς εκταμίευση, έτσι ώστε οι Περιφέρειες να μπορούν να ενισχυθούν οικονομικά με ταχείες διαδικασίες.
Το σημερινό μοντέλο διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων παραμένει εγκλωβισμένο στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, ενώ οι ελλείψεις σε προσωπικό, το οποίο θα πρέπει να καλύπτει νευραλγικές θέσεις στις κατά τόπους Υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας, οδηγούν σε αποτελεσματικές μεν, εξαιρετικά κοστοβόρες δε επιλογές αντιμετώπισης των προβλημάτων από τη μανία των καιρικών φαινομένων. Αδιέξοδη είναι επίσης η διαδικασία αφαίρεσης κονδυλίων από το τεχνικό πρόγραμμα της τοπικής Περιφερειακής Ενότητας, προκειμένου να κλείσουν οι πληγές στους δρόμους και τα δίκτυα υποδομών.
Ο συνολικός σχεδιασμός που απαιτείται, έτσι ώστε να οχυρωθεί αποτελεσματικά η χώρα απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα κακοκαιρίας, φαίνεται πως θα παραμείνει για αρκετά χρόνια ακόμη στη σφαίρα της θεωρίας. Οι πολίτες και οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες μάλλον πρέπει να συνηθίσουν στις επισκέψεις κυβερνητικών και όχι μόνο κλιμακίων, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, που είθισται να δίνονται υποσχέσεις, οι οποίες σπανίως υλοποιούνται.
