Οι ανεγκέφαλοι, που διασκεδάζουν ο ένας πάνω στον άλλο στα beach bar και στα καλοκαιρινά club, προσβάλλουν με τη στάση τους τη μνήμη των συνανθρώπων μας, που νόσησαν από τον κορονοϊό και έχασαν τη μάχη για τη ζωή.
Του Γιώργου Λαμπράκη
Το παρατηρούμε σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Το αντιλαμβανόμαστε όταν κυκλοφορούμε στην πόλη, όταν δουλεύουμε, όταν διασκεδάζουμε. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών συμπεριφέρεται και λειτουργεί σαν να μην επηρέασε τη χώρα μας η παγκόσμια υγειονομική κρίση του κορονοϊού. Σαν να μη χάθηκαν στην Ελλάδα πάνω από 180 ανθρώπινες ζωές, σαν να μη γέμισαν οι ΜΕΘ των νοσοκομείων από εκατοντάδες συνανθρώπους μας, οι οποίοι έδωσαν σκληρή μάχη με τον κορονοϊό, σαν να μην μπήκε λουκέτο στη χώρα, με αποτέλεσμα να παραλύσει η οικονομία και σήμερα να υφίσταται η κοινωνία τις οδυνηρές συνέπειες του δίμηνου lock down.
Οι ειδικοί επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει ότι ο συγκεκριμένος ιός δεν συγχωρεί τον εφησυχασμό, δεν επηρεάζεται από τις υψηλές θερμοκρασίες, ούτε είναι δυνατό να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά, αν δεν βρεθεί το κατάλληλο εμβόλιο. Ούτε καν τα φάρμακα, που είναι σήμερα διαθέσιμα, μπορούν να τον αναχαιτίσουν, καθώς σε κάθε ανθρώπινο οργανισμό προκαλεί διαφορετικά προβλήματα. Το μοναδικό μας όπλο, μέχρι να ξημερώσει η μέρα που η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα θα είναι σε θέση να θωρακίσει την ανθρωπότητα με το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, είναι η ατομική ευθύνη.
Ευτυχώς, στη χώρα μας η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή αξιολόγησε καταλλήλως τον κίνδυνο της πανδημίας. Τα σκληρά μέτρα που αποφασίστηκαν και εφαρμόστηκαν στο δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου έσωσαν χιλιάδες ζωές και απέτρεψαν καταστάσεις, τις οποίες ζουν ακόμη συνάνθρωποί μας σε γωνιές του πλανήτη, όπου οι τοπικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Οι όποιες ελπίδες υπάρχουν σήμερα για διάσωση της τουριστικής οικονομίας και κατά συνέπεια για περιορισμό της εκτιμώμενης ύφεσης έως το τέλος του 2020 οφείλονται στη σοβαρότητα, με την οποία διαχειρίστηκε η κυβέρνηση την υγειονομική κρίση του κορονοϊού. Σε γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, το τουριστικό εμπάργκο, που έχει επιβληθεί έως τα τέλη του καλοκαιριού από τη Γερμανία, για παράδειγμα, καταδεικνύει τη σημασία των όσων έχουν πετύχει οι Ελληνες.
Ολοι μαζί καταφέραμε να περιορίσουμε έναν πραγματικό υγειονομικό εφιάλτη, που θα μπορούσε να προκαλέσει εκατόμβη νεκρών και να γκρεμίσει ολοκληρωτικά το ευαίσθητο οικοδόμημα της οικονομίας. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε τις διαστάσεις, τις οποίες θα μπορούσε να λάβει η έκρηξη της πανδημίας στην Ελλάδα στις αρχές Μαρτίου.
Η ανεύθυνη και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνη στάση πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι τις τελευταίες εβδομάδες δεν τηρούν τις αποστάσεις ασφαλείας, δεν φορούν μάσκα σε κλειστούς δημόσιους χώρους και μέσα μαζικής μεταφοράς και δεν χρησιμοποιούν αντισηπτικά σκευάσματα, προσβάλλει την προσπάθεια που έγινε στο δίμηνο των σκληρών μέτρων καραντίνας. Προσβάλλει, επίσης, τον αγώνα των γιατρών και των νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης με την πανδημία και κατάφεραν να βγουν νικητές, επειδή ακριβώς το σύνολο της κοινωνίας σεβάστηκε τις απαγορεύσεις και συμμορφώθηκε με τον γενικό σχεδιασμό για την αναχαίτιση του κορονοϊού.
Οι ανεγκέφαλοι, που διασκεδάζουν ο ένας πάνω στον άλλο στα beach bar και στα καλοκαιρινά club, προσβάλλουν με τη στάση τους τη μνήμη των συνανθρώπων μας, που νόσησαν από τον κορονοϊό και έχασαν τη μάχη για τη ζωή. Επίσης θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων υπερηλίκων και πασχόντων από χρόνια νοσήματα, που στην πρώτη φάση της πανδημίας κατάφεραν να προστατευθούν από τον κίνδυνο. Οι προκλητικά ανεύθυνοι, που επιστρέφουν από το εξωτερικό και «σπάνε» την καραντίνα για να συναντηθούν με αγαπημένα τους οικογενειακά πρόσωπα ή με το φιλικό τους περιβάλλον, «ναρκοθετούν» την τιτάνια προσπάθεια της ελληνικής κοινωνίας να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη μέρα της πανδημίας. Την ημέρα που η αγορά θα αρχίσει να ισοσκελίζει τις οικονομικές απώλειες από τη δίμηνη αναστολή λειτουργίας και θα επιστρέψει σιγά σιγά στην κανονικότητα.
Με τα σημερινά δεδομένα η προοπτική δεν φαίνεται καν στο βάθος του ορίζοντα. Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν να μην τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες από πιθανό δεύτερο κύμα της πανδημίας. Πολλοί, μάλιστα, δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κορονοϊός(!) ή ότι τα μέτρα, που προτείνουν οι ειδικοί και θεσμοθετεί η πολιτεία, είναι υπερβολικά και εντάσσονται στο πλαίσιο κάποιας σκοτεινής παγκόσμιας συνωμοσίας, η οποία αποσκοπεί στην αφαίρεση των ατομικών μας ελευθεριών. Η ανευθυνότητα, η αδιαφορία και ο εφησυχασμός αποτελούν τις μεγαλύτερες απειλές για την ατομική μας ελευθερία, όχι η υπευθυνότητα, η εγρήγορση και η ατομική ευθύνη.
Το κράτος δεν μπορεί να νομοθετήσει μέτρα για την επιβολή της ατομικής ευθύνης. Δεν μπορεί καν να διασφαλίσει ότι ο υφιστάμενος ελεγκτικός μηχανισμός είναι σε θέση να εγγυηθεί την εφαρμογή των μέτρων κατά της διασποράς του κορονοϊού. Μπορεί, ωστόσο, να επιβάλει σκληρά μέτρα αποκλεισμού στις τοπικές κοινωνίες, που επιμένουν να μη συμμορφώνονται στις απαγορεύσεις κατά του συνωστισμού. Αυτός ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος, ώστε να προστατευθεί η δημόσια υγεία από τους ανεγκέφαλους, οι οποίοι αδιαφορούν για την εκατόμβη των νεκρών από τον κορονοϊό παγκοσμίως και «παρτάρουν» σαν να μην υπάρχει αύριο.
