Του Γιώργου Λαμπράκη
Στη χθεσινή κινητοποίηση έξω από την έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας, η συντριπτική πλειονότητα των διαμαρτυρόμενων αγροτών από τη Ζαγορά, που διεκδικούν την ταχεία αποζημίωσή τους για τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή στις καλλιέργειες από την πρωτοφανή σε ένταση και διάρκεια χαλαζόπτωση του περασμένου μήνα, είναι νέοι άνθρωποι. Νέοι αγρότες, που επέλεξαν να παραμείνουν στον τόπο τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους από την καλλιέργεια της γης, περιμένοντας από την πολιτεία να είναι συνεπής στις αυτονόητες υποχρεώσεις της έναντι των κατοίκων δυσπρόσιτης ορεινής περιοχής, που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την έτσι κι αλλιώς δύσκολη καθημερινότητά τους, αλλά και τις απρόβλεπτες καταστάσεις που προκύπτουν από τη μανία των καιρικών φαινομένων.
Πριν από έναν μήνα η μηλοπαραγωγή και όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Ζαγοράς καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τη σφοδρή χαλαζόπτωση, που έπληξε το σύνολο των δημοτικών ενοτήτων του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου. Πλέον προκύπτει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα για τους χαλαζόπληκτους αγρότες, που αν δεν αντιμετωπιστεί τάχιστα από το αρμόδιο υπουργείο, οι περισσότεροι δεν θα καταφέρουν να καλλιεργήσουν για την ερχόμενη χρονιά και κατά συνέπεια δεν θα μπορούν να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Η χθεσινή κινητοποίηση είχε περισσότερο χαρακτήρα κραυγής αγωνίας, με τους συμμετέχοντες να ζητούν το αυτονόητο από την πολιτεία, να τους αποζημιώσει το συντομότερο δυνατό, για τις ζημιές που υπέστησαν, μέσω του ΕΛΓΑ, του ασφαλιστικού φορέα που πληρώνουν οι αγρότες από το υστέρημά τους. Αυτή ήταν η δέσμευση, που ανέλαβε λίγα 24ωρα μετά τη θεομηνία, η οποία αφάνισε την αγροτική παραγωγή στη Ζαγορά τον περασμένο μήνα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κατά τη διάρκεια επαφών του με τους τοπικούς βουλευτές.
Το πώς αντιλαμβάνεται το υπουργείο την έννοια των γρήγορων αντανακλαστικών απέχει παρασάγγας από την άποψη και την εμπειρία που έχουν οι πληττόμενοι αγρότες, στους οποίους οφείλεται ακόμη σημαντικό μέρος των αποζημιώσεων για τις καταστροφές στην παραγωγή τους από τις χαλαζοπτώσεις της περασμένης χρονιάς. Κατά συνέπεια, οι προσδοκίες τους σε ό,τι αφορά στη δίκαιη διεκδίκησή τους για γρήγορη αποζημίωση των φετινών καταστροφών, μάλλον είναι ουτοπικές. Οπως και οι προσδοκίες τους από την πολιτεία, γενικότερα, σε ό,τι αφορά στη δημιουργία εκείνων των συνθηκών, που θα επιτρέπουν στους νέους να παραμείνουν στον τόπο τους και να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών.
Στη περιοχή του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου αυτές οι συνθήκες δεν υφίστανται. Οι κάτοικοι είναι μετέωροι από πλευράς υγειονομικής κάλυψης, ενώ η καθημερινότητά τους γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από την παντελή απουσία υποδομών για την παροχή υπηρεσιών πρώτης ανάγκης. Οι δραματικές καθυστερήσεις αναφορικά με την αποζημίωσή τους από τον ΕΛΓΑ, κάθε φορά που σημειώνονται στην περιοχή ακραία καιρικά φαινόμενα, απλά εδραιώνει την αίσθησή τους ότι για την κεντρική εξουσία ήταν και παραμένουν παιδιά ενός κατώτερου θεού.
