Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ακόμη και οι σημαντικότερες θεσμικές και νομοθετικές μεταρρυθμίσεις καταλήγουν σε φιάσκο. Στη χώρα της πολυνομίας, του αλληλοαναιρούμενου νομοθετικού μπάχαλου και της ψήφισης νόμων, που υποτίθεται ότι έχουν τεράστια σημασία για την κοινωνία, υπό την πίεση εξωγενών παραγόντων και χωρίς τα στελέχη της νομοθετικής εξουσίας να διαβάζουν τα άρθρα και τα εδάφια των διατάξεων και των νομοθετικών ρυθμίσεων που ψηφίζουν, είναι απολύτως φυσιολογικό να αποκαλύπτονται καταστάσεις, που προκαλούν κλαυσίγελο, όπως συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα με τις συντάξεις μαμούθ, που χορηγούνται με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ασφαλισμένων.
Ποσά, που θα θεωρούνταν εξωφρενικά ακόμη και στα χρόνια προ της οικονομικής κρίσης, προβλέπει το νομοθετικό τερατούργημα Κατρούγκαλου, που ψηφίστηκε υπό τις ασφυκτικές πιέσεις των τροϊκανών και με σκοπό τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος που ήταν σε κίνδυνο. Οι αιτίες αυτού του κινδύνου είναι γνωστές, όπως και οι χειρισμοί προηγούμενων κυβερνήσεων στο μείζον θέμα των συντάξεων που οδήγησαν σε οριακό σημείο τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά τα αδιέξοδα υποτίθεται ότι θα αντιμετώπιζε η νόμος Κατρούγκαλου, έτσι ώστε οι νυν συνταξιούχοι να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις συντάξεις τους και οι μελλοντικοί να έχουν ανάλογη προοπτική.
Οι μειώσεις σε ποσοστό έως και 38% που έφερε ο νέος ασφαλιστικός νόμος στις καινούργιες συντάξεις και το «ψαλίδι» στις παλιές χαρακτηρίστηκαν απαραίτητες προϋποθέσεις για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Το νέο ασφαλιστικό σύστημα παρουσιάστηκε σαν ένα νομοθέτημα που θα διασφάλιζε δικαιοσύνη, παρότι προέβλεπε περικοπές στις συντάξεις. Η βασική του φιλοσοφία ήταν η αποφυγή επανάληψης νοσηρών καταστάσεων του παρελθόντος, που κάποια ταμεία με βάση την αναλογικότητα των ασφαλιστικών εισφορών χορηγούσαν στα μέλη τους υπέρογκα ποσά και κάποια άλλα έδιναν «ψίχουλα», παρ’ ότι τα χρόνια ασφάλισης ήταν ίδια και οι καταβαλλόμενες εισφορές δυσβάστακτες.
Η δημιουργία ενός και μόνο ασφαλιστικού φορέα είχε αυτόν ακριβώς το σκοπό, να πάψουν να υφίστανται αυτές οι στρεβλώσεις και να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι ασφαλισμένοι μετά τη συγκέντρωση του απαραίτητου αριθμού ενσήμων και χρόνων εργασίας θα λάβουν τη σύνταξη που δικαιούνται, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα του συστήματος.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τους δικαιούχους μηνιαίων συντάξεων που ξεπερνούν κατά πολύ τις ετήσιες απολαβές των περισσότερων απόμαχων της δουλειάς, επιβεβαιώνουν τον πρόχειρο τρόπο με τον οποίο στήθηκε ο νόμος Κατρούγκαλου. Αν δεν υπάρχει δολιότητα, τότε προκύπτει προχειρότητα και έλλειψη σωστού σχεδιασμού από την πλευρά αυτών που θέσπισαν τον νόμο. Αλλιώς δεν εξηγείται η μη πρόβλεψη για ανώτατο όριο στις χορηγούμενες συντάξεις.
Ολοι οι προηγούμενοι ασφαλιστικοί νόμοι που χαρακτηρίστηκαν προβληματικοί και έθεσαν το σύστημα σε κίνδυνο, προέβλεπαν πλαφόν στις συντάξεις. Ο νόμος Κατρούγκαλου όχι! Η δε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις για την ανεπάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης να νομοθετήσει όπως το επέβαλαν οι περιστάσεις.
