Τους τελευταίους μήνες η εκπαιδευτική κοινότητα της Μαγνησίας και η τοπική κοινωνία γενικότερα ασχολούνται κατ’ επανάληψη με περιπτώσεις μαθητών, οι οποίοι ζουν σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, καθώς οι οικογένειές τους αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και βασικές τους ανάγκες. Ολα αυτά τα παιδιά καταβάλλουν υπερπροσπάθεια, προκειμένου να παρακολουθούν τα μαθήματα στο σχολείο και ταυτόχρονα να διαβάζουν σε σπίτια, όπου δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και τα τρόφιμα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.
Τα κοινωνικά αντανακλαστικά των υπευθύνων της εκπαίδευσης και των κοινωνικών φορέων, που λειτουργούν υπό την ομπρέλα της τοπικής Εκκλησίας, δοκιμάστηκαν σε τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις μαθητών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα διαβιωτικής δυσχέρειας. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται όταν ένας μαθητής πηγαίνει νηστικός στο σχολείο ή διαβάζει το βράδυ στο σπίτι του υπό το φως των κεριών.
Οι φορείς, που ασχολήθηκαν με όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχουν πλήρη αντίληψη του καθημερινού εφιάλτη, τον οποίο ζουν τα παιδιά, που στερούνται αυτονόητες ανέσεις. Μαθητές ενός κατώτερου Θεού, που προσπαθούν να μάθουν γράμματα και παράλληλα να διαχειριστούν τις εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι οικογένειές τους. Αυτά τα παιδιά αντί να πηγαίνουν κάθε μέρα στο σχολείο με μοναδική έγνοια τη μόρφωση, πασχίζουν να καλύψουν βασικές ανάγκες τους, όπως η διατροφή και το ηλεκτρικό ρεύμα.
Η περίπτωση του 14χρονου μαθητή και της 21χρονης αδελφής του, που παλεύουν μόνοι τους να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής, είναι η πλέον πρόσφατη και ενδεικτική των διαστάσεων, τις οποίες έχει λάβει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Το πρόβλημα των παιδιών που στερούνται βασικά αγαθά και ζουν έναν καθημερινό εφιάλτη δίχως τέλος.
Οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις, που αναλαμβάνει η τοπική κοινωνία κάθε φορά που ανακύπτουν ανάλογες περιπτώσεις, δεν αρκούν για να εκλείψει το φαινόμενο ή να αντιμετωπιστεί με τρόπο που αφενός δεν θα φέρνει σε δύσκολη θέση τα ίδια τα παιδιά και αφετέρου θα εξασφαλίζει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ενεργειών και μέτρων, έτσι ώστε οι μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα διαβιωτικής δυσχέρειας να καλύπτονται χωρίς να χρειάζεται να απευθύνουν έκκληση για βοήθεια οι διευθυντές εκπαίδευσης, χωρίς να γίνονται έρανοι μεταξύ καθηγητών, ώστε να συγκεντρωθούν μικρά χρηματικά ποσά για την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος και το πιο σημαντικό χωρίς να φτάνουν στα όρια της απόγνωσης τα αθώα θύματα ανάλογων καταστάσεων.
Εδώ και μήνες ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας έχει αποστείλει στο υπουργείο Παιδείας και στους εκπροσώπους του τοπικού πολιτικού προσωπικού υπόμνημα με συγκεκριμένες προτάσεις και μέτρα προστασίας των μαθητών, που ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας. Ούτε το υπουργείο, ούτε το τοπικό πολιτικό προσωπικό αντέδρασαν. Η περιοχή μας αντιμετωπίζει ένα διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα, που επηρεάζει τις ζωές παιδιών. Πώς είναι δυνατόν τα όργανα της πολιτείας και πρόσωπα με σημαντική θεσμική υπόσταση να μην αντιδρούν στις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για τη λήψη μέτρων προστασίας του πιο ευαίσθητου και σημαντικού τμήματος της κοινωνίας;
