Η εισαγγελική παρέμβαση στο ευαίσθητο θέμα του καπνίσματος εντός των σχολείων επαναφέρει στο προσκήνιο ένα ζήτημα, που η κοινωνία κάνει πως αγνοεί και η Πολιτεία υποκρίνεται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει με τη νομοθέτηση μέτρων και την επιβολή κυρώσεων σε όσους δεν τηρούν τις διατάξεις του αντικαπνιστικού νόμου. Ενός νόμου που δεν τηρείται στη χώρα μας, ούτε καν σε κλειστούς δημόσιους χώρους, ενώ υπάρχουν εσχάτως καταγγελίες ότι κάποιοι καπνίζουν ακόμη και μέσα στα νοσοκομεία!
Στη σχολική κοινότητα είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί μαθητές καπνίζουν στις τουαλέτες των σχολείων και για αυτό τα ποινολόγια είναι γεμάτα από αποβολές, όταν κάποιος «συλλαμβάνεται» να καπνίζει εντός του σχολείου.
Η ψήφιση του αντικαπνιστικού νόμου και η πρόβλεψη για τσουχτερά χρηματικά πρόστιμα στους παραβάτες δεν συνέτισαν τους ενήλικες. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συνετίσουν τους ανήλικους, που ακολουθώντας το παράδειγμα των γονιών τους ξεκίνησαν το κάπνισμα από μικρή ηλικία και αρνούνται να σταματήσουν να καπνίζουν ακόμη και όταν βρίσκονται στο σχολείο;
Η εικόνα, που έχουν οι διευθυντές της Εκπαίδευσης, είναι πως ο αντικαπνιστικός νόμος τηρείται. Ωστόσο, οι διευθυντές των σχολείων εξακολουθούν να αποβάλλουν τους μαθητές, οι οποίοι εντοπίζονται να καπνίζουν, ενώ οι ανώνυμες καταγγελίες, που έφτασαν στην Εισαγγελία για μη τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου και για την είσοδο εξωσχολικών στα σχολικά προαύλια, επαναφέρουν στο προσκήνιο το συγκεκριμένο θέμα και του προσδίδουν ανησυχητικές διαστάσεις.
Η θεσμοθετημένη Πολιτεία βαθμολογείται με πολύ χαμηλό βαθμό σε ό,τι αφορά στην αποτελεσματικότητα και τον αριθμό των δικών της παρεμβάσεων στο μείζον θέμα της ευαισθητοποίησης του κόσμου για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος τόσο στη δημόσια υγεία, όσο και στον κρατικό προϋπολογισμό. Η κατάσταση στους κλειστούς δημόσιους χώρους, όπως οι καφετέριες, τα κέντρα εστίασης και διασκέδασης, είναι απελπιστική. Από τη μια η έλλειψη ελεγκτικού μηχανισμού και από την άλλη η λανθασμένη νοοτροπία των πολιτών έχουν οδηγήσει όχι απλά στη μη εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, αλλά στην πλήρη απαξίωση της σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, η οποία εφαρμόστηκε το 2012 με σκοπό να εναρμονιστεί επιτέλους η Ελλάδα με το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο στο θέμα του καπνίσματος.
Επτά χρόνια μετά επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ στους δημόσιους χώρους. Κατά συνέπεια κάθε άλλο παρά πρέπει να μας εκπλήσσει η εισαγγελική παρέμβαση στα σχολεία του Βόλου, που αποτελούν μια χαρακτηριστική μικρογραφία της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που επιμένει να αγνοεί τους νόμους της Πολιτείας, που με τη σειρά της νομοθετεί από υποχρέωση και στη συνέχεια σφυρίζει αδιάφορα, τη στιγμή που οι δικοί της νόμοι απαξιώνονται. Το θέμα, ωστόσο, αποκτά ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις, όταν πρόκειται για νόμους που αφορούν στην προστασία της δημόσιας υγείας και ειδικά των εφήβων.
