Η τροχοπέδη της γραφειοκρατίας

η-τροχοπέδη-της-γραφειοκρατίας-578674

Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δώδεκα υπογραφές από ισάριθμες υπηρεσίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης χρειάστηκε να εξασφαλίσουν ο Δήμος Ζαγοράς – Μουρεσίου και η Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας, προκειμένου να επικαιροποιηθεί η μελέτη για την κατασκευή του αλιευτικού καταφυγίου στο Χορευτό. Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια ο γραφειοκρατικός κυκεώνας της κεντρικής εξουσίας ξεπεράστηκε και επιτέλους το συγκριμένο έργο, που θα δώσει σημαντική αναπτυξιακή ώθηση στην ευρύτερη περιοχή, μπαίνει σε φάση υλοποίησης.

Υπολογίστε τώρα, αν χρειάστηκαν 24 μήνες για να δώσουν τη συγκατάθεσή τους ως προς την επικαιροποίηση μιας μελέτης 12 δημόσιες υπηρεσίες, πόσα χρόνια θα έπρεπε να περάσουν και πόσοι γραφειοκράτες θα έπρεπε να εμπλακούν, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία έγκρισης ενός αντίστοιχου έργου, αν η όλη προσπάθεια ξεκινούσε από το μηδέν. Πλέον αρχίζει η προσπάθεια για την έγκριση της μελέτης για το αλιευτικό καταφύγιο Χορευτού, τη δημοπράτηση του έργου και τη συμβασιοποίησή του, με τις σχετικές εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για μερικούς μήνες μέχρι την έναρξη των εργασιών, καθώς υπάρχει θέμα ταχείας απορρόφησης των εξασφαλισμένων πόρων.

Ο Δήμος Ζαγοράς – Μουρεσίου κατόρθωσε να ξεπεράσει τον παραπάνω γραφειοκρατικό λαβύρινθο, χάρη στη συμβολή των τεχνικών υπηρεσιών της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας, που έχουν την απαιτουμένη γνώση και εμπειρία σε ανάλογα θέματα. Διαφορετικά το συγκεκριμένο έργο και πολλά άλλα δεν θα ξεκινούσαν ποτέ, καθώς οι τεχνικές υπηρεσίες αρκετών Καλλικρατικών Δήμων υφίστανται μόνο στα χαρτιά, εξαιτίας της έλλειψης μηχανικών. Κατά τα άλλα διατυπώνονται μεγαλόσχημες τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών για τις προοπτικές ανάπτυξης της περιφέρειας μέσα από την υλοποίηση έργων, τα οποία θα τονώσουν την τοπική οικονομική δραστηριότητα.

Από τη μία το τέρας της γραφειοκρατίας, που εμποδίζει τα όποια αναπτυξιακά σχέδια και προκαλεί πολυετείς καθυστερήσεις σε ώριμες μελέτες, από την άλλη η δραματική υποστελέχωση νευραλγικών υπηρεσιών των μικρών Καλλικρατικών Δήμων, που προκαλεί ανυπέρβλητα εμπόδια στην υλοποίηση παρεμβάσεων, οι οποίες κρίνονται απαραίτητες για τις τοπικές κοινωνίες, λειτουργούν σαν μέσα ανάσχεσης της περιφερειακής ανάπτυξης. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στον τομέα των ιδιωτικών επενδύσεων, που επίσης οι ρυθμοί είναι βασανιστικά αργοί και οι ακυρώσεις επενδυτικών σχεδίων συχνό φαινόμενο.

Στις δημόσιες επενδύσεις, ωστόσο, που χρηματοδοτούνται από τη φορολόγηση των πολιτών, οι προσδοκίες είναι εντελώς διαφορετικές. Οι μικρές κοινωνίες της περιφέρειας, που συνήθως υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες από την έλλειψη υποδομών και σχεδιασμού για την υλοποίησή τους, λαμβάνουν διαρκώς υποσχέσεις για ταχεία ολοκλήρωση έργων, χωρίς ωστόσο οι υποσχέσεις να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που βιώνουν οι δήμαρχοι των συγκεκριμένων περιοχών είναι αδιάψευστος μάρτυρας της τραγικής κατάστασης στα δημόσια έργα, με την κεντρική εξουσία να κρατά υπό καθεστώς άτυπης ομηρίας την τοπική αυτοδιοίκηση. Και όλα αυτά μετά από εννέα χρόνια μνημονίων και ασφυκτικής εποπτείας από την πλευρά των δανειστών, οι οποίοι εξ αρχής είχαν επισημάνει τη σημασία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα του ελληνικού δημοσίου.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου