Στις 21 Νοεμβρίου συμπληρώνονται τρεις μήνες από την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια. Η κυβέρνηση είχε κάνει σημαία της πολιτικής στρατηγικής της αυτή την ημερομηνία – ορόσημο, ωστόσο μια σειρά από γεγονότα ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου για φιέστες και πανηγύρια. Στο διάστημα που ακολούθησε τα συγκυβερνώντα κόμματα αντί να αξιοποιήσουν το τέλος των μνημονίων και να εκπονήσουν ένα σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, εγκλωβίστηκαν από τα λάθη των δικών τους πολιτικών επιλογών και με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών για το ονοματολογικό των Σκοπίων έφτασαν στα πρόθυρα της ανοικτής ρήξης.
Πλέον ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος μετρά αντίστροφα ως προς την παραμονή του στο κυβερνητικό σχήμα, τα περισσότερα στελέχη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κάνουν τα δικά τους σχέδια πολιτικής επιβίωσης και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά το κατάλληλο αφήγημα προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες της διαφαινόμενης ήττας του στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η διαφορά του από τη ΝΔ όχι μόνο διευρύνεται, αλλά ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φλερτάρει όλο και πιο πολύ με την αυτοδυναμία στην επόμενη Βουλή.
Αυτά τα δεδομένα δεν αποκλείεται να οδηγήσουν τον πρωθυπουργό να επιχειρήσει εκλογικό αιφνιδιασμό ώστε να στηθούν κάλπες πολύ πριν τον εκτιμώμενο χρόνο πραγματοποίησης των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Εφόσον μάλιστα πετύχει τη μη υλοποίηση της απόφασης για περικοπή των συντάξεων και εφόσον καταφέρει να απαλλαγεί από τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, χωρίς περαιτέρω πολιτική ζημιά για το κόμμα του, είναι πολύ πιθανό να στηθούν κάλπες πολύ πριν τον ερχόμενο Μάιο.
Παίζοντας το «χαρτί» της ακύρωσης του μέτρου για περικοπές στις συντάξεις, ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να κερδίσει το τμήμα του εκλογικού σώματος που έχει ασθενή μνήμη και ξέχασε ίσως τα δεινά του τρίτου μνημονίου, το οποίο ψήφισε η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα θα αξιοποιηθεί το πλεόνασμα του προϋπολογισμού για παροχές και θα νομοθετηθούν τα μέτρα για φοροελαφρύνσεις και προσλήψεις, που εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ. Ολα αυτά σε συνδυασμό με το άνοιγμα στην κεντροαριστερά και τη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση του δόγματος Πολάκη για ποινικές διώξεις ή ακόμη και φυλακίσεις των πολιτικών αντιπάλων που ενδεχομένως εμπλέκονται σε σκάνδαλα, εκτιμάται ότι θα μειώσουν τη διαφορά από τη ΝΔ και θα περιορίσουν το εύρος της διαφαινόμενης ήττας.
Πρόκειται σαφώς για υποθετικά σενάρια και υποκειμενικές εκτιμήσεις των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, που δύσκολα θα υλοποιηθούν καθώς βασίζονται σε επικοινωνιακούς τακτικισμούς και δεν λαμβάνουν υπόψη το βαρύ κλίμα στις τάξεις της κοινωνίας, που γονάτισε από τις συνέπειες της οκταετούς οικονομικής ύφεσης και είδε τις ελπίδες και τις προσδοκίες της να διαψεύδονται από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας. Ακόμη και αν δεν μειωθούν οι συντάξεις, αν δοθεί και φέτος κοινωνικό μέρισμα και αν ψηφιστούν τα μέτρα για φοροελαφρύνσεις και μείωση του ΕΝΦΙΑ, οι πολίτες πολύ δύσκολα θα αλλάξουν γνώμη για την παρούσα κυβέρνηση. Η πολιτική αλαζονεία των στελεχών της, το αρρωστημένο πάθος τους για εξουσία και η ασυνέπεια λόγων και έργων θα επηρεάσουν καθοριστικά την τελική ετυμηγορία του εκλογικού σώματος.
Είναι λοιπόν χαμένο το παιχνίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ και η παράταση της παραμονής του στο «τιμόνι» της διακυβέρνησης της χώρας μόνο αρνητικά μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις, κυρίως στον ευαίσθητο τομέα της οικονομίας. Η απόλυτη στασιμότητα που παρατηρείται μετά τον Αύγουστο κρατά δέσμιες αυτής της πολιτικής απραξίας τις δυνάμεις της πραγματικής οικονομίας που περιμένουν το κατάλληλο ερέθισμα ώστε να συνδράμουν στην προσπάθεια επιστροφής στην κανονικότητα.
Αυτό που ζούμε μετά το καλοκαίρι είναι μια νοσηρή, μια αδιέξοδη κατάσταση. Οσο περνά ο καιρός και δεν αλλάζει το οικονομικό περιβάλλον, τόσο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη η έξοδος από το τέλμα. Σαν μια πληγή που κακοφορμίζει μέρα με τη μέρα και ενώ απαιτείται ισχυρή φαρμακευτική αγωγή ώστε να ανακάμψει ο ασθενής, ο γιατρός επιμένει στη λάθος θεραπεία καθώς έχει κάνει εξ αρχής λάθος διάγνωση ή επειδή δεν έχει την κατάλληλη επιστημονική επάρκεια για να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Η πληγή της οικονομίας δεν θα επουλωθεί με υποκατάστατα φαρμάκων όπως τα επιδόματα και τα κοινωνικά μερίσματα. Ούτε μπορεί να ανακάμψει η αγορά με την καλλιέργεια κλίματος σκανδαλολογίας. Αυτά τα μέσα μπορεί να είναι ιδανικά για την άσκηση μικροπολιτικής από κομματικά στελέχη επιπέδου Πολάκη, ωστόσο όταν υπάρχει απόλυτη ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα ανασυγκροτήσουν μια κατεστραμμένη οικονομία, όπως η ελληνική, χρειάζονται σοβαρότητα και συγκροτημένο σχέδιο δράσης, χωρίς ρεβανσισμούς και μικροψυχίες.
Από αυτή την άποψη η διενέργεια των επόμενων βουλευτικών εκλογών μπορεί να αποτελέσει μια διαδικασία πολιτικής κάθαρσης. Αφενός για το εκλογικό σώμα που θα έχει την ευκαιρία να διορθώσει κάποια λάθη λόγω ψευδαισθήσεων και αφετέρου για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, το οποίο θα μπορέσει να απαλλαγεί από πρόσωπα που αποδείχτηκαν κατώτερα των περιστάσεων. Η ψήφος των πολιτών πρέπει να διαμορφώσει για αυτά τα πρόσωπα μια αναπόδραστη κατάληξη. Αλλωστε οι δικές τους επιλογές σφράγισαν στην ουσία το πολιτικό τους μέλλον…
