Στην αγκαλιά της μητέρας τους τέσσερα αδερφάκια από τη Θεσσαλονίκη, που φιλοξενούνταν στο Ορφανοτροφείο Βόλου, με δικαστική απόφαση
Ο Γιάννης, ο Βαλάντης, ο Κώστας και η Χρυσούλα επί δέκα ολόκληρα χρόνια είχαν γίνει μία «γροθιά». Εκτός από το αδερφικό αίμα που τους συνδέει, έπρεπε να είναι ενωμένοι για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν μακριά από την οικογένειά τους. Σε πολύ τρυφερή ηλικία, η δικαιοσύνη αποφάσισε να αφαιρέσει την επιμέλεια από τους γονείς τους και έτσι από τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκαν στο Ορφανοτροφείο Βόλου.
Το τοπικό ίδρυμα αγκάλιασε τα τέσσερα αδερφάκια και έγινε το δεύτερο σπίτι τους. Αυτό όμως μέχρι πριν από λίγες μέρες. Μετά από χρόνια δικαστικών αγώνων η μητέρα τους κατάφερε να κερδίσει ξανά την επιμέλεια. Αναψε το πράσινο φως και έτσι πριν από λίγες μέρες πέρασε την πόρτα του Ιδρύματος για να πάρει πίσω τα παιδιά της. Να τους χαρίσει ένα καινούργιο σπιτικό και τη θαλπωρή της μητρικής αγκαλιάς που όλα αυτά τα χρόνια στερήθηκαν, παρά το γεγονός ότι στο Ορφανοτροφείο γεύτηκαν απλόχερα την αγάπη και το ενδιαφέρον, διοίκησης και προσωπικού.
Στον «αποχαιρετισμό», εκτυλίχθηκαν συγκινητικές στιγμές. Για τα τέσσερα αδερφάκια, ηλικίας μεταξύ 12 έως 15 χρόνων σήμερα, ήταν μία χαρμολύπη. Από τη μία η αγκαλιά της μάνας που άνοιγε και πάλι διάπλατα και από την άλλη άνθρωποι με τους οποίους μοιράστηκαν τη ζωή τους μέχρι σήμερα. Που τους φρόντισαν, έπαιξαν μαζί τους, φρόντισαν για τη μόρφωσή τους, μα πάνω απ’ όλα αποτέλεσαν το στήριγμά τους, όταν μία δικαστική απόφαση τους «χώριζε» από τους βιολογικούς τους γονείς.
«Είναι από εκείνες τις στιγμές που ως άνθρωπος κυρίως λυγίζεις», επισήμανε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος του Ορφανοτροφείου Βόλου Κώστας Θεοδώρου, περιγράφοντας τα συναισθήματα όλων όσων γνώρισαν και μοιράστηκαν πολλές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια με τα τέσσερα παιδιά.
Ο δικαστικός αγώνας της μάνας
Σύμφωνα με πληροφορίες τα τέσσερα αδελφάκια διέμεναν με τους γονείς τους στη Θεσσαλονίκη. Πριν από δέκα χρόνια μετά από παρέμβαση των κοινωνικών υπηρεσιών μεγάλου δήμου στη συμπρωτεύουσα η δικαιοσύνη έκρινε ότι τα παιδιά θα έπρεπε να απομακρυνθούν από το οικογενειακό περιβάλλον για να μεγαλώσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια και να έχουν την φροντίδα που πρέπει. Η μητέρα τότε δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τα μεγαλώσει μόνη της. Δεν έμεινε όμως με σταυρωμένα χέρια. Ξενιτεύτηκε στη Γερμανία για να μπορέσει να βελτιώσει τη ζωή της για να μπορέσει κάποια στιγμή να ξαναβρεθεί με τα παιδιά της. Μάλιστα όλο το προηγούμενο διάστημα φρόντιζε να έχει επικοινωνία με τους ανθρώπους του Ορφανοτροφείου Βόλου και να ενημερώνεται για την πορεία των παιδιών της. Παράλληλα είχε ξεκινήσει έναν τιτάνιο δικαστικό αγώνα προκειμένου να πείσει τη δικαιοσύνη ότι μπορεί πλέον να «ανακτήσει» την επιμέλειά τους και να τα μεγαλώσει με ίδιες δυνάμεις. Η απόφαση που την δικαίωσε ήρθε πριν από λίγες εβδομάδες, προκαλώντας στην ίδια τεράστια ανακούφιση και αγαλλίαση. Μετά από μία περίπου 10ετία θα μπορούσε να ξανασφίξει στην αγκαλιά της τα τέσσερα βλαστάρια της. Να κάνουν μαζί σχέδια για το μέλλον. Να μοιραστούν αγωνίες και όνειρα. Να κερδίσουν τον χρόνο που έχασαν μακριά ο ένας από τον άλλο και να συνεχίσουν τη ζωή τους σε πιο στέρεες πλέον βάσεις.
Κλάματα χαράς στο σμίξιμο
Οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν στο Ορφανοτροφείο Βόλου πριν από λίγες μέρες δεν περιγράφονται με λόγια. Δάκρυα χαράς και συγκίνησης αυλάκωναν τα πρόσωπα όλων στη θέα της μάνας που ανοίγοντας την πόρτα για να μπει μέσα, «άνοιγε» και ένα παράθυρο ελπίδας για μία νέα ζωή για την ίδια και τα παιδιά της.
Τα τέσσερα αδελφάκια πιασμένα χέρι- χέρι, «πνίγηκαν» στην αγκαλιά της. Ήταν ενημερωμένα για τον ερχομό της. Μετά την έκδοση της απόφασης άλλωστε, έπρεπε να ακολουθηθεί μία συγκεκριμένη διαδικασία σε συνεργασία με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, ώστε τα παιδιά να προετοιμαστούν για το επόμενο βήμα στη ζωή τους και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα.
Στο Ορφανοτροφείο στήθηκε προς τιμήν τους αποχαιρετιστήρια γιορτή. Μάλιστα επειδή τα δύο από τα τρία αγόρια, έπαιζαν ποδόσφαιρο στη Νίκη Βόλου, εκπρόσωποι του αθλητικού συλλόγου τους χάρισαν τη φανέλα της ομάδας, ενώ εκ μέρους του σχολείου που φοιτούσαν εκπαιδευτικοί και συμμαθητές επίσης τους χάρισαν διάφορα αναμνηστικά δώρα.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Η συγκινητική ανάρτηση του Ορφανοτροφείου
Η ανάρτηση στο fb στη σελίδα του Ορφανοτροφείου Βόλου πραγματικά είναι συγκλονιστική. Υπογράφεται από τον πρόεδρο του Ιδρύματος Κώστας Θεοδώρου, ο οποίος μιλώντας κυρίως σαν πατέρας και παππούς παρά σαν πρόεδρος, πραγματικά συγκλονίζει γράφοντας: «Ήρθε η μέρα του αποχωρισμού. Αποχωρίζομαι τα παιδιά που υποσχέθηκα να φροντίζω και να αγαπώ, να αγωνίζομαι και να διεκδικώ ότι τους ανήκει, πάνω από όλα για το καλό τους. Στην αγκαλιά της μάνας όμως…. λυγίζω….ιδιαίτερα της συγκεκριμένης μάνας που μετά από έναν δικαστικό αγώνα παίρνει τα παιδιά στην αγκαλιά της και στο σπίτι της. Είμαι πατέρας…. είμαι παππούς…. μα πάνω από όλα άνθρωπος …. δακρύζω κι εγώ την ώρα του αποχωρισμού…. όμως εύχομαι ο Θεός να δώσει δύναμη στη μάνα να μεγαλώσει τα παιδιά της, να φροντίσει να είναι ευτυχισμένα, μόνο αυτό χρειάζονται γιατί όπως λέω σε όλο τον κόσμο στο σπίτι το μεγάλο έρχονται τα καλύτερα παιδιά του κόσμου! Καλή τύχη, καλή ζωή με τη μητέρα!».
