Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας σε ορισμένα θέματα, όσα βήματα μπροστά και να γίνουν, πάλι πίσω θα γυρίζουμε. Η διαπίστωση μπορεί να πονά, αλλά αποτυπώνει την πραγματικότητα. Αλλες χώρες αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους πολύ πιο εύκολα και οργανωμένα, γιατί οι πολίτες και οι πολιτικοί εκεί βάζουν στην άκρη τις ιδεολογικές τους διαφορές και κινούνται προς ενιαία κατεύθυνση. Εμείς από τη φύση μας τείνουμε με το παραμικρό στον διχασμό, παρά να καθίσουμε σ’ ένα τραπέζι να τα… βρούμε και να εστιάσουμε στη λύση των προβλημάτων.
Αυτός ήταν, άλλωστε, και ένας από τους βασικότερους λόγους, που αργήσαμε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, την ώρα που η Κύπρος και η Ισπανία έβγαιναν από τα μνημόνια.
Για αυτό και όσο πιο γρήγορα αποκοπούμε από τα δεινά και τις νοοτροπίες του παρελθόντος και κάνουμε …restart, τόσο πιο άμεσα θα φανούν τα αποτελέσματα της αλλαγής πορείας της χώρας.
Δεν αρκεί, για παράδειγμα, να θέλει μόνο μία κυβέρνηση να προχωρήσει μπροστά τις επενδύσεις, όταν κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν την έννοια του δημοσίου συμφέροντος.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση της εμβληματικής επένδυσης για το Ελληνικό, οι αρχαιολόγοι σύσσωμοι μόλις ξεμπλόκαραν τα πράγματα σπεύδουν να βάλουν νέα προσκόμματα προσφεύγοντας κατά του έργου.
Καλοί και άγιοι οι άνθρωποι, τους σεβόμαστε για την προσφορά τους, όμως αυτό το γαϊτανάκι κάθε τρεις και λίγο πάει πολύ. Προφανώς κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να προστατευτεί το συμφέρον του δημοσίου, δηλαδή όλων μας, και να αφεθεί ο κάθε επενδυτής να λειτουργεί σε βάρος των αρχαιοτήτων, όμως θα πρέπει να μπουν όρια.
Δεν είναι δυνατόν η επίκληση προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε φορά να μετατρέπεται σε χειρόφρενο για μεγάλα έργα. Οποια γωνιά της Ελλάδας και να σκάψεις, σίγουρα θα βρεις αρχαία από κάτω. Πρέπει να υπάρχει ένα όριο σ’ αυτές τις παρεμβάσεις. Διαφορετικά, ας κηρυχθεί όλη η Ελλάδα αρχαιολογικός χώρος να τελειώνουμε.
Σε τελική ανάλυση, η προστασία του δημοσίου συμφέροντος δεν θα πρέπει εξαντλείται στην τήρηση του αρχαιολογικού νόμου. Υπάρχει και το δικαίωμα στην ανάπτυξη και την απασχόληση, το οποίο καταστρατηγείται βάναυσα, όταν σταματούν μεγάλες επενδύσεις, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δημιουργήσουν εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
