Για μία ακόμη φορά το Μαξίμου πολιτεύεται με γνώμονα το πρόσκαιρο επικοινωνιακό και πολιτικό όφελος. Υπολογίζοντας αν θα μπορέσει ή όχι να αλλάξει το αρνητικά φορτισμένο κλίμα που υπάρχει στους πολίτες για τον τρόπο με τον οποίο κυβερνά και λαμβάνει τις αποφάσεις που αφορούν στην κοινωνία
Το γαϊτανάκι της παροχολογίας δεν έχει τέλος. Προσλήψεις, επιστροφή αναδρομικών, διαπραγματεύσεις για μισθούς, μειώσεις εισφορών… όλα πλέον χωρούν στο προεκλογικό καλάθι των κυβερνώντων.
Η Κυβέρνηση, ανεξαρτήτως πότε θα αποφασίσει να κάνει εκλογές, έχει ξεκινήσει ήδη τον χορό των προεκλογικών παροχών στον δρόμο προς τις κάλπες, επιχειρώντας να καλλιεργήσει και πάλι προσδοκίες στους πολίτες.
Ετσι προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας τις δημοσκοπήσεις να παραμένουν σε αρνητικό επίπεδο επιδίδονται τις τελευταίες εβδομάδες σ’ ένα κρεσέντο παροχολογίας, αν και γνωρίζουν τόσο το στενό πλαίσιο εποπτείας και δεσμεύσεων στους δανειστές, όσο και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η ακατάσχετη παροχολογία.
«Προεκλογικό χαρτί» στον δρόμο προς τις κάλπες θεωρήθηκε και η τελευταία κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, με την ανακοίνωση της συμφωνίας με την Εκκλησία για διαχωρισμό. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το Μαξίμου έψαχνε απεγνωσμένα να αλλάξει πεδίο συζήτησης και βρήκε την ευκαιρία με την ανακοίνωση της συμφωνίας με την Εκκλησία για διαχωρισμό.
Αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που έχουν εγερθεί και οι οποίες έχουν βάση, για το Μαξίμου προέχει το άμεσο επικοινωνιακό όφελος, που δεν είναι άλλο από το να στραφεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μακριά από το σοβαρό ενδοκυβερνητικό πρόβλημα που πυροδότησε η σύγκρουση Κοτζιά – Καμμένου και το οποίο παραμένει, αν σκεφτεί κανείς ότι μέρα – παραμέρα ο τέως υπουργός Εξωτερικών προβαίνει και σ’ ακόμη μία καταγγελία.
Για μία ακόμη φορά το Μαξίμου πολιτεύεται με γνώμονα το πρόσκαιρο επικοινωνιακό και πολιτικό όφελος. Υπολογίζοντας αν θα μπορέσει ή όχι να αλλάξει το αρνητικά φορτισμένο κλίμα που υπάρχει στους πολίτες για τον τρόπο με τον οποίο κυβερνά και λαμβάνει τις αποφάσεις που αφορούν στην κοινωνία.
Για αυτό και επιμένει να ενεργεί κοντόφθαλμα, παρότι ξέρει ότι αν διακινδυνέψει για μία ακόμη φορά την οικονομική σταθερότητα της χώρας, όπως έκανε το 2015, θα είναι καταστροφικό, διότι θα φτάσει ξανά η ώρα που η Ελλάδα θα είναι ικέτιδα δανεικών και θα μπει σε νέες περιπέτειες. Εκτός και αν δεν νοιάζεται, διότι είναι πεπεισμένο ότι σιμά κοντά θα κληθούν άλλοι να τραβήξουν το κουπί.
