Της Αναστασίας Μιχαηλίδου, Ειδικού Παιδιάτρου
Η παχυσαρκία είναι η υπέρμετρη αύξηση του σωματικού λίπους. Αποτελεί την πιο συχνή και σοβαρή διαταραχή της θρέψης στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες όπου έχει πλέον λάβει επιδημικό χαρακτήρα.
Ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες είναι συχνότερη στα παιδιά οικογενειών χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου, στις αναπτυσσόμενες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Έχει οικογενή επίπτωση για την οποία ευθύνονται τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Άρα γενετικό υπόστρωμα, ατομική συμπεριφορά και περιβαλλοντικές επιδράσεις εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένειά της.
Η κυριότερη επιπλοκή της παχυσαρκίας, είναι η ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου, δηλαδή ενός αθροίσματος παραγόντων κινδύνου όπως υπέρταση, δυσλιπιδαιμία και υπεργλυκαιμία που τελικά θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της καρδιαγγειακής νόσου και σακχαρώδη διαβήτη.
Υπάρχουν όμως και άλλες επιπλοκές όχι λιγότερο σοβαρές, όπως άπνοιες αποφρακτικού τύπου που μπορεί να οδηγήσουν σταδιακά έως και σε αναπνευστική ανεπάρκεια, λιπώδη διήθηση του ήπατος και χολολιθίαση, ορθοπεδικά προβλήματα και κατάθλιψη.
Ποια λοιπόν πρέπει να είναι η παρέμβαση του παιδιάτρου;
Συμβουλευτική για: 1) Περιορισμό των προσλαμβανόμενων θερμίδων, 2) Αύξηση της δραστηριότητας.
1) Η υιοθέτηση σωστών διατροφικών συνηθειών στην οικογένεια είναι πολύ σημαντική. Το φαγητό του παιδιού θα πρέπει να τοποθετείται σε μικρό και ρηχό πιάτο και να τρώγεται με αργές κινήσεις και με καλή μάσηση.Να αποφεύγονται αναψυκτικά και τρόφιμα ταχείας παρασκευής (fastfood).Να αυξάνεται η βρώση φρούτων και λαχανικών, επίσης, όχι υπερβολική κατανάλωση φυσικών χυμών.
2) Η αύξηση της δραστηριότητας να γίνεται σταδιακά προς αποφυγή κακώσεων (κατά προτίμηση βάδισμα και κολύμβηση). Τέλος, ο περιορισμός του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης, tablet συμβάλλει σημαντικά.
