Tης Μαρίζας Στ. Χατζησταματίου,
Ψυχολόγου, MSc, PhD, Διδάκτορος Παν/μίου Θεσσαλίας
www.my-psychology.gr
| Μετά το διαζύγιο οι γονείς κάποια στιγμή νιώθουν την ανάγκη να προχωρήσουν στη ζωή τους, να κάνουν μια καινούρια σχέση, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε ένα νέο γάμο μετά από καιρό και μια νέα οικογένεια κατ’ επέκταση. Όταν μπαίνει ένα καινούργιο πρόσωπο στη ζωή σας και τα παιδιά το καταλάβουν, συνήθως γίνονται ιδιαίτερα ανήσυχα. Η νέα σχέση των γονιών προκαλεί στα παιδιά ανασφάλεια και αγωνία για το μέλλον, μήπως τα παρατήσετε, αν θα τα αγαπάτε, αν θα παντρευτείτε και κάνετε άλλα παιδιά κ.λπ. Κάποιες φορές δυσκολεύονται να αποδεχτούν το νέο πρόσωπο στη ζωή των γονιών τους και αυτό τα κάνει να νιώθουν μπερδεμένα και υποχρεωμένα να υπερασπιστούν τον άλλο γονέα. Στην ουσία πρόκειται για μία απέλπιδα προσπάθεια να διατηρηθεί η δομή της οικογένειας με τη μορφή που το παιδί γνώριζε όλα του τα χρόνια. Τα παιδιά αντιδρούν στη νέα σχέση των γονιών τους γιατί αισθάνονται έντονο φόβο και άγχος ότι θα έχουν ολοένα και μικρότερη σημασία στη ζωή των γονιών τους και επιπλέον φοβούνται ότι θα αφιερώνουν λιγότερο χρόνο σε αυτά. |
Μάλιστα, όταν ένας από τους γονείς προχωρά σε ένα νέο γάμο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προσαρμογή του παιδιού στις καινούργιες συνθήκες καθώς νιώθει θυμό γιατί ο/η νέος/α σύζυγος διαλύει ουσιαστικά την μύχια επιθυμία τους να ξανασμίξουν οι γονείς του. Συχνά το παιδί αναπτύσσει ανταγωνιστική σχέση με τον ή την νέο/ νέα σύζυγο, με τον/ην οποίο/α πρέπει τώρα να μοιράζεται το γονέα του, διότι φοβούνται ότι αν αναπτύξουν μια καλή σχέση είναι σαν να προδίδουν το γονέα που αντικατέστησε ο/η νέος/α σύζυγος. Αυτή η σκέψη λειτουργεί συνήθως αυτόματα ή αρκετές φορές πυροδοτείται από το περιβάλλον του παιδιού. Η ηλικία του παιδιού παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο πώς θα αντιμετωπίσει τη νέα σχέση της μητέρας του ή του πατέρα του. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ πιο δεκτικά, αντίθετα με τους εφήβους, που μέσα από τη θέση της παντοδυναμίας τους νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και αντιδρούν πολύ πιο απόλυτα και επιθετικά.
| Φυσικά κάθε χωρισμένος άνδρας ή γυναίκα έχει δικαίωμα να συνεχίζει τη ζωή του. Οι γονείς σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να υποχωρήσουν από την ανάγκη και επιθυμία τους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Φυσικά στις περιπτώσεις αυτές η διακριτικότητα αλλά και η σταθερότητα είναι σημαντικές αρετές. Το παιδί είναι που θα πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα συνθήκη και όχι ο γονέας να υποχωρήσει. Η βαθιά κατανόηση, η διακριτικότητα και ο χρόνος, συνήθως διευθετούν με τον καλύτερο τρόπο τέτοιου είδους προβλήματα. |
Τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ότι ένας γάμος με αγάπη και κατανόηση, ακόμη κι αν αυτός αφορά σε ένα νέο γονέα, μπορεί να λειτουργήσει ως άριστο αντίβαρο στην εικόνα του διαλυμένου σπιτιού, να ανανεώσει την πίστη στις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής, να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, να δώσει θετικά πρότυπα για το αρσενικό και το θηλυκό φύλο, να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του, καθώς θα διαπιστώσει ότι γίνεται αποδεκτό από τον άλλο σύζυγο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες δεν έχουν τις ευκαιρίες αυτές, ενώ ταυτόχρονα τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιπλέον, επειδή η μόνη στενή σχέση που έχουν αφορά σε ένα άτομο, (τον γονιό με τον οποίο ζουν) δεν επιτυγχάνουν εύκολα την αυτονομία και ανεξαρτησία τους.
Τι μπορείτε να πείτε στο παιδί σας για τη νέα σας σχέση: