Οι συνέπειες του ιού μπορεί να έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις
Της Κύρας Δεληκούρα,
Προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Μαγνησίας
Εκατοντάδες Πανεπιστήμια και Κολέγια των Η.Π.Α. έχουν στείλει τους φοιτητές στα σπίτια τους και προσπαθούν να εφαρμόσουν την εκπαίδευση εξ αποστάσεως. Επιστημονικοί οργανισμοί ματαιώνουν σχετικά συνέδρια ή προσπαθούν να τα οργανώσουν διαδικτυακά. Οι επιστήμονες αναγκάστηκαν να αναβάλουν πολλά ερευνητικά προγράμματα και κλινικές δοκιμές.
Όλες αυτές οι αποφάσεις –που ελήφθησαν με στόχο να επιβραδύνουν την πανδημία- μπορεί να επιβραδύνουν και να ατονήσουν την έρευνα με μακροχρόνιες επιπτώσεις στον τομέα. Μπορεί επίσης επηρεάσουν αρνητικά τις προοπτικές καριέρας των μεταπτυχιακών φοιτητών που βασίζονται στις παρουσιάσεις των συνεδρίων για να ενισχύσουν την αναγνωρισιμότητα τους.
«Από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα δεν πρόκειται για μία αναστάτωση ενός δεκαπενθημέρου», λέει η Helen Egger, Πρόεδρος του Τμήματος Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου NYU Langone Healthστη Νέα Υόρκη. «Είμαστε στη μέση ενός τυφώνα και δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πόσο θα επιδεινωθεί ή πότε θα σταματήσει.»
Ένα μελλοντικό όφελος αυτής της κρίσης είναι ότι μπορεί να δώσει την δυνατότητα στα Πανεπιστήμια και στις επαγγελματικές οργανώσεις να αναπτύξουν ταχύρυθμη εκπαίδευση στην υιοθέτηση της τεχνολογίας.
«Αυτού του τύπου οι άσχημες εμπειρίες –που δυστυχώς θα τις έχουμε κατά καιρούς- εφοδιάζουν τους ερευνητές του Αυτισμού και άλλους ερευνητές με περισσότερες δεξιότητες για να ανταποκρίνονται στα διαδικτυακά συνέδρια και στη διαδικτυακή διδασκαλία, όποτε προκύπτει ανάγκη» λέει ο Steven Kapp, Λέκτορας Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Σχέδια υποστήριξης
Μερικά εργαστήρια ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν την πρόκληση και αμέσως έθεσαν σε εφαρμογή τα σχέδια έκτακτης ανάγκης όταν έφθασαν τα νέα για την επιδείνωση της πανδημίας. Δεδομένης όμως της ταχύτητας με την οποία εξαπλώνεται η πανδημία, μερικά από τα σχέδια αυτά «εκτροχιάσθηκαν» την περασμένη εβδομάδα.
Τα μέλη του εργαστηρίου Gaιa Novarino στην Αυστρία για παράδειγμα, μοιράστηκαν σε τρία γραφεία –έτσι ώστε να μπορεί να αντικαταστήσει ό ένας τον άλλον- και δεν πραγματοποιούν συσκέψεις σαν μία ενιαία ομάδα, όσο διαρκεί η πανδημία.
Η ομάδα Novarino διαθέτει ποντίκια για τα πειράματα της, τα οποία πρέπει να έχουν την απαραίτητη φροντίδα, κυρίως όμως τρέχει πολύ ακριβά πειράματα με εγκεφαλικά κύτταρα τα οποία πρέπει να ανανεώνονται αρκετά συχνά, διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν την καταστροφή, τόσο οικονομική όσο και ουσιαστική:
«Οι μακροχρόνια εργασία δεν πρέπει να σταματήσει διότι θα είναι καταστροφική για την ομάδα μας και θα χάσουμε εργασίες ενός χρόνου τουλάχιστον», δήλωσε η Novarino, Καθηγήτρια Νευρολογικών Επιστημών στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Klosterneuburg, την Πέμπτη 12 Μαρτίου.
Την επόμενη Κυριακή 15 Μαρτίου όμως, η κυβέρνηση της Αυστρίας απαγόρευσε στους πολίτες να βγαίνουν από τα σπίτια τους, εκτός από τις απαραίτητες εξόδους ή τις επείγουσες καταστάσεις, έτσι, ακόμη και τα σχέδια έκτακτης ανάγκης δεν μπορούν να εφαρμοσθούν .
«Στα μεγάλα εργαστήρια μπορείς να το κάνεις, όμως στα μικρά δημιουργείται πρόβλημα», λέει η LiliaIakoucheva, επίκουρος καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. «Εγώ προς το παρόν έχω ένα άτομο που φροντίζει τα ποντίκια και άλλο ένα που φροντίζει τα εγκεφαλικά κύτταρα, έτσι αν ένα από αυτά τα άτομα αναγκασθεί να φύγει, τότε δεν ξέρω τι θα συμβεί».
Διακοπή δοκιμών
Ερευνητές σε άλλα ιδρύματα αποφάσισαν να διακόψουν τις κλινικές δοκιμές διότι ανησυχούν για την υγεία των συμμετεχόντων.
«Εάν η μελέτη δεν πραγματοποιείται σε τυπικές συνθήκες είναι δύσκολο να αποδείξουμε ότι το όφελος του συμμετέχοντα υπερκαλύπτει τον κίνδυνο», λέει η Egger, το τμήμα της οποίας πραγματοποιεί κλινικές δοκιμές με κανναβοειδή σε παιδιά στο φάσμα του Αυτισμού. Το Πανεπιστήμιο Langone της Νέας Υόρκης εξέδωσε οδηγία με την οποία συνιστά στους ερευνητές να ζυγίζουν τα οφέλη και τους κινδύνους των συμμετεχόντων σε κλινικές δοκιμές, αλλά άφησε την τελική απόφαση στους ίδιους τους ερευνητές.
Το Εθνικό Ίδρυμα Υγείας των Η.Π.Α. (NSH) ενημέρωσε τους ερευνητές ότι θα δείχνει ευελιξία στις πολιτικές του που αφορούν στους χρονικούς περιορισμούς σχετικά με τις μελέτες και τις εφαρμογές των κλινικών δοκιμών, ενόψει της πανδημίας.
Η κατάσταση είναι λιγότερο οδυνηρή για τα εργαστήρια που ασχολούνται λιγότερο με εργαστηριακές in vitro δοκιμές αλλά βασίζονται περισσότερο σε εργαλεία και εφαρμογές υπολογιστών. Η έρευνα στο εργαστήριο του Jonathan Sebat, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Ντιέγκο, για παράδειγμα, συνεχίζεται σχεδόν χωρίς διακοπές.
Το μεγαλύτερο τμήμα της έρευνας από την ομάδα του Sebat γίνεται μέσω υπολογιστών, έτσι η μετάβαση του εργαστηρίου στην εργασία εξ αποστάσεως έγινε πολύ ομαλά όταν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια έστειλε τους φοιτητές σπίτι τους. Η συνέχιση των πειραμάτων εξακολουθεί να χρειάζεται ένα άτομο στο εργαστήριο, αυτό όμως δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα, λέει ο Sebat, δεδομένου ότι δεν απαιτείται η παρουσία ομάδας ατόμων στον ίδιο χώρο.
Εκπαίδευση εξ αποστάσεως
Η μετακίνηση σε πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης μπορεί να αλλάξει τον τρόπο μάθησης των φοιτητών και διδασκαλίας των καθηγητών, κατάσταση η οποία μπορεί να έχει ταυτόχρονα πλεονεκτήματα αλλά και προβλήματα.
«Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα επηρεάσει την διδασκαλία των προ-πτυχιακών φοιτητών», λέει ο Sebat, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής και Ατομικής και Μοριακής Ιατρικής.
Δεκάδες οργανισμοί ματαίωσαν τα εαρινά συνέδρια τους. Η Διεθνής Εταιρεία Έρευνας του Αυτισμού (INSAR) δεν έχει ακόμη ματαιώσει το συνέδριό της που είχε προγραμματισθεί για τον Μάιο στο Σιάτλ, αλλά αναμένεται ότι είτε θα το ματαιώσει ή θα καταφύγει σε μία ρύθμιση τηλεδιάσκεψης.
Ο Sebat είναι ο συνδιοργανωτής ενός άλλου συνεδρίου για τον αυτισμό που έχει προγραμματισθεί για τον Σεπτέμβριο στην Κίνα, αλλά δηλώνει ανήσυχος και υπεύθυνος για την υγεία των συμμετεχόντων.
«Όλοι όσοι έχουμε προγραμματίσει επιστημονικά συνέδρια για το φθινόπωρο είμαστε σε κατάσταση αναμονής, βλέποντας και κάνοντας, αλλά θα πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε αποφάσεις όσο πλησιάζουμε στο καλοκαίρι,» λέει ο Sebat.
Ακόμη και αν τα συνέδρια πραγματοποιηθούν όπως σχεδιάσθηκαν, οι απαγορεύσεις μετακινήσεων και ταξιδιών μπορεί να εμποδίσουν την προσέλευση συμμετεχόντων, λέει ο DavidBeversdorf, καθηγητής Ραδιολογίας, Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, στην Κολούμπια.
Η μετακίνηση των συνεδρίων στο διαδίκτυο έχει και τα πλεονεκτήματα της. Μία ανεπίσημη σφυγμομέτρηση μέσω twitterπου πραγματοποίησε ο Kapp δείχνει ότι λιγότερο του 10% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν στο συνέδριο εάν μεταφερόταν στο διαδίκτυο, και, περισσότερο του 25% δήλωσαν ότι η μετακίνηση αυτή θα τους βοηθούσε να συμμετέχουν.
«Σκέπτομαι για τον εαυτό μου αλλά και για τους άλλους που δεν διαθέτουν το κονδύλι και δεν τους επιτρέπουν τα οικονομικά τους να καλύψουν τα έξοδα ταξιδίου και διαμονής, όπως για παράδειγμα άνθρωποι από διαφορετική ήπειρο, ότι ένα συνέδριο μέσω τηλεδιάσκεψης θα βοηθούσε πολύ περισσότερους ανθρώπους να συμμετέχουν» λέει ο Kapp.
Η μετακίνηση του INSARστο διαδίκτυο θα ανάγκαζε τα ίδρυμα να επενδύσει σε χρόνο για την εκπαίδευση των παρουσιαστών και των συμμετεχόντων στη χρήση νέων τεχνολογιών, μία εξέλιξη που θα ικανοποιούσε τους συμμετέχοντες στο φάσμα του αυτισμού, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προσαρμογή τους σε ένα πολυπρόσωπο φυσικό συνέδριο. «Θα δημιουργούσε ένα ευρύτερο θετικό αποτέλεσμα στην διάδοση και εκμάθηση των τεχνολογικών εφαρμογών, παρότι αυτό συμβαίνει σε ατυχείς και τραγικές συνθήκες», συμπληρώνει ο Kapp.
