Ένα από τα χιλιάδες παιδιά που πέρασαν από τα χέρια του Στάθη Τοπαλίδη ήταν και ο Νικόλαος Μπλιάγκος, ο οποίος μέχρι την τελευταία στιγμή βρισκόταν στο πλευρό του δασκάλου του.
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του αναφέρει: «Κάποιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι. Κάποιοι άλλοι αναντικατάστατοι. Κάποιοι μπαίνουν στη ζωή μας και αφήνουν το σημάδι τους στην καρδιά μας και τίποτα δεν είναι, όπως πριν. Η πορεία τους ορίζει και διαμορφώνει αυτό που είμαστε σήμερα. Ένας τέτοιος ξεχωριστός άνθρωπος ήταν ο κ. Στάθης. Ανθρωποκεντρικός με απαράμιλλο ήθος σημάδεψε τα νεανικά μας χρόνια.
Με αυτοπεποίθηση και με απόλυτη εσωτερική γαλήνη. Με ελευθερία, με διάκριση και με αξιοπρέπεια. Μέσα από την προπονητική του πορεία πραγμάτωσε όσο λίγοι το κλασικό ιδεώδες: «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Όλοι εμείς που γυμναστήκαμε μαζί του αισθανθήκαμε την ειλικρίνεια και την αγάπη, την ανιδιοτέλεια και το πάθος που τον διέκρινε. Χαρισματικός και οραματιστής άφησε μια τεράστια κληρονομιά σε όλους εμάς που είχαμε την τύχη να ακούμε εκείνο το διαπεραστικό σφύριγμα λίγο πριν την είσοδο μας στην τελική ευθεία.
Το «ουκ έστιν αριθμός» των προπονητικών προγραμμάτων αποτυπώθηκε στις δεκάδες συλλογικές και εθνικές επιδόσεις. Απέδειξε πως το όνειρο ανοίγει τον δρόμο και πως στις διακρίσεις δεν υπάρχει ταβάνι. Ο Στάθης Τοπαλίδης ήταν ο άνθρωπος που με την αισιόδοξη στάση ζωής και την αφειδώλευτη καλοσύνη του φώτισε μοναδικά τα δύσβατα του ελληνικού κλασσικού αθλητισμού, τον διαμόρφωσε με την οπτική του, την κριτική του σκέψη και κυρίως με το έργο του. Μας ενέπνευσε όλους και μας δίδαξε το «ευ αγωνίζεσθαι» μέσα από την πολυσχιδή και υποδειγματική του δουλειά στον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου αλλά και στην Εθνική Ομάδα Στίβου.
Υπήρξε και θα παραμείνει ένας μεγάλος Μέντορας με την πιο ουσιαστική σημασία της λέξης. Βαθύτατα φιλοσοφημένος μας πρόσφερε νέους τρόπους να επιμένουμε, να προσπαθούμε και να διακρινόμαστε.
Ένας ιχνηλάτης αναζήτησης αυθεντικών ταλέντων, φάρος στην αθλητική μας πραγμάτωση, ένας ασυμβίβαστος και ακούραστος εργάτης που προσέφερε όσο λίγοι στο δημόσιο αγαθό του αθλητισμού, αγαθό διαθέσιμο για όλους, ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά.
Ο αθλητισμός του χρωστάει βαθιά ευγνωμοσύνη. Όλοι μας, ένας-ένας (και εγώ προσωπικά), για το έργο του αλλά και τον σπόρο που έσπειρε και που θα γονιμοποιεί τη σκέψη και το έργο των μελλοντικών μας γενιών. Αγαπημένε κ. Στάθη σε χαιρετάμε! Η φθαρτότητα και η θνητότητα είναι άλλο ένα μάθημα ζωής.
Τώρα πια είσαι παρέα με τους αγαπημένους σου αθλητές, τον Θανάση (Καλογιάννη), τον Θρασύβουλο (Παξινό), τον Ευριπίδη (Ξάνθο), έτοιμος να χαράξεις τα νέα σου προπονητικά πλάνα στα κουλουάρ του Παραδείσου.
Καλό ταξίδι δάσκαλε!».
