Παραμονές Χριστουγέννων ο Στάθης Τοπαλίδης έδινε τον τελευταίο του μεγάλο αγώνα, αλλά δεν τα κατάφερε. Σε ηλικία 81 ετών ο μεγάλος «δάσκαλος» για εκατοντάδες παιδιά που ασχολήθηκαν με τον στίβο, έφευγε για το τελευταίο του ταξίδι.
Οι μάχες που έδωσε τα τελευταία χρόνια ήταν πολλές, αλλά στην τελευταία δεν τα κατάφερε.
Αναδείχθηκε «νικητής» στη μάχη με τον καρκίνο. Τον κέρδισε, στάθηκε στα πόδια του δύο φορές και έσφιξε στα χέρια του όλους εκείνους που ήταν κοντά του μέχρι τέλους. Ο Στάθης Τοπαλίδης, ο κορυφαίος προπονητής του στίβου, «δάσκαλος» και παιδαγωγός για τόσα και τόσα παιδιά δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Θλίψη. Καταβεβλημένος στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες δεν άντεξε άλλο, καθώς η επιδείνωση ήταν ραγδαία.
Η καρδιακή ανεπάρκεια τελευταίου σταδίου τον λύγισε, όσο κι αν πάλεψε. Ο «δάσκαλος» εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων τόσων Ελλήνων πρωταθλητών και πρωταθλητριών «έσβησε», αλλά ο μύθος του θα λάμπει για πάντα.
Ο κορυφαίος Βολιώτης προπονητής σε επίπεδο στίβου, γεννημένος στις 18/7/1941, διέμενε τα τελευταία του χρόνια στην αγαπημένη του Κριθαριά. Εκεί ζωγράφιζε, εκεί έπινε το τσιπουράκι του, αλλά δεν ήθελε να αναπολεί στιγμές του ένδοξου παρελθόντος. Ήθελε να δημιουργεί καινούργιες και να πιάνει τη ζωή από τα κέρατα. Να την τιθασεύει, όπως έκανε τόσα χρόνια με διαμάντια του στίβου. Παιδιά που βγήκαν από τα χέρια του και θέριεψαν στη συνέχεια, φέρνοντας στην Ελλάδα τόσους και τόσους τίτλους.
Πανελλήνιους, Βαλκανικούς, Πανευρωπαϊκούς, Παγκόσμιους.
Θλίψη και συγκίνηση. Ο κόσμος του ελληνικού στίβου θρηνεί. Ο κορυφαίος Βολιώτης προπονητής του στίβου, Στάθης Τοπαλίδης, έφυγε το πρωί του περασμένου Σαββάτου από τη ζωή, παραμονή Χριστουγέννων.
Ο προπονητής των μεγαλύτερων αθλητών στίβου από τον Βόλο και όχι μόνο, ο Στάθης Τοπαλίδης, είχε συγκινήσει άπαντες το περασμένο καλοκαίρι, όταν μετά από πρόβλημα υγείας στάθηκε και πάλι στα πόδια του ευρισκόμενος δίπλα στα «παιδιά» του, όταν βραβεύθηκε για την προσφορά του στο Πανθεσσαλικό Στάδιο.
Η είδηση του θανάτου του
«Ο άνθρωπος που υπήρξε ορόσημο στον κλασσικό αθλητισμό επί δεκαετίες, με την προσφορά του και την αγάπη με την οποία αγκάλιαζε τους αθλητές-τριές του, «ΤΑΞΙΔΕΨΕ».
Ο ΣΤΑΘΗΣ ΤΟΠΑΛΙΔΗΣ, ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ…», ανέφερε η ανάρτηση που έγινε στον προσωπικό του λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Στο τελευταίο του ταξίδι, την περασμένη Δευτέρα, τον συνόδευσαν οι οικείοι του. Η σύζυγός του Πολυξένη και ο υιός του Λεωνίδας, όπως και τόσα ακόμη «παιδιά» του, στα χέρια του οποίου γαλουχήθηκαν.
Το χειροκρότημα στο στάδιο
Ο προπονητής των μεγαλύτερων αθλητών στίβου από τον Βόλο και όχι μόνο, ο Στάθης Τοπαλίδης, είχε δώσει το παρών για τελευταία φορά σε αγώνες τον περασμένο Ιούλιο στο Πανθεσσαλικό στάδιο.
Κατά τη διάρκεια των 34ων Πανελληνίων Αγώνων Στίβου Βετεράνων Αθλητών, ο Βολιώτης προπονητής δάκρυσε και έλαβε απλόχερα το χειροκρότημα από την κερκίδα, όπου μεταξύ άλλων βρίσκονταν και πολλά από τα «παιδιά» του.
Ο Στάθης Τοπαλίδης κέρδισε απλόχερα το χειροκρότημα όσων είχαν τη χαρά να τον δουν εκείνο το απόγευμα του Σαββάτου, να του σφίξουν το χέρι και να τον ευχαριστήσουν για όλα όσα είχε κάνει για εκείνους.
Βαθύτατα συγκινημένος και βουρκωμένος, ο Στάθης Τοπαλίδης, παίρνοντας το μικρόφωνο στα χέρια είχε δηλώσει μετά τη βράβευσή του: «Ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου κάνετε. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος. Τέτοια τιμή μακάρι να έχει συνέχεια, γιατί ο αθλητισμός είναι διά βίου και όσοι ασχολήθηκαν με αυτό γεύτηκαν τα καλά του. Ευχαριστώ πολύ από καρδιάς», σχολίασε αρχικά απευθυνόμενος στο πλήθος που δεν σταμάτησε να τον χειροκροτεί και πρόσθεσε: «Είναι αλήθεια πως η συγκίνησή μου είναι πραγματικά πάρα πολύ μεγάλη. Αυτή η κίνηση δεν είναι τυχαία, αλλά προέρχεται μέσα από αγώνες δεκαετιών και μεγάλης μοναξιάς. Όποιος δεν ξέρει τι θα πει προπονητής δεν ξέρει τι σημαίνει το έργο του. Το έργο του προπονητή δεν πληρώνεται με τίποτα.
Μόνο με αγάπη, όπως και η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Αν δεν είναι αμφίδρομη δεν έχει νόημα. Αγάπησα τον αθλητισμό, τον ερωτεύτηκα στην κυριολεξία και πρόσφερα τα πάντα.
Η ψυχή μας και η ζωή μας ήταν το παιδί. Ο αθλητής. Τον αθλητισμό πρέπει να τον έχεις μέσα σου. Αν δεν τον αγαπάς σε εγκαταλείπει και τα παιδιά αναγνωρίζουν στο διάβα των ετών όλη την προσφορά σου. Μη ξεγελιέσαι προπονητή. Προχώρα, πρόσφερε, όσο μπορείς αγάπη και κάποτε θα την εισπράξεις».
Καλλιτέχνης με πάθος
Ο Στάθης Τοπαλίδης, όταν αποσύρθηκε από τους αγωνιστικούς χώρους διάλεξε να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, εξωτερικεύοντας εκεί το μεγάλο του πάθος για ζωή, έχοντας εκθέσει μάλιστα τα έργα του και στον Βόλο πριν από τέσσερα χρόνια.
Μετά τις μεγάλες διακρίσεις στον στίβο και τη μεγάλη πορεία που διήνυσε ως προπονητής της «dream team» των αθλητών της Ελλάδας, ο Στάθης Τοπαλίδης είχε μιλήσει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τη ζωγραφική λέγοντας: «Ζωγράφιζα ως μαθητής, οι φίλοι μου έβλεπαν με ενθουσιασμό τα έργα μου, αλλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική ξεκίνησε ουσιαστικά μετά τη συνταξιοδότησή μου, γεμίζοντας ευχάριστα και δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου».
Τα θέματά του περιελάμβαναν πολλές ενότητες και ήταν αθλητικού περιεχομένου, αγιογραφίες, προσωπογραφίες, ιστορικά, γυμνά και πολλά ακόμη έργα, που καλύπτουν μεγάλη γκάμα.
Στην πρώτη του ατομική έκθεση είχαν κυριαρχήσει οι προσωπογραφίες σύγχρονων θρύλων του στίβου. Καθηνιώτης, Καλογιάννης, Προβελέγγιος κ.α. πέρασαν από το κουλουάρ στα πινέλα του και τον καμβά του.
Συλλυπητήριες ανακοινώσεις
Του Γυμναστικού: «Θερμά συλλυπητήρια από την οικογένεια τού Γ.Σ. Βόλου για τον θάνατο τού Στάθη Τοπαλίδη. Καλό του ταξίδι».
Της Νίκης Βόλου: «Το τμήμα στίβου του Γ.Σ.Β. «Η ΝΙΚΗ» εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του Στάθη Τοπαλίδη που έφυγε από τη ζωή. Ο Στάθης Τοπαλίδης υπήρξε μια κορυφαία προσωπικότητα του ελληνικού στίβου κι αφήνει πίσω του μεγάλη παρακαταθήκη. Ο ελληνικός στίβος πενθεί. Καλό παράδεισο».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΤΤΑΣ
Ο Στάθης Τοπαλίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών το περασμένο Σάββατο
Στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση, όταν και βραβεύθηκε για την προσφορά του από την Αννα Βερούλη
Στην αγκαλιά του «αγαπημένου» του «παιδιού», Θανάση Καλογιάννη
