Ο πρώην τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού Βόλου, Θωμάς Μακρής, αλλά και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας, ανέλυσε τα αίτια της φετινής κακής πορείας των ερυθρόλευκων, που έφερε τον υποβιβασμό στην Α’ ΕΠΣΘ, φιλοξενούμενος στην εκπομπή Clasico στον Βόλος 9.86.
Ρεπορτάζ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ
Ο 45χρονος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής έκανε λόγο για την τεράστια εσωστρέφεια του Ολυμπιακού Βόλου και ανέφερε πως δεν υπήρχαν κανόνες στην ομάδα, με συνέπεια να εμπλέκεται και να έχει άποψη ο καθένας. Επίσης, έριξε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στη διοίκηση, χαρακτηρίζοντας αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις άσχετους, αλλά και την ομάδα περίγελο και συρφετό.
Πιο αναλυτικά η τοποθέτησή του έχει ως εξής: «Δεν θα πω τι έχω κάνει γι’ αυτήν την ομάδα από παιδάκι και το τι έχασα και το τι κέρδισα το ξέρω μόνον εγώ. Ποτέ δεν λέω ότι δεν έχω κερδίσει από την ομάδα, αλλά έχω προσφέρει κι αυτά που έχω προσφέρει. Άλλος μπορεί να τα πει λίγα, άλλος μπορεί να τα πει πολλά.
Το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού Βόλου είναι ότι έχει τεράστια εσωστρέφεια. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον και ο ένας προσπαθεί να δείξει ότι είναι περισσότερο Ολυμπιακός από τον άλλον. Ο κάθε καημένος φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν. Ο καθένας εκφράζει μία γνώμη εκεί που δεν χρειάζεται να την εκφράσει και γίνεται ένας αχταρμάς στην ομάδα, ενώ παλιά δεν ακουγόταν «κιχ», γιατί υπήρχαν κανόνες.
Στην εποχή του Θανάση Παπαγιάννη, για να μιλήσουμε για όλες τις εποχές, ποτέ δεν έμπαινε ο κάθε καημένος μέσα στ’ αποδυτήρια, για να πει τη γνώμη του. Ποτέ ένας παρατρεχάμενος πρόεδρος δεν έφερνε και έναν συρφετό μαζί του στ’ αποδυτήρια και μιλούσε στους παίκτες κι αυτή η ομιλία μεταφερόταν στα καφενεία. Όλα αυτά που έγιναν, έγιναν από άγνοια, επειδή δεν ήταν γνώστες του αντικειμένου.
Ανέκαθεν, από τότε που έπαιζα, στην εποχή του κ. Παπαγιάννη, είτε στη συνέχεια ως προπονητής είτε ως τεχνικός διευθυντής, δεν υπήρξε άνθρωπος που να έχει παραβιάσει αυτούς τους κανόνες, γιατί κάθε ομάδα που θέλει να λέγεται ομάδα και να λειτουργεί, πρέπει να έχει κανόνες.
Αυτά που έγιναν εδώ, δεν γίνονται ούτε στο Γ’ Τοπικό, με αποκορύφωμα το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας (σ.σ. τον τελικό Κυπέλλου ΕΠΣΘ), που δεν είναι κάτι που γίνεται σε μία βδομάδα. Αυτό έχει διάρκεια και έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι. Μία ομάδα που δεν είναι ομάδα, γίνεται ένας συρφετός, που πηγαίνει σε κάθε χωριό και γίνεται ο περίγελος στην κατηγορία.
Αυτά που έγιναν στον Ολυμπιακό, δεν θεωρώ ότι έγιναν με δόλο, αλλά είναι ακόμη χειρότερο από τη στιγμή που έγιναν εν αγνοία και από ασχετοσύνη. Το χειρότερο πράγμα στο ποδόσφαιρο είναι να αποφασίζουν οι άσχετοι αν θα φύγει ένας παίκτης ή ένας προπονητής. Εμείς που ήμασταν στην ομάδα για χρόνια, είδαμε τραγικά λάθη μετά λύπης μας και τον Ολυμπιακό να είναι στο Α’ Τοπικό.
Ο σχεδιασμός αυτός απ’ όποιον και να έγινε το καλοκαίρι ήταν ένας σχεδιασμός ανόδου. Όμως, άλλο να σχεδιάζω άνοδο και να μην παίρνω την κατηγορία δύο αγωνιστικές, πριν λήξει το πρωτάθλημα, και άλλο να έχω πέσει επτά αγωνιστικές πριν το τέλος στο τοπικό και να αγωνίζομαι με τον… Σαμπάναγα.
Κάποιοι άνθρωποι ήταν κολλημένοι σε έναν σχεδιασμό. Δεν είχαν την εμπειρία και το εναλλακτικό πλάνο. Εβλεπαν ότι κάτι δεν προχωρά. Παίρνεις έναν προπονητή, που νομίζεις ότι θα πάρεις το πρωτάθλημα, παίρνεις κάποιους παίκτες που δεν τους ξέρεις και θεωρείς ότι αμέσως θα διεκδικήσεις το πρωτάθλημα και βάζεις με το «καλημέρα» τον πήχη πολύ ψηλά, ενώ υπάρχουν γύρω σου φωνές που σου λένε «πήγαινε με χαμηλά την μπάλα», για να διατηρήσεις την ομάδα στην κατηγορία.
Κι όχι να πεις «πάω για πρωτάθλημα» και να βρεθεί η ομάδα επτά αγωνιστικές πριν τη λήξη ενός γελοίου πρωταθλήματος, χωρίς να προσβάλω τους ποδοσφαιριστές, στο τοπικό. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με ομάδες χωριά και το πρωτάθλημα μου θύμισε κάτι πολύ παλιό από τη Δ’ Εθνική.
Φτάνουμε στο σημείο, κάνοντας μία ανάλυση, να πούμε ότι φταίνε οι παίκτες, τη στιγμή που αυτοί οι παίκτες το καλοκαίρι ήταν για πρωτάθλημα. Υπήρχαν κλειστά μυαλά και κλειστά μάτια και δεν είχαν διαύγεια. Λέγανε ότι η ομάδα θα βγει κατηγορία, αλλά με 130.000 ευρώ μπάτζετ, δεν γίνεται να έχει αυτό το χάλι. Δεν γίνεται να έχεις αυτά τα χάλια, ενώ υπάρχουν αυτά τα λεφτά. Λεφτά φέτος υπήρχαν, βοήθησε ο κόσμος και κάποιοι άνθρωποι. Είναι αδιανόητο αυτά τα χρήματα να τα δίνετε σε παίκτες που δεν ξέρατε και να κάνετε υπερβάσεις.
Ακόμη, πήγαιναν και φίλαθλοι που αγαπάνε την ομάδα στο προπονητικό κέντρο, οι οποίοι είναι φίλοι μου, αλλά δεν αξίζει σε καμία ομάδα να είναι οι φίλαθλοι εντός αγωνιστικού χώρου εκεί που πάει ο πρόεδρος να μιλήσει στους παίκτες. Δεν έχει ιδιότητα ο φίλαθλος να είναι μέσα σε ένα γήπεδο, να είναι μέσα στ’ αποδυτήρια, που είναι ένα άβατο, και μέσα σε γραφεία. Δεν έγινε μία φορά αυτό.
Πρέπει να υπάρχει ένας διαχωρισμός σε μία ομάδα ποιος θα μπει στ’ αποδυτήρια, ποιος θα μιλήσει στους παίκτες και τι θα πει. Οι παίκτες δεν είναι φίλοι μας. Όταν είσαι διοίκηση, με τους παίκτες είσαι απέναντι και οι παίκτες μόνο σε ακούν. Όταν σου λέει ο μικρός των 18, 19 ετών πότε θα πληρωθώ, αντί να λέει δόξα τω Θεώ που θα παίξει στον Ολυμπιακό, φταίει η διοίκηση που τον ακούει και δεν του λέει «βγες έξω αγόρι μου».
Αφήσατε και εξελίχθηκε μία γάγγραινα με τους ποδοσφαιριστές που έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι με το καλημέρα σε μία, υποτίθεται, ερασιτεχνική κατηγορία, θέλοντας να λειτουργήσετε επαγγελματικά.
Αλλά για να θέλεις, πρέπει να ξέρεις. Άλλο θέλω και άλλο ξέρω. Εγιναν πολλά τραγικά στην ομάδα και είχε μεγάλη φθορά. Οι παίκτες έλεγαν «φέρτε μου αυτό να μη φύγω» και εσείς τρέχατε να τον παρακαλέσετε. Δεν υπήρχε μία συγκρότηση και μία λειτουργία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν στη διοίκηση, ήταν στενόμυαλοι, είχαν κλειστά τα μάτια και τα αυτιά. Την ευθύνη σαφώς και την έχει η διοίκηση».
