Ο 19χρονος από τη Μηλίνα, παρά τις αντιξοότητες, διαπρέπει στην ενόργανη γυμναστική – Η αδιαφορία της Πολιτείας και το τίμημα της επιτυχίας
Για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να ξεκινήσεις από κάπου, ακόμη κι αν αυτό το κάπου είναι… το μηδέν. Η ιστορία του Αποστόλου Κανέλλου από τη Μηλίνα δεν διαφέρει πολύ από τις τόσες ιστορίες, που αναδεικνύονται μετά από μεγάλες επιτυχίες αθλητών, οι οποίοι πέρασαν τα πάνδεινα μέχρι να φτάσουν στον στόχο τους.
Ο 19χρονος σήμερα Απόστολος ξεκίνησε από το τίποτα, χωρίς κανένα background. H διαδρομή που διένυσε μέχρι να φτάσει να κερδίσει τα πρώτα μετάλλια και να ανέβει στο βάθρο ήταν δύσκολη και παραμένει ακόμη, όσο η Πολιτεία δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε αθλήματα, όπως η ενόργανη γυμναστική στην οποία διαπρέπει ο νεαρός Πηλιορείτης.
Η Ομοσπονδία Ενόργανης Γυμναστικής δεν βοηθάει οικονομικά. Τώρα προετοιμάζεται για ένα μεγάλο παγκόσμιο event και αν δεν μπορέσει να εξασφαλίσει ένα ποσό τουλάχιστον 1.500 ευρώ, μπορεί και να μείνει εκτός.
Η Ομοσπονδία σήκωσε τα χέρα ψηλά. Η μόνη λύση για τον 19χρονο Απόστολο είναι η αναζήτηση χορηγού. Οπως κάνουν οι περισσότεροι συναθλητές του. Διαφορετικά η συμμετοχή στους αγώνες είναι σχεδόν απαγορευτική.
Ο Απόστολος ξεκίνησε από τα έξι του χρόνια την ενόργανη. Αρχικά στον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου, το αθλητικό σωματείο της πόλης που έγινε «δεύτερο σπίτι του» κυριολεκτικά. Πολλές ώρες προπόνησης και πείσμα για να πάει ψηλά.
Η διαδρομή μέχρι εκεί δεν ήταν εύκολη, όμως ο 19χρονος σήμερα αθλητής ακολούθησε αγόγγυστα εκείνο το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στην επιτυχία.
Σήμερα θεωρείται – κι όχι άδικα – ένας από τους πολλά υποσχόμενους νέους αθλητές ενόργανης γυμναστικής στην Ελλάδα. Για να υλοποιήσει όμως τα όνειρά του αναγκάστηκε να αποχωριστεί την οικογένειά του.
Εντάχθηκε στον Σύλλογο «Πυραμίδα» Θεσσαλονίκης. Η «Πυραμίδα είναι ένα ιστορικό αθλητικό σωματείο, μέλος της ελληνικής γυμναστικής Ομοσπονδίας το οποίο καλλιεργεί αθλήματα της γυμναστικής όπως ενόργανη, ρυθμική και ακροβατική.
Εχοντας στις τάξεις της συνειδητοποιημένους και καταρτισμένους προπονητές με πολύ μεράκι οι οποίοι δημιούργησαν μια γενιά αθλητών που αργότερα τίμησαν τα χρώματα της εθνικής ομάδας όπως ο ολυμπιονίκης του Λονδίνου 2012 Βασίλης Τσολακίδης, αποτέλεσαν το εχέγγυο που αναζητούσε ο νεαρός αθλητής για να συνεχίσει.
Ο Βασίλης Τσολακίδης άλλωστε ήταν εκείνος που βλέποντας τις επιδόσεις του όταν ακόμη ήταν 14 χρόνων και άρχισε δειλά – δειλά να συμμετέχει σε ερασιτεχνικούς αγώνες αρχικά, τον έπεισε να ασχοληθεί επαγγελματικά για να έρθει σιγά – σιγά και με πολύ κόπο ως αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών η επιτυχία.
Πρωταθλητής πλέον της ενόργανης γυμναστικής στην κατηγορία ανδρών και μέλος της εθνικής ομάδας ο Απόστολος Κανέλλος. Ο αθλητής από το Πήλιο με την αλματώδη εξέλιξη ήταν εξαρχής, σύμφωνα με τους προπονητές του, ένα πολλά υποσχόμενο παιδί.
«Ούτε και εγώ κατάλαβα πώς ξεκίνησαν οι αγώνες στη ζωή μου. Ήμουν μικρός πολύ όταν για πρώτη φορά άρχισα τις προπονήσεις. Στην αργή χαλαρά και μετά πολλές ώρες στο γυμναστήριο. Παρά τη σωματική κούραση δεν πτοήθηκα. Είχα πείσμα και ήθελα να πετύχω» τόνισε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και ας ξέρει ότι ο δρόμος που διάλεξε δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Δίπλα του στήριγμα οι δικοί του άνθρωποι. «Με στήριζαν και με στηρίζουν σε όλο αυτό» λέει ο ίδιος.
Απούσα η Πολιτεία
Εδώ και λίγα χρόνια αναγκάστηκε να αποχωριστεί την αγαπημένη του Μηλίνα και τους δικούς του. Ζει μόνος του στη Θεσσαλονίκη για να μπορεί να προπονείται επαγγελματικά πλέον και με τις όποιες οικονομικές δυνατότητες έχουν οι γονείς του τον συνδράμουν για τα απαραίτητα.
«Αυτή την περίοδο είμαι στην αναζήτησή ενός χορηγού ώστε να με βοηθήσει να έχω περισσότερες εμπειρίες σε αγώνες και περισσότερες επιτυχίες ώστε να πραγματοποιήσω το όνειρο μου και να κάνω περήφανη την πόλη μου τον Βόλο και τη Μηλίνα», επισήμανε ο ίδιος στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, αποφασισμένος να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα παρά τα εμπόδια που συναντά στον δρόμο του.
Και όμως η ενόργανη, ως άθλημα, τα τελευταία χρόνια έχει προσφέρει πολλά στον ελληνικό αθλητισμό με τον Λευτέρη Πετρούνια, τον οποίο θαυμάζει ο Αποστόλης και παλαιότερα με τον Δημοσθένη Ταμπάκο.
Παρότι είναι ένα άθλημα με ευγενή άμιλλα, ένα άθλημα με πολιτισμό, δεν έχει βία, χούλιγκαν, δεν έχει έντονο ανταγωνισμό, για κάποιο λόγο δεν προωθείται, όπως παραπονιούνται οι αθλητές του.
Στην Κίνα, την Αμερική και τη Γερμανία, η ενόργανη είναι η ναυαρχίδα τους. Δηλαδή από το ποδόσφαιρο η ενόργανη είναι πάνω στην Αμερική και την Κίνα. Στις ΗΠΑ, μάλιστα, είναι το αμερικανικό ποδόσφαιρο, η ενόργανη και το NBA. Μητέρα όλων των αθλημάτων.
Στην Ελλάδα η Πολιτεία μόνο όταν κερδίζονται μετάλλια θυμάται τους αθλητές και αυτό διά ολίγον…
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
