Μπορεί η χρονιά που πέρασε να μην ήταν όπως την σκεφτόταν ο Γιάννης Καλανδαρίδης, ωστόσο, ο αναγνωρίσιμος αθλητής του ΟΕΑ/ΝΑΒ έχει μάθει να αγωνίζεται σκληρά για να εκπληρώνει τους στόχους του. Όπως δηλώνει και ο ίδιος στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, , οι δυσκολίες που πέρασε τον έκαναν πιο δυνατό.
Συνέντευξη στον: ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟ
Πλέον, το ανερχόμενο αστέρι της FISA για τον μήνα Αύγουστο, δηλώνει απόλυτα έτοιμο να λάμψει στο επόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων Ανδρών. Ωστόσο, ο σημαντικότερος στόχος που έχει θέσει για την περαιτέρω εξέλιξη του, ο χρυσός πρωταθλητής του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ23 της Πολωνίας, είναι να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020. Πλέον ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2016 θεωρείται ένας εκ των τριών κορυφαίων αθλητών του Σίμου Σάμιου, μαζί με την Μαργαρίτα Γεωργούδη (2η στο παγκόσμιο με δίκωπο) και Γρηγόρη Σχιζοδήμο (6ος στο παγκόσμιο με τετραπλό σκιφ).
Κωπηλασία.. μέσω της Ιωάννας Κουτσορεβύθη
Αρχικά, ο πιο έμπειρος αθλητής του σωματείου, Γιάννης Καλανδαρίδης θυμάται τα πρώτα του βήματα στον χώρο της κωπηλασίας: «Πρώτη φορά ασχολήθηκα με το άθλημα τον Σεπτέμβριο του 2011. Πήγαινα δευτέρα γυμνασίου, πρέπει να ήμουν 13 χρονών. Την ξεκίνησα, επειδή κάποιοι γνωστοί του πατέρα μου του πρότειναν να με πάει, διότι ήμουν δυνατό παιδί. Η κόρη τους ήταν κωπηλάτρια, η Ιωάννα Κουτσορεβύθη, η οποία μάλιστα έχει και διάκριση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα».
«Στην αρχή έκανα λίγες προπονήσεις όντας αρχάριος, για να μάθω. Όσο περνούσε ο καιρός αυξαινόντουσαν, ώσπου έφτασα σε σημείο να κάνω έξι την εβδομάδα για να τρέξω σε αγώνες, οι οποίοι θα διεξάγονταν πέντε με έξι μήνες αργότερα. Ωστόσο μου φαινόταν αρκετά περίεργο, διότι στο ποδόσφαιρο κάναμε τρεις την εβδομάδα και είχαμε και έναν αγώνα . Όταν είσαι μικρός σου κακοφαίνεται αυτό, όμως από ένα σημείο και μετά συνηθίζεις. Σιγά- σιγά με βοήθησε και η εφηβεία, λόγω του ύψους που άρχισα να παίρνω σταδιακά και έτσι έφερα τις πρώτες μου επιτυχίες», υπογραμμίζει, ο άλλοτε αρχάριος αθλητής.
«Πιο πριν είχα ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, αγωνιζόμουν στην ΑΠΟΒ και είχα κληθεί και στην μικτή της ΕΠΣΘ. Ενώ είχα μια σχετικά καλή πορεία σε αυτό δεν μου άρεσε και τόσο πολύ ο χώρος και σκέφτηκα να δοκιμάσω κάτι άλλο», συμπληρώνει.
Τα τελευταία τρια χρόνια ωστόσο έχει πιάσει “κουπί” και η αδερφή του Αναστασία. Μάλιστα, η ταλαντούχα αθλήτρια αναδείχθηκε ασημένια βαλκανιονίκης στο τετραπλό σκιφ νεανίδων (μαζί με τις Μαργαρίτα Γεωργούδη, Έλενα Αγιώτη και Ερμιόνη Λαμπριανίδου) και στο διπλό (πάλι με την Αγιώτη). Η εν λόγω διοργάνωση διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη, της Τουρκίας (9-10/9).
«Τρεις βδομάδες πριν το παγκόσμιο έμεινα χωρίς πλήρωμα»
Κάθε αθλητής που οι διακρίσεις του τον έχουν μάθει να στοχεύει πάντα την κορυφή αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις, στην προσπάθεια. Κάπως έτσι λοιπόν και για τον Γ. Καλανδαρίδη, η χρονιά αυτή ήταν η πιο ζόρικη που έχει περάσει: «Φέτος ένα παιδί από την ελαφριά τετράκωπο που βγήκε έκτη στο Ριο, ο Στέφανος Ντούσκος ανέβηκε βαριά κατηγορία. Αυτό διότι ακυρώθηκε η ελαφριά τετράκωπος από ολυμπιακό αγώνισμα.
Ήταν να κάνουμε μαζί δίκωπο, με στόχο να κατέβουμε στο παγκόσμιο Νέων Ανδρών της Βουλγαρίας. Μπαίναμε στην βάρκα και δεν ταιριάζαμε, δεν συγχρονιζόμασταν καθόλου καλά. Εν τω μεταξύ εμείς οι δυο ήμασταν και οι μόνοι βαριοί στην εθνική.
Εν τέλει αποφάσισε ο Στέφανος τρεις εβδομάδες πριν το παγκόσμιο να αποχωρήσει από το κοινόβιο της Καστοριάς. Κάπως έτσι έμεινα χωρίς πλήρωμα και ήμουν και ο μόνος βαρύς άντρας στην εθνική ομάδα, απ’ όλους και από τους νέους άντρες και από τους άντρες. Μου είχαν απομείνει δυο επιλογές, ή να τα παρατήσω και εγώ ή να αγωνιστώ με μονό σκιφ».
Κάπως έτσι, ο παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων του 2016 με παγκόσμιο ρεκόρ (σε δίκωπο με τον Νίνο Νικολαΐδη) παίρνει την μεγάλη απόφαση για την οποία χρειάζεται να δώσει το 100% των δυνατοτήτων του: «Ενώ ήμουν μονό κουπί, άλλαξα και μπήκα στα διπλά και τρεις βδομάδες πριν το παγκόσμιο ξεκίνησα προπονήσεις. Τους πρότεινα από μόνος μου να αγωνιστώ σε αυτό το αγώνισμα και ότι βγει. Είδαν οι προπονητής ότι έβγαζα καλούς χρόνους και σιγά-σιγά προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε αυτή την αλλαγή. Στην συνέχεια πήρα μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο της Λουκέρνης, το οποίο σε επίπεδο δυσκολίας είναι το δεύτερο μετά τους Ολυμπιακούς. Το πάλεψα όσο μπορούσα, αλλά δεν κατάφερα να πάρω μια καλή θέση. Αγωνίστηκα με αθλητές, οι οποίοι είναι 30 χρονών και έχουν πολλά χρόνια προπόνησης στην πλάτη τους, ειδικά στο σκιφ, στο οποίο εγώ έκανα μια βδομάδα προπόνηση. Στους προκριματικούς έχασα την πρόκριση, μέσω της οποίας θα περνούσα 24άδα για 20 κλάσματα, στο finish. Τελικά βγήκα 26ος».
«Μπορεί να ήταν μεγάλος ο δείκτης δυσκολίας, αλλά πιστεύω στο μυαλό του κάθε αθλητή αυτό εκφράζεται ως αποτυχία. Πόσο μάλλον όταν έχει συνηθίσει στις επιτυχίες. Από εκεί που είχα μάθει να στοχεύω πάντα την πρωτιά, βγήκα 26ος. Λόγω αυτού, έπεσα πολύ ψυχολογικά, σκεφτόμουν μέχρι και να τα παρατήσω. Ευτυχώς είχα πολύ μεγάλη στήριξη από την οικογένεια μου και από τον κύριο Σίμο. Μιλούσα ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο, με τους δικούς μου, εκείνοι από τον Βόλο και εγώ από την Καστοριά», προσθέτει ο 19χρονος αθλητής.
«Αρκετά δύσκολο το παγκόσμιο της Βουλγαρίας»
Μετά από τα αλλεπάλληλα εμπόδια που περνάει ο καταξιωμένος κωπηλάτης φτάνει η ώρα να αγωνιστεί στο παγκόσμιο της Βουλγαρίας: «Στη συνέχεια, όντας λίγο καλύτερα από ψυχολογικής άποψης έτρεξα στο παγκόσμιο με σκιφ βαρύ. Ξεκίνησα σχετικά καλά την διοργάνωση. Στους προκριματικούς πέρασα δεύτερος. Στα προημιτελικά πέρασα δεύτερος με πέμπτο καλύτερο χρόνο και ήταν ή να έμπαινα στο τελικό ή να μην έμπαινα. Στον ημιτελικό ήμουν πολύ κουρασμένος από τις προηγούμενες κούρσες, διότι σε όλες χρειαζόταν να κάνω υπερπροσπάθεια. Σε αυτή την φάση βγήκα πέμπτος και έτσι δεν κατάφερα να πάω τελικό (προκρίνονταν οι πρώτοι τρεις) και πέρασα στο final B’ . Σε αυτό το σημείο έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό, διότι ήταν και η τελευταία κούρσα. Τερμάτισα δεύτερος στον μικρό τελικό και όγδοος στη γενική».
«Αυτή θεωρώ ότι ήταν η πιο δύσκολη διοργάνωση που έχω συμμετάσχει μέχρι στιγμής. Στην βαριά κατηγορία δεν υπάρχει όριο, είτε κάποιος είναι 2 μέτρα και 100 κιλά, είτε 1,84 και 85 κιλά όπως εγώ, μπαίνουν στην ίδια κατηγορία. Στο αγώνισμα των σκιφ, της βαριάς κατηγορίας, ήμουν ο πιο κοντός. Ο επόμενος που με περνούσε πρέπει να ήταν 1,90 τουλάχιστον. Ήταν οι περισσότεροι ψηλοί και βαριοί», υπογραμμίζει ο Γ.Καλανδαρίδης.
«Ο κ. Αθανασιάδης έδειξε κατανόηση»
Όσων αφορά τις σχέσεις του με τον προ ολίγων ημερών ομοσπονδιακό τεχνικό Σάκη Αθανασιάδη, επισημαίνει: «Μετά ακολούθησε μια εβδομάδα ξεκούρασης, μέχρι να επιστρέψω στις προπονήσεις. Μίλησα λίγο και με τον προπονητή μου στην εθνική, τον κύριο Σάκη, ο οποίος είχε τρομερή κατανόηση, διότι γνώριζε το πόσες αναποδιές μου έτυχαν στην χρονιά. Σε γενικές γραμμές, έχουμε πολύ καλή συνεργασία. Γι’ αυτό τον λόγο, προσπάθησα να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και το κυριότερο να μην τα παρατήσω, ώστε να μην τον απογοητεύσω. Αυτό έχει την κυριότερη σημασία, όχι τόσο η νίκη. Πρέπει συνεχώς να προπονείσαι σκληρά και να παλεύεις για το όνειρο σου. Μέσα μου ένιωθα γαλήνη, διότι πολύ απλά έκανα την προσπάθεια μου. Από την στιγμή που κατάφερα να ξεπεράσω τις δυσκολίες που μου επιφύλασσε αυτή η χρονιά νιώθω πολύ πιο δυνατός».
Παρόλα αυτά, στην πορεία βρίσκει το “ταίρι” του στο διπλό σκιφ αυτή την φορά, τον Χρήστο Στεργιάκα με τον οποίο ανεβαίνει στην κορυφή της Ευρώπης, στην αντίστοιχη διοργάνωση K23, της Πολωνίας: «Ο Χρήστος είναι πολύ δυνατός αθλητής. Εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν με διπλό σκιφ. Επομένως, πρότεινα στον κύριο Σάκη να κάνουμε πλήρωμα μαζί και ότι προκύψει. Του είχα πει, ότι σε περίπτωση που δεν πηγαίναμε γρήγορα ήμουν πρόθυμος να ξανακατέβω με μονό σκιφ».
«Με τον Χρήστο δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε ξανά. Ξέραμε ότι κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει αυτό, επειδή είμαστε και οι δυο πολύ καλοί αθλητές στην βαριά κατηγορία. Απλά η διαφορά ήταν ότι εγώ ήμουν πρώτη χρονιά νέος άνδρας και αυτός τελευταία χρονιά έφηβος. Οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές, είχαμε την ιδανικότερη συνεργασία. Εγώ ως λίγο μεγαλύτερος και πιο έμπειρος έλεγα περισσότερα στην βάρκα, προσπαθούσα να του μάθω κάποια πράγματα και γενικότερα να τον βοηθήσω όσο περισσότερο γίνεται. Μου έμαθε εννοείται και εκείνος ορισμένα. Δυστυχώς δεν κύλησαν όλα ομαλά στο πανευρωπαϊκό. Έπαθε γαστρεντερίτιδα πριν τον αγώνα, όμως το ξεπεράσαμε εύκολα αυτό το εμπόδιο, διότι είμαστε πολύ δεμένοι. Από την μεριά μου προσπαθούσα να τον στηρίξω όσο μπορούσα στο ψυχολογικό κομμάτι. Εν τέλει, του βγήκε πολύ καλά η κούρσα. Ως πιο έμπειρος μπήκα εγώ πίσω στην βάρκα και εκείνος μπροστά, ως επίκοπος. Στάθηκε πολύ καλά και έδωσε τέλειο ρυθμό», αναφέρει το ανερχόμενο αστέρι της FISA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Κωπηλασίας), για τον μήνα Αύγουστο.
«Ο όμιλος είναι οι προπονητές μας»
Όσων αφορά την προσφορά του προπονητικού διδύμου των επιτυχιών, Σίμου Σάμιου και Σοφίας Τασίου, ο πάλαι ποτέ άπειρος αθλητής, τονίζει: «Ο όμιλος είναι ο κύριος Σίμος και η κυρία Σοφία, αυτοί οι δυο αποτελούν τους στυλοβάτες του. Με έχουν στηρίξει αφάνταστα, ιδίως ο κύριος Σίμος, με τον οποίο είμαστε μαζί σχεδόν από την αρχή της καριέρας μου. Μέχρι και τώρα, μου δίνει συμβουλές για τα πάντα. Όταν δεν ήμουν ακόμη στην εθνική ομάδα και έκανα προπονήσεις μόνο στον όμιλο, υπήρχαν μέρες κυρίως το καλοκαίρι που τον έβλεπα περισσότερο και από τους γονείς μου. Του τρέφω τεράστια εκτίμηση και τον θεωρώ πολύ κοντινό μου άνθρωπο. Μέχρι και όταν μπήκα στρατό τον έπαιρνα τηλέφωνο, απλά και μόνο για να μιλήσουμε».
«Μπορεί τα οικονομικά του συλλόγου να είναι δύσκολα, ωστόσο οι ιθύνοντες του προσπαθούν πάντα να με βοηθήσουν από την μεριά τους όσο περισσότερο μπορούν. Πλέον, μου έχουν κόψει την συνδρομή. Ίσως κάποιοι θεωρούν ότι είναι αυτονόητο, εγώ όμως δεν το πιστεύω αυτό. Αν μου έλεγε ο κύριος Σίμος να πληρώνω, θα το έκανα. Αξίζουν πάρα πολλά και εκείνος και η κυρία Σοφία. Όμως, μου είπαν από μόνοι τους ότι “Είσαι παγκόσμιος πρωταθλητής, κανονικά θα έπρεπε να σε πληρώνουμε κιόλας. Τουλάχιστον μην πληρώνεις”», αναφέρει ο φοιτητής φυσικοθεραπείας για το σωματείο, στο οποίο ανδρώθηκε αθλητικά.
«Η ομοσπονδία βοηθάει όσο μπορεί στα θέματα που αφορούν τα μεταφορικά και τα έξοδα διαμονής στα κοινόβια. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάτι περαιτέρω. Θεωρώ ότι τα χρήματα που προσφέρουν σε σύγκριση με τις επιτυχίες των αθλητών είναι λίγα. Η ομοσπονδία αντικατοπτρίζει την εικόνα που επικρατεί στο κράτος. Αν εκείνο δεν έχει χρήματα δεν έχει και η ομοσπονδία». επισημαίνει σχετικά με τις οικονομικές δυσχέρειες της ΕΚΟΦΝΣ.
Επιπλέον, ο αναγνωρίσιμος κωπηλάτης κάνει λόγο και για τον υποστηρικτή του, το κατάστημα X-treme Stores Βόλου «Τους είμαι αρκετά ευγνώμων. Σε μια πολύ δύσκολη οικονομικά περίοδο για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, εκείνοι βρίσκονται δίπλα μου σε καθημερινή βάση και συνεισφέρουν στην προσπάθεια μου».
«Μου έμαθε πολλά ο Γιάννης Χρήστου»
Κάθε αθλητής που θέτει υψηλά τον πήχη, θαυμάζει, αλλά και εμπνέεται από έναν πιο έμπειρο. Έτσι και ο ταλαντούχος αθλητής αναφέρει σχετικά με αυτό: «Το πρότυπο μου είναι ο Γιάννης Χρήστου με τον οποίο συνυπάρξαμε μια περίοδο σε ένα κοινόβιο της εθνικής. Λόγω κάποιων συγκυριών μας έβαλαν στην ίδια βάρκα, σε μια δίκωπο. Αυτό διήρκησε μόνο για δέκα μέρες. Εγώ ήμουν 17,5 χρονών και διένυα την τελευταία μου χρονιά ως έφηβος, ενώ εκείνος ήταν στην κατηγορία ανδρών και πήγαινε για Ολυμπιάδα. Μου έμαθε πολλά. Μου έδειξε τον τρόπο να τραβάω σωστά κουπί. Γι΄ αυτό τον λόγο του τρέφω μεγάλη εκτίμηση και τον θεωρώ πρότυπο μου. Είναι οικογενειάρχης με δυο παιδία και παρόλα αυτά είχε την θέληση και την υπομονή να ασχοληθεί μαζί μου και να μου μάθει κάποια πράγματα σχετικά με το άθλημα, χωρίς να έχει να κερδίσει κάτι από αυτό»
«Δεν ξαναγωνιστήκαμε μαζί, ωστόσο έστω και αυτές οι λίγες μέρες ήταν αρκετές για να μου μάθει πράγματα τα οποία μου έφεραν πολλές επιτυχίες. Μου έδειξε ας το πούμε κάποια τρικ, τα οποία κάνουν την βάρκα να πηγαίνει πιο γρήγορα. Έτσι και εγώ με την σειρά μου προσπαθώ πάντα να τα περνάω στα πληρώματα με τα οποία τρέχω και να κερδίζω τα μετάλλια μου. Πλέον, όταν αγωνίζομαι στην ίδια βάρκα με μικρότερους προσπαθώ να τους αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο, όπως αυτός εμένα. Όταν μπαίναμε μαζί στην βάρκα συζητούσαμε. Του έλεγα εγώ είμαι 17,5 χρονών και εσύ κάνεις 17 χρόνια κουπί. Τον έχω ευχαριστήσει που με βοήθησε», επισημαίνει ο νεαρός αθλητής.
«Αδερφός μου ο Νίνος Νικολαΐδης»
Σχετικά με τις σχέσεις του με τον συνοδοιπόρο του στην κορυφαία διάκριση της καριέρας του Νίνο Νικολαΐδη (χρυσό μετάλλιο με παγκόσμιο ρεκόρ στο περσυνό παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων, αγωνιζόμενοι με δίκωπο), ο Γιάννης Καλανδαρίδης αναφέρει: «Με τον Νίνο είμαστε πολύ καλοί φίλοι, έχουμε περάσει πολλά μαζί. Οι χαρακτήρες μας ούτως ή άλλως είναι σχεδόν ίδιοι. Είναι πολύ καλό παιδί, πραγματικά τον νιώθω σαν αδερφό μου».
«Δεν συνεχίζουμε μαζί διότι άλλαξε κατηγορία. Πλέον αγωνίζεται στην ελαφριά. Πριν λίγο καιρό βγήκε τρίτος στο παγκόσμιο στην Σαρασότα, της Φλόριντα με τετραπλό σκιφ ελαφρών βαρών ( με τους Λευτέρη Κόνσολα, Παναγιώτη Μαγδανή και Σπύρο Γιάνναρο). Το περίμενα ότι το πλήρωμα αυτό θα πάρει μετάλλιο, το άξιζαν. Η αλήθεια είναι περίμενα και ακόμη καλύτερη θέση, αλλά όπως και να το κάνουμε η διοργάνωση ήταν πολύ ανταγωνιστική», υπογραμμίζει ο βολιώτης πρωταθλητής.
«Να δώσω το 100% για τους Ολυμπιακούς»
Θέτοντας ψηλά τον πήχη για ακόμη μια φορά, ο κορυφαίος αθλητής της βολιώτικης κωπηλασίας αναφέρει: «Τη νέα σεζόν σκοπεύω να κάνω όσο καλύτερη προπόνηση γίνεται. Ακόμη δεν είναι σίγουρο με ποιον αθλητή θα κάνω πλήρωμα. Θέλω όμως να είμαι δυνατός και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό με όποιον και αν αγωνιστώ. Ο κύριος στόχος μου είναι να πάρω μετάλλιο στο παγκόσμιο νέων ανδρών».
«Κατά καιρούς μου έχουν γίνει αρκετές προτάσεις για υποτροφία. Όμως δεν θέλω να αποδεχτώ κάποια, διότι ο κύριος στόχος μου είναι οι Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, στο Τόκιο. Θα επιλεχθούν λίγο πιο πάνω από 500 κωπηλάτες από όλο τον πλανήτη. Μόνο και μόνο η συμμετοχή σε αυτή την διοργάνωση είναι μεγάλη εμπειρία. Αν πας στο εξωτερικό και δεν συνεχίσεις να προπονείσαι στην Ελλάδα με την εθνική δεν γίνεται να πάρεις μέρος. Έχει πραγματοποιηθεί ένα από τα όνειρα μου, το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο. Πλέον στοχεύω να τα δώσω όλα για όλα ώστε να καταφέρω και αυτό. Έβλεπα πάντα τις φωτογραφίες των άλλων αθλητών στους τοίχους του ομίλου με τα μετάλλια και τους θαύμαζα. Πλέον νιώθω δικαιωμένος για την δουλεία που έκανα, ώστε να προστεθεί και η δικιά μου», δηλώνει ο έμπειρος αθλητής γεμάτος αισιοδοξία για το μέλλον.
